با توجه به اطلاعات حاصل از جدول ۴-۲۳ از نتایج آزمون t مستقل مشخص است، مقدار t محاسبه شده برابر با ۷۵/۲- و مقدار معناداری برابر با ۰۰۶/۰=P می‌باشد، که کمتر از سطح معنی‌داری ۰۱/۰ است. بنابراین بین ورزشکاران انفرادی و تیمی در فعالیت‌های ضداجتماعی تفاوت معنی‌داری وجود دارد. فرض _۰H رد و فرض مخالف _۱H پذیرفته می شود.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

فرضیه پنجم: بین ورزشکاران زن و مرد عضو تیم‌های ملی در فعالیت‌های ضداجتماعی تفاوت معنی‌دار وجود ندارد.
۴.۲۴ جدول مقایسه رفتار‌های ضد اجتماعی در ورزشکاران براساس جنسیت

** سطح ۰۱/۰ ≥P اختلاف معنی‌دار است.
با توجه به اطلاعات حاصل از جدول ۴-۲۴ از نتایج آزمون t مستقل مشخص است، مقدار t محاسبه شده برابر با ۴۶/۳- و مقدار معنی‌داری برابر با ۰۰۱/۰=P می‌باشد، که کمتر از سطح معنی‌داری ۰۱/۰ است. بنابراین بین ورزشکاران مرد و زن در فعالیت‌های ضداجتماعی تفاوت معنی‌داری وجود دارد. فرض _۰H رد و فرض مخالف _۱H پذیرفته می‌شود.
فصل پنجم:
نتیجه‌گیری وپیشنهادات
۵.۱ مقدمه
در این فصل پس از مروری بر خلاصه پژوهش شامل بیان مساله، ضرورت پژوهش، اهداف پژوهش، روششناسی و نتایج، به بحث و بررسی در ارتباط با نتایج پژوهش میپردازیم. در انتها نیز پیشنهادهای کاربردی و پژوهشی بر گرفته از پژوهش ارائه خواهد شد.
۵.۲ خلاصه پژوهش
اوقات فراغت، زمان بیهوده و بدون حس مسئولیت در زندگی افراد نیست، بلکه بر عکس، در این زمان از انسان انتظار بیشتری می‌رود که احساس مسئولیت کند. حتی در زمانی که انسان به خودش واگذار شده، تصمیم‌گیری به عهده خودش است و می‌تواند آزادانه عمل کند، مسئولیت‌پذیری نسبت به خود، اطرافیان و جامعه اهمیت زیادی دارد (جلالی فراهانی، ۱۳۸۸). تقریبأ نصف ساعات روزانه جوانان را اوقات فراغت در بر‌می‌گیرد (لارسون و ورما، ۱۹۹۹). در طی این زمان آنها می‌توانند به فعالیت‌های مختلفی بپردازند که می‌تواند شامل ورزش‌های انفرادی و تیمی، سرگرمی و ابتکارات، خرید، فعالیت‌های اجتماعی، استفاده از سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی، بیرون رفتن با دوستان باشد. این فعالیت‌هایی که در اوقات فراغت انجام می‌گیرند تنها در صورتی می‌توانند باعث توسعه زمینه‌های مهمی مثل افزایش اعتماد‌به‌نفس و عزت‌نفس و ارتباطات اجتماعی گردد که تحت نظر خانواده یا مدرسه باشد. جوانان فرهنگ گذران اوقات فراغت را از خانواده‌هایشان و از گروه‌هایی که عضو آن هستند می‌آموزند جوانان زمان کمی را در خانه سپری می‌کنند و زمان زیادی را با همنوعان خود درخارج از خانه می‌گذرانند (هندری و همکاران، ۱۹۹۶). ورزش نوع خاصی از فعالیت جسمانی در اوقات فراغت است که دریچه‌ای با ارزش را به سوی سبک‌های زندگی سالم می‌گشاید (کوکرهام، ۲۰۰۰). سبک‌های زندگی سالم مجموعه‌ای از خصوصیات سلامت رفتاری بر اساس انتخاب عناوین موجود از طرف افراد، مطابق با فرصت‌های موجود در زندگی‌شان را گویند. هرچند سبک‌های زندگی سالم نتیجه‌ی انتخاب شخصی افراد است که این انتخابات بر اساس مسائل اجتماعی– اقتصادی، اوضاع و احوال سیاسی و درک فرهنگی شکل می‌گیرد (بوردیو۱۹۸۴ و کوکرهام ۲۰۰۰).
