• • • طرح پرداخت باید برای کارکنان و مدیریت مناسب و عادلانه باشد.

  ( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

ج: محدودیت‌های طرح‌های پرداخت تشویقی

• چنین طرح‌هایی متضمن هزینه‌های اضافی برای استاندارد نمودن روش‌های کار، زمان مجاز، مواد، محصول، ظرفیت ماشین‌آلات و تجهیزات و … می‌باشد.

• به دست آوردن مقدار صحیح تولید و یا خدمات مورد ارائه کارکنان مختلف دشوار و دارای هزینه‌هایی است.

• استقرار و نگهداری طرح تشویقی دارای هزینه‌هایی است.

• یک طرح تشویقی نامناسب ممکن است موجب بروز مشکلات و اختلافات زیاد بین کارکنان و مدیریت گردد.

• مشاهدات در صنایع و سازمان‌ها نشان داده است که گروه‌هایی از کارکنان با طرح‌های تشویقی مخالف‌اند و این مسئله موجب بروز اختلافات مابین خود کارکنان، کارکنان و بازرسان، کارکنان و مدیریت و کسانی که طرح را اجرا می‌نمایند شده و نهایتاً موجب کاهش کارایی و اثربخشی سازمان می‌گردد (ابومسعودی،۱۳۹۰).

۲-۱۸٫ آیین‌نامه نحوه انعقاد قراردادهای مربوط به چگونگی تعیین و پرداخت پاداش افزایش تولید « مصوب ۱۱/۸/۷۰”
۲-۱۸-۱٫ موضوع ماده ۴۷ قانون کار
به‌موجب تبصره ماده ۱۲ آیین‌نامه مصوب مورخ ۱۱/۸/۷۰ به‌منظور حسن اجرای آیین‌نامه مذکور و هماهنگی‌های لازم در صنایع و فعالیت‌های مختلف ضوابط و روش‌های موردنظر به شرح زیر اعلام می‌شود.
۲-۱۸-۲٫ محاسبه تولید مبنا در واحدهای تولیدی (صنعتی، معدنی، کشاورزی و…)
تولید مبنا در واحدهای تولیدی از طریق ارقام حاصله از روش‌های زیر و انتخاب رقم بزرگ‌تر به دست می‌آید.
الف: تولید نفر ساعت کارگاه در نقطه سربه‌سر
ب: تولید نفر ساعت کارگاه از طریق محاسبه میانگین تولید نفر ساعت مؤثر ۵ سال گذشته.
در این مورد سال‌هایی که تولید نفر ساعت، کمتر از تولید نفر ساعت مؤثر باشد، آن سال‌ها از محاسبات مربوط به تعیین میانگین تولید حذف می‌شود.
تبصره ۱٫ آن دسته از کارگاه‌هایی که دریکی از سه سال گذشته دارای قرارداد تأییدشده بوده‌اند، میانگین تولید نفر ساعت مؤثر آن‌ها عبارت از میانگین تولید نفر ساعت مؤثر در آخرین قرارداد و در صورت افزایش تولید بیش از ۳۰% میانگین تولید مؤثر نفر ساعت تعدیل‌شده می‌باشد.
تبصره ۲٫ استفاده از روش زمان‌سنجی برای تعیین تولید مبنا بلامانع می‌باشد. در این صورت رقم حاصله از این روش می‌باید با ارقام حاصله از دو روش الف و ب فوق‌الذکر مقایسه و رقم بزرگ‌تر انتخاب گردد.
تبصره ۳٫ در کارگاه‌هایی که تعیین تولید مبنا با محاسبات مذکور مقدور نمی‌باشد، می‌توانند حداقل ۷۰% ظرفیت اسمی کارگاه را به‌عنوان تولید مبنا ملاک عمل قرار دهند. در این مورد می‌باید دلایل توجیهی از طرف کارگاه ضمیمه قرارداد مربوطه شود.
تبصره ۴٫ چنانچه در موارد خاص وضعیت تولید برخی از کارگاه‌ها در طول چند سال گذشته و یا شرایط کارگاهی به شکلی باشد که تولید مبنای به‌دست‌آمده با بهره گرفتن از روش‌های مذکور و یا محاسبات مربوط خارج از حد متعارف بوده و اجرای آن مشکلاتی را در برداشته باشد، به‌منظور انتخاب روش مناسب‌تر و یا تعدیل در محاسبات مربوط جهت تعیین تولید مبنا می‌توانند قبل از انعقاد قرارداد به‌منظور بررسی و هماهنگی لازم مراتب را به واحدهای ذی‌ربط وزارت کار و امور اجتماعی در محل مربوطه منعکس نمایند، همچنین در این مورد می‌باید مشکلات مربوط به‌صورت توجیهی و مستدل ضمیمه قرارداد شود.
۲-۱۸-۳٫ محاسبه تولید مبنا در واحدهای خدماتی
در واحدهای خدماتی که تعیین تولید مبنا به روش‌های مندرج در بند یک عملی نیست، تولید مبنا با توجه به نوع خدمات ارائه‌شده به طریقی که قابل‌سنجش باشد، تعیین می‌گردد.
محاسبات نفر ساعت
کل نفر ساعت کارگاه در دوره مورد محاسبه از حاصل ضرب سه عامل (ساعات کار روزانه، تعداد روزهای کار کارگاه و تعداد کارکنان مشمول قرارداد) بر اساس نمونه جدول زیر (۲-۲) به دست می آید:
جدول ۲-۲ (مثال: برای یک دوره سه‌ماهه)

(۹)
جمع ساعات کار عادی و مفید اضافه کار در ماه
(۸-۷)
(۸)
جمع ساعات غیبت، مرخصی استعلاجی، مرخصی بدون حقوق ماه
(۷)
جمع ساعات کار عادی و اضافه کار در ماه
(۶+۵)
(۶)
جمع ساعات اضافه کار کارکنان مشمول قرارداد در ماه
(۵)
جمع ساعات کار عادی در ماه
(۴×۳×۲)
(۴)
تعداد متوسط کارکنان مشمول قرارداد
(۳)
میزان ساعات کار روزانه
(۲)
تعداد روزهای کار کارگاه در ماه
ماه‌های دوره