تفاوت میانگین­های ‌پس‌آزمون و پیگیری

انحراف استانداررد

مقدار T

درجه آزادی

سطح معناداری

رفتارهای پر خطر جنسی

۶۶/۱-

۸۰/۲

۰۵/۲-

۱۱

۰۶/۰

تعداد شرکای جنسی

۶۶/۰-

۶۱/۱

۴۳/۱-

۱۱

۱۸/۰

همان گونه که در داده های جدول فوق و جدول ۴-۱ آمده است رفتارهای پر خطر جنسی و تعداد شرکای جنسی هر چند که در مرحله پیگیری نسبت به پس آزمون در گروه آزمایش افزایش پیدا ‌کرده‌است اما این تفاوت معنادار نبوده است)۰۵/۰>p). به عبارت دیگر ‌می‌توان گفت دو هفته بعد از پس آزمون، مقایسه نتایج پیگیری با پس آزمون مداخله نشان می­دهد که اثر روش ماتریکس بر کاهش رفتارهای پرخطر جنسی و تعداد شرکای معتادان به صورت قابل ملاحظه­ای کاهش نیافته است و همچنان این درمان دارای پایایی در اثر بخشی بوده است.

جهت بررسی سوال سوم پژوهش مبنی بر اینکه آیا وضعیت تأهل درانجام رفتارهای پرخطرجنسی در معتادان ‌شهر کرمانشاه تأثیردارد؟ از آزمون T مستقل به منظور مقایسه میانگین رفتارهای پرخطر جنسی در دوگروه معتادان مجرد و معتادان متأهل استفاده شده است که یافته های آن در جدول زیر آمده است.

جدول ۴-۴ خلاصه نتایج آزمون مقایسه میانگین­های میزان رفتارهای پرخطر جنسی بر اساس وضعیت تأهل درمرحله پیش آزمون

مقدار T

درجه آزادی

سطح معناداری

تفاوت میانگین­های

تفاوت خطای استاندارد

رفتارهای پر خطر جنسی

۳۸/۰-

۲۲

۷۰/۰

۶۵/۰-

۷۲/۱

نتایج حاصل از مقایسه رفتارهای پرخطر جنسی معتادان شرکت کننده در پژوهش حاضر بر اساس وضعیت تأهل و با بهره گرفتن از آزمون T مستقل که در جدول فوق آمده است نشان دهنده آن است که میزان رفتارهای پرخطر جنسی در نمونه مورد پژوهش بر اساس مجرد و متأهل بودن آن ها تفاوت معناداری ندارد(۰۵/۰> (Pبنابراین جواب سوال سوم پژوهش مبنی بر اینکه آیا وضعیت تأهل در میزان رفتارهای پرخطر جنسی معتادان مؤثر است؟ منفی است و طبق این یافته ها احتمالاً وضعیت تأهل یک عامل مؤثر در میزان انجام رفتارهای پرخطر جنسی در جامعه پژوهش حاضر نمی ­باشد.

فصل پنجم

بحث ونتیجه گیری

بحث ونتیجه گیری

هدف اصلی این پژوهش تعیین تأثیر روش ماتریکس بر کاهش رفتارهای پرخطر جنسی مردان معتاد بود که متناسب با انواع رفتارهای پرخطر جنسی و در راستای اهداف پژوهش در این رابطه سه سوال مطرح شد که به ترتیب به تشریح و تبیین نظری و پژوهشی آن‌ ها پرداخته می‌شود و روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه ‌با گروه کنترل بود.

با توجه به یافته های به دست آمده ‌در مورد آزمون سوال اول با بهره گرفتن از تحلیل کوواریانس مشخص شد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار وجود داشت و میانگین نمرات گروه آزمایش در رفتارهای پرخطرجنسی پایین­تر­ از گروه کنترل بوده است. این یافته ‌به این معنا است که روش ماتریکس گروهی توانسته است باعث کاهش معنی دار رفتارهای پرخطرجنسی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شود.

این نتیجه ‌با نتایج پژوهش های کلدوی(۱۳۹۰)؛ شاپ تاو^[۱۰۴]، راوسون، مک کان^[۱۰۵] و ابرت(۱۹۹۴)؛ ابرت^[۱۰۶]، لاندون^[۱۰۷]، و راوسون^[۱۰۸](۲۰۰۲) و رل^[۱۰۹]، راوسون، لینگ^[۱۱۰] و شاپ تاو(۲۰۰۹) همسواست. و همچنین در بررسی بیان زاده، بوالهری، عاطفی وحید، نوری قاسم آبادی، فتحعلی لواسانی و همکاران(۱۳۸۶) با هدف بررسی نقش مداخلات دارویی و روانشناختی معمول در کاهش آسیب ناشی از مصرف مواد در معتادان زندانی انجام شده است، نشان داده شده است که این درمان­ها در کاهش تزریق مشترک، تزریق با وسایل غیر استریل تاثیر معنادار داشته است اما در زمینه کاهش رفتارهای پرخطر جنسی در قبل و بعد مداخله در گروها هیچگونه تفاوتی دیده نشده است.

در تبیین این یافته می توان به اهداف این مدل اشاره کرد؛ هدف مدل ماتریکس ایجادچارچوبی بوده است که در آن سوء مصرف کنندگان محرک ها و مواد و افراد دارای رفتارپرخطر می‌توانند ‌به این اهداف نایل شوند:۱) توقف مصرف مواد و رفتارهای پرخطرجنسی۲) نگه داشتن درمان۳) یادگیری مسایلی که برای اعتیاد و بازگشت بحرانی هستند،۴) دریافت راهنمایی و حمایت از درمانگر۵)آشنایی با برنامه های خودیار.

یکی از مبانی روش ماتریکس احترام به خود مختاری فرد است(کلیچمن، ۲۰۰۰). متخصصان مختلفی بیان کرده‌اند که احترام به خودمختاری و حق انتخاب می تواندتسهیل کننده تغییر رفتارهای بهداشتی باشد(راوسن، ۱۹۹۵؛ راوسن، مک کان، هابرو^[۱۱۱] و شاپ تاو، ۱۹۹۹) ‌بنابرین‏ احتمالاًیکی از متغیرهای مؤثر ‌در کاهش رفتارهای پرخطرجنسی احترام به خودمختاری مراجعان در طی انجام روش ماتریکس است.

یکی از اصول اساسی روش ماتریکس که احتمالاً باعث کاهش رفتارهای پرخطرجنسی در شرکت کنندگان گروه آزمایش شده است کمک به مراجعان در شناخت ارج گذاری به ارتباط ثابت و سالم جنسی است. تحقیقات متعددی نشان داده است که ارتباط ثابت و سالم جنسی یکی از متغیرهای مهم شروع وادامه تغیررفتار و یک عامل انگیزشی مهم است(ابرت، لندون و راوسون^[۱۱۲]، ۲۰۰۲).

با توجه به یافته های به دست آمده از تحلیل کواریانس بین دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار وجود داشت و میانگین گروه آزمایش پایین­تر از گروه کنترل بوده است. این یافته ‌به این معنا است که روش ماتریکس گروهی توانسته است باعث کاهش معنی دار تعداد شرکای جنسی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شود. این نتایج نشان دادکه به کارگیری مدل ماتریسی موجب کاهش تعدادشرکای جنسی در گروه آزمایش شده است. به عبارت دیگرکاهش شرکای جنسی گروه آزمایش درپایان جلسات درمانی و مرحله پیگیری افزایش معناداری داشته است.