ورزش علاوه بر فوائد آشکار فیزیولوژیکی، هیجانات، مهارت‌های دانشی ماننداعتمادبه نفس و مهارت حل مشکلات را بهبود می‌بخشد این اصلاحات بطور مستقیم بر رفتارهای خطرناک موثر بوده و همچنین شاید بر کاهش رفتارهای ضد‌‌اجتماعی تاثیرقابل توجهی داشته باشد (وای‌کما، ۲۰۰۲). پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند فعالیتی برای جوانان انتخاب شود که مهمتر از فعالیت‌ها‌ی دیگر باشد که او انجام می‌دهد به این دلیل که فعالیت، مکانیسمی برای برگرداندن توجه جوانان از رفتارهای ضد‌اجتماعی است (موریس و همکاران، ۲۰۰۳). تحقیقات نشان داده که فعالیت‌های تیمی بیشتر بر مهارت‌های اجتماعی تاکید دارند در حالیکه فعالیت‌های انفرادی بیشتر بر توسعه‌ی فرصت‌هایی برای تحصیل و ورزش تاکید دارند. فعالیت‌ها بدنبال اهداف ضداجتماعی نیستند بلکه سعی در شناسایی مشکلات رفتاری و عوامل خطر هستند که ممکن است ناشی از ورزش‌های انفرادی باشد (دارلی سون و همکاران، ۲۰۰۰) و برنامه‌های ورزشی و فعالیت جسمانی ابزار مهمی در توسعه فردی و اجتماعی بوده و همچینن تاثیر مثبتی بر رفتار دارند. اگرچه این برنامه‌ها به تنهایی نمی‌توانند رفتارهای ضد اجتماعی را بطور مستقیم کاهش دهند بلکه آنها باید بعنوان جزئی از استراتژی کاهش یا جلوگیری از رفتارهای ضد اجتماعی باشند و عمل کنند (موریس وهمکاران، ۲۰۰۳).
ماهونی و همکاران (۲۰۰۱) در تحقیقی نشان دادند که شرکت در فعالیت‌های ساختار یافته با تمایل به رفتارهای ضداجتماعی رابطه‌ی معکوس دارد. در حالی که مشارکت و درگیری در فعالیت‌های با ساختار ضعیف منجر به رفتارهای ضد‌اجتماعی بالایی خواهد شد. اسگاد و همکاران (۱۹۹۶)در پژوهشی نشان دادند که فعالیت‌های با ساختار‌یافتگی پایین به سمت بی‌قانونی اجتماعی تمایل دارند و بعضی فعالیت‌های اوقات فراغت بی‌ساختار به وسیله‌ی انحرافات و کارهای غیر‌اخلاقی جوانان کاملا نمایان می‌شود.
ملاحظه می‌شود که پژوهش‌هایی روی اوقات فراغت و فعالیت‌های ضداجتماعی انجام شده و نتایج آن بیان‌کننده‌ی رابطه‌ی نوع فعالیت اوقات فراغت و رفتار‌های ضد‌اجتماعی است.اما تا کنون پژوهشی با هدف تعیین رابطه‌ی نوع فعالیت (با تاکید بر فعالیت ورزشی) با فعالیت‌های ضداجتماعی در اوقات فراغت انجام نشده است.به طور سنتی چنین تصور می‌شد که فعالیت‌های ورزشی به ویژه از نوع خشن و حرفه‌ای آن منجر به رفتارهای ناهنجار شود، اما نمی‌توان ادعا کرد الزاما شرکت در چنین ورزش‌هایی، منجر به رفتارهای ضداجتماعی خواهد شد. به همین دلیل پژوهش حاضر به دنبال تعیین رابطه‌ی فعالیت‌های ورزشی انفرادی و اجتماعی با رفتارهای ضداجتماعی است.
یکی از عرصه‌های مهمی که در مطالعات اجتماعی و پژوهش‌های فرهنگی برای شناخت تحولات ارزشی و نگرشی و سبک‌های جدید زندگی مورد توجه قرار می‌گیرد، عرصه فراغت است. از این رو مطالعه و پژوهش در اوقات فراغت برای برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری‌های فرهنگی و اجتماعی ضروری می کند (رفعت جاه، ۱۳۸۹).
