نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر استقامت قلبی- تنفسی در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن تاثیر معناداری داشته و برنامه تمرینی منتخب باعث کاهش معنی دار زمان دوی ۵۴۰ متر و در نتیجه بهبود استقامت قلبی- تنفسی شده است. در رابطه با اثر تمرینات مختلف بر توان هوازی در تحقیقات گوناگون نتایج ضد و نقیضی به دست آمده که برخی نتایج هم سو با نتایج این تحقیق بوده و برخی هم غیر همسو. نتایج تحقیقات لامارچ (۱۹۹۲)، یان هی لی (۲۰۱۰)، کندی (۲۰۰۷)، سالن (۲۰۱۲)، حجتی (۱۳۷۴)، فکوریان (۱۳۹۰)، رشتی (۱۳۸۱)، عنبری (۱۳۹۰)، امیدعلی (۱۳۹۰)، اسد (۱۳۹۱) هم سو با نتایج این تحقیق است و در همه این تحقیقات برنامه تمرینی باعث بهبود توان هوازی شده است(۱۱۴،۱۶۰،۱۱۱،۱۴۶،۱۹،۴۱،۲۸،۳۶،۸،۶). در رابطه با دلایل فیزیولوژیکی تاثیر این تمرینات بر بهبود توان هوازی می توان گفت که تمرینات هوازی از طریق افزایش ذخایر مویرگی و نیز افزایش تعداد و اندازه میتوکندری ها و به دنبال آن افزایش در آنزیم های هوازی باعث بهبود توان هوازی می شود و این افزایش بیشتر در تارهای کند انقباض که بالاترین محتوی میتوکندریایی را دارند رخ می دهد (۱۰۱،۱۰۲،۳۹). تمرینات هوازی هم چنین با افزایش برون ده قلبی، افزایش حجم ضربه ای، افزایش حجم خون و مقدار هموگلوبین خون، افزایش جریان خون به اندام های فعال، کاهش فشارخون و ضربان قلب استراحتی به بهبود توان هوازی کمک می کند (۳۹،۱۰۲،۴۴،۱۵). تمرینات قدرتی هم از طریق خاصیت سیکل انقباض کوتاه و طویل شونده ی فیبر های عضلانی باعث افزایش استقامت قلبی- تنفسی می گردد که این مسئله به نوبه خود عملکرد و حجم های ریوی را تحت تاثیر قرار می دهد. در تحقیق ردی (۱۹۹۲)، ۲۴ هفته تمرین هوازی کم شدت (۶۰ تا ۷۰ درصدHR_max) باعث بهبود توان هوازی در زنان شده است (۱۳۷). در تحقیق لامارچ (۱۹۹۲)، ۹۰ دقیقه تمرین هوازی با شدت ۵۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی ۴ تا ۵ بار در هفته در زنان ۳۵ ساله افزایش توان هوازی را نشان داد (۱۱۳). یکی از اصولی که در برنامه تمرینی باید در نظر گرفته شود هماهنگ بودن شدت تمرین با حجم تمرین است. در این تحقیق هم ملاحظه می شود با وجود اینکه شدت تمرین بسیار کم است اما بالا بودن زمان تمرین در هر جلسه باعث شده که این برنامه تمرینی با این شدت منجر به بهبود توان هوازی گردد. در این مورد باید میزان توان هوازی اولیه آزمودنی ها را هم در نظر گرفت، زیرا که هرچه توان هوازی اولیه در فرد کمتر باشد میزان اثر تمرین بر بهبود توان هوازی در او بیشتر می شود. در تحقیق کیمپ (۲۰۰۹)، نتایج تحقیق تاثیر معنی دار یک برنامه تمرینی رقص هوازی با شدت ۵۵ تا ۷۰ درصد HR_max و دو بار در هفته را در دختران ۱۰ تا ۱۵ ساله بر بهبود توان هوازی نشان داد (۱۱۰). در این تحقیق هم با وجود کم بودن شدت و تعداد دفعات تمرین در هفته نسبت به تحقیق حاضر توان هوازی بهبود یافته است. دلیل آن شاید مربوط به پایین بودن سطح آمادگی هوازی اولیه آزمودنی ها باشد. در تحقیق سالن (۲۰۱۲) که تاثیر برنامه تمرینی هوازی و قدرتی را در سه گروه تمرینی هوازی و قدرتی و ترکیبی بررسی کردند، نتایج تحقیق تاثیر معنی دار ۱۵ دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط و نیز ۱۵ دقیقه تمرین قدرتی در ۴ ست با ۸ تا ۱۱ تکرار در هر ست را بر بهبود توان هوازی در نمونه های خود که افراد چاق ۴۰ تا ۶۶ سال بودند در گروه تمرینی ترکیبی گزارش کرد (۱۴۶). در این تحقیق، عدم تغییرات معنی دار توان هوازی در گروه تمرینی هوازی (۳۰ دقیقه با شدت ۶۰ درصد ضربان قلب ذخیره) و در گروه تمرینی قدرت ( RM10 در ۴ ست با ۸ تا ۱۱ تکرار) گزارش شد. درباره عدم تاثیر تمرینات هوازی و تفاوت در نتایج را می توانیم علاوه بر شدت و حجم کم تمرینات در این تحقیق نسبت به تحقیق حاضر به تفاوت در سطح آمادگی هوازی