اطلاعات علاوه بر اینکه باید دقیق، صحیح و به هنگام و مربوط باشند، باید کامل هم باشند ( ویژگی های کیفی). اگر صورت‌های مالی تلفیقی در سازمانی که شرکت های فرعی و شرکت های تحت کنترل دارد، تهیه نشود، می توان گفت درباره ی جامعیت اطلاعاتی که برای تصمیم گیری تهیه شده است، تردید ایجاد خواهد شد. یکی از کاربردهای صورت‌های مالی اطلاع از عملکرد گذشته در مقام تصویب حساب‌ها و مفاصا حساب مدیران است. از سویی دیگر مسئله اساسی تر نگاه به آینده است. تدوین راهکارهاو تدوین برنامه ها ( اعم از کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت) از جمله مسائلی هستند، که اگر سازمانی صورت‌های مالی تلفیقی را به نحو مناسب تهیه کند می‌تواند کمک های بسیار چشمگیری ‌به این نوع تصمیم گیری ها کند. در واقع در دنیا امروز اصل بر این است که بدون دسترسی به اطلاعات جامع و کامل نمی توان تصمیم گیری کرد. نادریان، هوشنگ، ۱۳۸۱، سمینار مبانی تهیه و ارائه صورت‌های مالی تلفیقی، فصل نامه ی حسابرس سال چهارم، شماره ۱۴ به بیان دیگر، همیشه خلأ اطلاعاتی در غیاب اطلاعات صحیح مشکلاتی نظیر شایعات، مسائل با رویه نادرست پیش می‌آید. در همه ی این موارد گزارشگری صورت‌های مالی تلفیقی به خوبی می‌تواند این خلأ را جبران کند.

۲-۱۴-۱) مبانی نظری تهیه صورت‌های مالی تلفیقی

صورت‌های مالی تلفیقی عبارت است از صورت‌های مالی گروه و واحد تجاری اصلی و کلیه واحدهای تجاری فرعی آن که با بهره گرفتن از روابط تلفیق تهیه می شود. منظور از تلفیق نیز، فرایند تعدیل و ترکیب اطلاعات صورت‌های مالی جداگانه یک واحد تجاری اصلی و واحد های تجاری فرعی آن به منظور تهیه صورت‌های مالی تلفیقی است. هدف از تهیه صورت های مالی تلفیقی فراهم کردن اطلاعات درباره ی وضعیت مالی و عملکرد مالی واحد تجاری اصلی و واحدهای تجاری فرعی آن برای استفاده کنندگان است. زیرا در مواردی که واحدهای تجاری فعی تحت کنترل واحد تجاری اصلی قرار می گیرند، صورت‌های مالی واحد تجاری اصلی به تنهایی تصویر کامل فعالیت های اقتصادی و وضعیت مالی آن را نشان نمی دهد.

طبق بند ۱۸ استاندارد حسابداری شماره۱۸، اهمیت صورت‌های مالی تلفیقی اینگونه برجسته شده است: ” استفاده کنندگان صورت‌های مالی واحد تجاری اصلی برای تصمیم گیری های اقتصادی، به اطلاعاتی درباره ی وضعیت مالی، عملکرد مالی و جریان های نقدی گروه نیاز دارند. این نیاز از طریق صورت‌های مالی تلفیقی که اطلاعات مالی مربوط به گروه را به عنوان یک شخصیت منفرد و بدون توجه به مرزهای قانونی شخصیت های حقوقی جداگانه ارائه می‌کند، برآورده می شود”. معمولا استفاده کنندگان صورت‌های مالی تلفیقی، سرمایه گذاران واحد تجاری اصلی هستند زیرا آن ها از طریق علایق خود در واحد تجاری اصلی در گروه نیز منافعی دارند. اما گذشته از سرمایه گذاران صورت‌های مالی تلفیقی اطلاعات مفیدی را برای سایر استفاده کنندگان نیز فراهم می کند.

گزارشگری مالی گروه اقتصادی به رغم اهمیت شخصیت واحد این گروه از جمله مسائل بحث برانگیز است زیرا گروه شخصیت قانونی ندارد و ‌بنابرین‏ قادر به صدور سهام، تملک دارایی و تحمل بدهی نیست، گروه شخصیتی ندارد که بتوان آن را به محاکم قضایی احضار و علیه آن اقامه دعوی کرد، گروه به لحاظ نداشتن شخصیت قانونی نمی تواند تقسیم سود کند، افزون براین اعتبار دهندگان نمی توانند برای ارزیابی توان پرداخت بدهی به منابع سایر شرکت های گروه، به غیر از شرکت هایی که به آن وام داده‌اند،اشاره کنند. اما سلسله روابط اقتصادی و ماهیت کنترل شرکت اصلی بر شرکت های فرعی، توجیه را برای تلقی این مجموعه به عنوان یک مجموعه اقتصادی واحد فراهم نموده است.

