۲-۳-۱-۴ سود انباشته
سود انباشته از سودهای باقیمانده شرکت پس از پرداخت سود سهام تشکیل می شود و در دسترس بودن آن نه تنها به سودهای تحصیل شده واحد انتفاعی وابسته بوده بلکه به سیاست تقسیم سود سهام آن نیز بستگی دارد.
۲-۳-۱-۵ اندوخته
آن بخش از سود را که به دلیل الزام قانونی و یا به اختیار صاحبان سهام موسسه برای مقاصد خاص یا مصارف عمومی کنار گذاشته شود را اندوخته گویند.
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
اندوخته ها به دلایل زیر ممکن است ایجاد شوند:
۱- الزامات و محدودیت های قانونی (اندوخته قانونی)
۲- مقاصد خاص (اندوخته توسعه و تکمیل)
۳- مصارف عمومی و احتیاطی (اندوخته عمومی و احتیاطی)
الف) اندوخته قانونی
شرکت های سهامی طبق مفاد ماده ۱۴۰ قانون تجارت مصوب اسفندماه ۱۳۴۷ موظف اند همه ساله ۵% سود خالص خود را بعنوان اندوخته قانونی در نظر بگیرند. به موجب این ماده احتساب اندوخته قانونی تا زمانی که به میزان ۱۰% سرمایه قانونی شرکت بالغ گردد الزامی است. اندوخته قانونی قابل انتقال به حساب سرمایه شرکت نبوده و قابل تقسیم نیز نمی باشد.
ب) اندوخته توسعه و تکمیل
محدودیت در توزیع سود سهام ممکن است از تصمیمات مدیریت یا مجمع عمومی صاحبان سهام موسسه ناشی شده باشد. مثلاً مدیریت موسسه ممکن است بخشی از سود انباشته را برای توسعه آتی موسسه در نظر بگیرد، این اندوخته از نوع اختیاری می باشد، در بعضی از موارد از معافیت های مالیاتی نیز برخوردار می گردند و در اصطلاح یک اندوخته سرمایه ای است.
ج) اندوخته عمومی و احتیاطی
اندوخته احتیاطی برای تقویت بنیه مالی موسسه جهت مقابله در برابر زیانهای احتمالی یا استثنایی در آینده منظور می گردد، اصولاً اندوخته احتیاطی بر خلاف اندوخته قانونی الزامی نیست و به همین جهت نرخ یا مبلغ این اندوخته در اساسنامه یا در مجمع عمومی صاحبان سهام تعیین می گردد و به همین اعتبار لازم الاجرا می باشد.
۲-۳-۲ منابع خارجی
منابع خارجی منابعی هستند که در صورت عدم کفاف منابع داخلی برای تامین مالی نیازهای شرکت، بوسیله ایجاد بدهی و یا انتشار سهام اقدام به جذب سرمایه می کنند. منظور از ایجاد بدهی، استقراض و یا انتشار اوراق قرضه می باشد که مستلزم توانایی شرکت ها برای پرداخت اصل و بهره (تعهدات) وجوه می باشد. انتشار سهام شامل انتشار سهام عادی و سهام ممتاز می باشد از آنجا که منابع مالی خارجی می تواند مبالغ کلانی را در اختیار شرکت ها قرار دهد لذا در میان منابع مالی از اهمیت قابل توجهی برخوردارند.
۲-۳-۲-۱ منابع کم هزینه
یکسری از منابع مالی وجود دارد که در ارتباط با شرکت و مشتریان و بستانکاران ایجاد می شود و سهل الوصول و کم هزینه می باشد هر چند که نسبت به منابع دیگر قادر به جذب وجوه هنگفت مالی نیست. از جمله این گروه میتوان به موارد زیر اشاره کرد.
الف)بستانکاران تجاری
خرید نسیه کالا از عرضه کنندگان مواد اولیه و تجهیزات و ماشین آالات موجب می شود که موسسات تجاری پرداخت وجوه و یا خروج نقدینگی را به تعویق بیاندازد تا در فاصله فی مابین خرید کالا و سررسید پرداخت کالا، از این وجوه در پروژه های کوتاه مدت استفاده کنند.