جامعه‌ای که به سلامت جسم و روان و رفتار اعضای خود توجه می‌کند ضمن عدم مصرف هزینه‌های سرسام‌آور درمانی انسان‌هائی سالم نیز پرورش می‌دهد، که این خود ضامن رشد فردی و اجتماعی آن جامعه است. انجام این تحقیق از آن جهت ضرورت دارد که می‌تواند برای وزارت ورزش وجوانان وفدراسیون‌های ورزشی و باشگاه‌ها و همچنین وزارت آموزش و پرورش وتمامی سازمان‌ها و ارگان‌هایی که در امر آموزش جوانان و نوجوانان سهمی دارند موثر واقع شود و این سازمان‌ها با آگاهی از نتایج این پژوهش و پیامد فعالیت‌های مختلفی که جوانان و نوجوانان ورزشکار در اوقات فراغت خود به آنها می‌پردازند برای ایشان برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری نمایند تا از اتلاف انرژی این جوانان ونوجوانان که آینده‌سازان این مرز و بوم هستند، جلوگیری نموده وبا فعالیت‌های مناسب در اوقات فراغت زمینه‌ای برای ابتکار وخلاقیت آنها فراهم آورند. در اینجا این سوال مطرح است که آیا تفاوتی میان رفتارهای ضد‌اجتماعی ورزشکاران حرفه‌ای رشته‌های انفرادی و تیمی در اوقات فراغت وجود دارد؟چه رابطه‌ای میان نوع ورزش و رفتارهای ضداجتماعی در اوقات فراغت ورزشکاران رشته‌های تیمی وجود دارد؟ چه رابطه‌ای میان نوع ورزش و رفتارهای ضد‌اجتماعی در اوقات فراغت ورزشکاران رشته‌های انفرادی وجود دارد؟ و همچنین به مقایسه نوع فعالیت‌های ورزشکاران انفرادی وتیمی در اوقات فراغت و مقایسه فعالیت‌های ضد اجتماعی در ورزشکاران انفرادی و تیمی زن ومرد عضو تیم‌های ملی می‌پردازد.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی و به شکل میدانی صورت گرفته است. جامعه‌ی آماری تحقیق شامل تمامی ورزشکاران ورزش‌های تیمی و انفرادی تیم‌های ملی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۹۲ می‌باشد که حداقل ۲ سال سابقه‌ی عضویت در تیم ملی را داشته باشند. تعداد آنها با توجه به آمار کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی ۲۳ رشته ورزشی تیمی و انفرادی، ۳۴۰ نفر مرد و زن می‌باشند. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر، شامل۲۰۰ نفر از ورزشکاران تیم‌های ملی در رشته‌های تیمی و انفرادی می‌باشد که طبق جدول مورگان برای جامعه ۳۴۰ نفری نمونه‌ای به تعداد ۱۸۱ نفر انتخاب می‌شود که محقق به احتمال ناقص یا مخدوش شدن برخی از پرسشنامه‌ها تعداد ۲۰۰ پرسشنامه را در بین ورزشکاران پخش کرده و در نهایت تعداد ۱۹۷ پرسشنامه را در تجزیه و تحلیل آماری خود مورد استفاده قرار داده است. پرسشنامه پژوهش از دو قسمت تشکیل شده بود. قسمت مشخصات فردی، شامل ۱۰ سوال بود، سن، جنس، رشته ورزشی، سطح فعالیت ورزشی، سطح تحصیلات، شغل، محل زندگی، محل تولد، زمان اوقات فراغت، نوع گذران اوقات فراغت را اندازه‌گیری میکرد. پرسشنامۀ ۲۳ سؤالی محقق ساخته که برای تعیین روایی محتوا از مدل لاوشی (۱۹۷۵) استفاده گردید، به این ترتیب که پرسشنامه در اختیار گروه متخصصان و کارشناسان قرار می‌گیرد، و از آنها خواسته می‌شود که نظرات خود را درباره هر گویه در مقیاس قضاوتی که تعیین شده است، لحاظ نمایند. اعضای گروه کارشناسان و متخصصان در این پژوهش از ۱۰ نفر تشکیل شده بود. پرسشنامه ارائه شده به گروه متخصصان با مقیاس لیکرت چهار رتبه‌ای از«ارتباط ندارد تا بسیار مرتبط است» با نمره‌گذاری ۱ تا ۴، طراحی و در اختیار متخصصان قرار گرفت و از آنها خواسته شد، نظرات خود را راجب ارتباط گویه‌ها با متغیر پژوهش، گویه‌ای که لازم است اضافه یا حذف شود، غلط املایی، نگارشی و ادبی لحاظ نمایند. روایی محتوا توسط گروه متخصصان بالاتر از ۸۴/۰، گزارش شده است که نشان دهنده روایی محتوای خوب پرسشنامه می‌باشد.