۲-۱۵) صورت‌های مالی تلفیقی و ماهیت آن ها

در نوعی دیگر از ترکیب که در آن کنترل واحد تجاری فرعی از طریق تحصیل سهام در اختیار واحد تجاری اصلی قرار می‌گیرد، تهیه صورت‌های مالی تلفیقی ضرورت می‌یابد در این حالت هم واحد تجاری اصلی و هم واحد تجاری فرعی به شخصیت مستقل قانونی فعالیت می‌کنند و صورت‌های مالی جداگانه ارائه می‌کنند. اما از آنجایی که واحد تجاری فرعی تحت کنترل واحد تجاری اصلی است و مدیریت واحد تجاری اصلی سیاست‌های مالی و عملیاتی واحد تجاری فرعی را تعیین می‌کند، لذا واحد تجاری اصلی و واحد تجاری فرعی، یک واحد اقتصادی تلقی می شوندو وضعیت مالی و نتایج عملکرد آن ها باید در یک مجموعه صورت‌های مالی به نام صورت‌های مالی تلفیقی ارائه شود.تهیه صورت‌های مالی تلفیقی نخستین بار به موجب بیانیه تحقیقاتی شماره۵۱ انجمن حسابداران رسمی آمریکا در سال ۱۹۵۹ (ARB51) الزامی شد. در آن زمان واحدهای تجاری فرعی خارجی، واحدهای تجاری فرعی دارای عملیات نامتجانس و واحدهای تجاری فرعی تحت کنترل موقت از شمول صورت‌های مالی تلفیقی مستثنی شدند(Bline,2004) در تغییرات بعدی استانداردها، این موارد استثناء به تدریج حذف گردید. در ایران تهیه صورت‌های مالی تلفیقی از سال ۱۳۷۸ الزامی شد ولی به دلیل مشکلات شرکت‌ها برای اجرا، با دو سال فرصت این الزام رعایت گردید. صورت‌های مالی تلفیقی، صورت‌های مالی یک گروه ( شرکت اصلی و شرکت‌های فرعی آن ) است.که به عنوان یک واحد اقتصادی شناخته می‌شوند.شرکت اصلی و شرکت‌های فرعی هر کدام شخصیت جداگانه دارندو دفاتر و مدارک حسابداری آن ها نیز مجزا از هم است همچنین هر کدام از شخصیت‌های قانونی نیز صورت‌های مالی جداگانه تهیه می‌کنند. برای تهیه صورت‌های مالی تلفیقی دارایی ها، بدهی ها، در آمدها و هزینه های شرکت‌های عضو یک گروه پس از انجام تعدیلات و حذف اثر معاملات و مانده های درون گروهی با هم جمع می شود تا وضعیت مالی، عملکرد مالی و جریان‌های نقدی گروه ( واحد اقتصادی) را نشان دهد. ثبتهای مربوط به تهیه صورت‌های مالی تلفیقی در دفاتر حسابداری شرکت‌های عضو گروه انجام نمی شود بلکه خارج از آن و معمولاً در قالب ‌کاربرگ‌های خاصی صورت می‌گیرد. لذا در زمان تهیه صورت‌های مالی تلفیقی، تمام تعدیلات لازم مجددا انجام می شودچرا که تعدیلات قبلی در سیستم های حسابداری شرکت‌ها ثبت نشده است اگر چه شرکت اصلی باید صورت‌های مالی جداگانه خود را همراه با صورت‌های مالی تلفیقی ارائه کند اما سهام‌داران شرکت اصلی برای تصمیم گیری نیازمند اطلاعات مربوط به وضعیت مالی، عملکرد مالی و جریان‌های نقدی گروه هستند. عملکرد شرکت اصلی تابع عملکرد شرکت های فرعی است و نمی توان آن ها را از هم مجزا کرد. در صورت تعدد شرکت‌های فرعی، تنها از طریق صورت‌های مالی تلفیقی می توان عملکرد گروه را ارزیابی کرد. بزرگی اصل،موسی، رحمانی، حلیمه، حسابداری پیشرفته ۲ ، انتشارات سازمان حسابرسی، نشریه شماره ۲۰۰،چاپ اول، ۱۳۹۲، ص ۶۱ و۶۲٫

۲-۱۶) لزوم تهیه صورت‌های مالی تلفیقی