ب) پیش دریافت از مشتریان
موفقیت این روش به موقعیت محصولات شرکت و میزان برتری آن در بازار بستگی دارد. هر چقدر قدرت انحصاری شرکت در بازار بیشتر باشد این شیوه تامین مالی امکان پذیر است.
ج) هزینه های پرداختنی
در این شیوه شرکت ها پرداخت هزینه های تحقق یافته خود را به بعد موکول می کنند .
۲-۳-۲-۲ سهام عادی
سهام عادی نوعی دارایی مالی است که نشان دهنده مالکیت در شرکت می باشد. کسی که سهام عادی شرکتی را می خرد حق مالکیت در آن شرکت را بدست می آورد در درآمدها و سود شرکت سهیم می شود و اگر زیانی وجود داشته باشد دارنده سهام عادی زیان خواهد کرد و درآمد دارنده بستگی به سودهای شرکت دارد که ممکن است در طول زمان نوسانات زیادی را متحمل شود. اغلب شرکت ها در سطح جهانی برای تامین مالی، از سهام عادی استفاده می کنند و در بورس ایران نیز بیشتر معاملات بر روی این نوع از دارایی مالی انجام می شود و یک منبع عمده تامین مالی در شرایط فعلی محسوب می گردد(عبادی،۱۳۸۱).
۲-۳-۲-۳ استقراض
مهیا کردن منابع تامین مالی منطبق با پروژه های سرمایه ای خاص، منبع مالی مخصوص خود را می طلبد. این ابزارها ممکن است کوتاه مدت یا بلند مدت و داخلی یا خارجی باشد. شرکت ها بخاطر بعضی قید و بندها همیشه نمی توانند از سهام عادی یا ممتاز و یا اوراق قرضه استفاده نمایند. لاجرم برای تامین بعضی از پروژه های کوتاه مدت از وام های کوتاه مدت و برای اجرای پروژه های بلند مدت از وام های بلند مدت استفاده می کنند.
۲-۴ ویژگی های روش های تامین مالی
چهار منبع اصلی برای تامین واحد انتفاعی وجود دارد که عبارتست از:
استقراض، انتشار سهام ممتاز و سهام عادی و استفاده از سود انباشته، استقراض و انتشار سهام ممتاز یا سهام عادی ویژگی مشترکی دارند و آن این است که منابع تامین وجه، خارج از واحد انتفاعی و محدوده ی عملیات آن قراردارد، در حالی که سود انباشته معرف منبع داخلی تامین مالی است. تامین مالی از طریق انتشار سهم عادی و استفاده از سود انباشته نیز از یک لحاظ ویژگی مشترک دارند، زیرا هر دو معرف وجوه اعطایی صاحبان واحد انتفاعی می باشند. سود انباشته و استقراض دو منبع عمده برای تامین وجوه مورد نیاز واحدهای انتفاعی محسوب می شود. پایین بودن هزینه ی بدهی در مقایسه با سایر منابع سرمایه و صرفه جویی های مالیاتی ناشی از بهره بدهی ها که یک هزینه ی قابل قبول مالیاتی محسوب می شود، کارشناسان امور مالی را متقاعد کرده که ترکیب مناسب سهام و بدهی در بافت مالی شرکت ها می تواند عاملی موثر در افزایش ارزش بازار شرکت ها و ثروت سهامداران باشد.
۲-۵ تامین مالی کوتاه مدت
برای پشتیبانی سرمایه گذاری موقت در دارایی های جاری مورد استفاده قرار می گیرد معمولاً مدیر مالی پس از برنامه ریزی سرمایه گذاری در دارایی های جاری و پیش بینی منابع مورد نیاز واحد اقتصادی در سال آینده باید به فکر تامین مالی برنامه خود باشد و در مورد شیوه تامین مالی تصمیم گیری کند. معمولاً برای سرمایه گذاری موقت در دارایی های جاری از وام کوتاه مدت استفاده می شود.
۲-۵- ۱ روش های تامین منابع مالی کوتاه مدت
جدول (۲-۲)، روش تامین منابع مالی کوتاه مدت
| اوراق تجاری کوتاه مدت | نام روش |
| بدهی بدون تضمین واحد اقتصادی انتشار دهنده | تعریف |
| - نداشتن وثیقه |
|
[پنجشنبه 1400-09-25] [ 09:06:00 ق.ظ ]
|