اولیه آزمودنی ها در شروع تحقیق اشاره کنیم. لازم به ذکر است که تاثیر عواملی مانند استرس و اضطراب بر توان هوازی آزمودنی ها را در هنگام آزمون توان هوازی آزمودنی ها را نباید از نظر دور داشت. در تحقیق کندی (۲۰۰۷) که اثر یک برنامه تمرینی بالارفتن ازپله را در کارمندان بی تحرک بررسی می کردند، نتایج تاثیر ۹۴ درصدی را بر بهبود توان هوازی نشان داده شد (۱۱۱). در تحقیق حجتی نیز یک برنامه تمرینی دو با شدت متوسط به مدت ۲۰ دقیقه در ۶ هفته تاثیر معنی دار بر افزایش توان هوازی در دانشجویان دختر داشت (۱۹). در اکثر تحقیقات انجام شده در این پروژه نتایج تاثیر معنی دار تمرینات را بر بهبود توان هوازی نشان دادند. در مقابل، تحقیق کانگ (۱۰۷) نشانگر عدم تاثیر تمرینات بر بهبود توان هوازی بود. برنامه تمرینی، یک سری تمرینات قدرتی و هوازی به صورت ترکیبی بود که با شدت ۵۰ تا ۷۰ درصد HR_max روی زنان چاق ۱۹ تا ۲۳ سال اجرا می شد. با توجه به چاق بودن نمونه ها و نیز استفاده از برنامه تمرینی ترکیبی در هر دو تحقیق، دلیل عدم هم خوانی نتایج این تحقیق با تحقیق حاضر شاید مربوط به تفاوت در سن آزمودنی ها و شدت تمرینات در دو تحقیق باشد. علاوه براین، عدم بهبود معنی دار توان هوازی در تحقیق کانگ و تفاوت در نتایج دو تحقق را احتمالا بتوان به تفاوت در نوع استراحت داده شده در فاصله تمرینات نسبت داد. در تحقیق حاضر استراحت بین دو برنامه تمرینی و نیز استراحت بین تمرینات از نوع استراحت فعال بوده اما در تحقیق کانگ استراحت بین دو برنامه تمرینی از بوع غیر فعال است. با توجه به این موضوع که سرعت دفع اسید لاکتیک تولید شده در جریان تمرینات قدرتی در دوره برگشت به حالت اولیه فعال سریعتر از برگشت به حالت اولیه غیر فعال است (۲)، به دلیل تولید و تجمع اسید لاکتیک در جریان تمرینات قدرتی و کاهش دفع اسید تولید شده در این تحقیق در دوره برگشت به حالت اولیه غیر فعال، اسید تولید شده، اجرای تمرینات استقامتی را محدود کرده و این تمرینات با توان کامل انجام نگردیده و نتوانسته تاثیر مطلوب روی توان هوازی بگذارد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۵-۳-۲-۲- اثر برنامه تمرینی ترکیبی بر استقامت عضلانی در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر استقامت عضلانی در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن تاثیر معناداری داشته است. برنامه تمرینی منتخب باعث بهبود معنی دار استقامت عضلات شکم و افزایش تعداد دراز و نشست در نمونه ها گردیده است. نتایج اکثر تحقیقات انجام شده هم سو و موافق با نتایج این تحقیق است و در بیشتر آنها تاثیر معنی دار تمرینات برافزایش استقامت عضلانی نشان داده شده است. در تحقیق کیمپ (۲۰۰۹) که یک برنامه رقص هوازی باشدت ۵۵ تا ۷۰ درصد HR_max در دختران ۱۰ تا ۱۵ سال را پیاده کردند، نتایج تاثیر معنی دار تمرین را بر افزایش استقامت عضلات شکم نشان داد (۱۱۰). دلیل این تاثیر شاید مربوط به درگیر شدن عضلات شکمی در جریان تمرینات رقص باشد. در تحقیق یان هی لی (۲۰۱۰) نتایج تحقیق اثر معنی دار تمرینات هوازی با شدت ۷۰ تا ۹۰ درصد HR_max و تمرینات قدرتی با شدت ۷۰ تا ۸۰ درصد حداکثر قدرت را در گروه تمرینی هوازی و گروه تمرینی قدرتی نشان داد (۱۶۰). دلیل هم خوانی نتایج استفاده از تمرین قدرتی با بهره گرفتن از وزن بدن به همراه تمرین هوازی و احتمالا درگیر شدن عضلات شکمی در جریان تمرینات قدرتی با وزن بدن در دو تحقیق است. نیک زاد (۱۳۷۳) در یک برنامه تمرینی ۸ هفته ای تمرکز یافته برعضلات شکم، افزایش تعداد دراز و نشست را در آزمودنی ها مشاهده کردند (۵۸). نتایج تحقیقات فکوریان (۱۳۹۰)، رشتی (۱۳۸۱)، خالدان (۱۳۸۳) جوادیان (۱۳۸۷)، عنبری (۱۳۹۰)، امید علی (۱۳۹۰) همگی هم سو با نتایج این تحقیق بوده ودر همگی برنامه تمرینی باعث افزایش معنی دار در استقامت عضلات شکم شده است (۴۱،۲۸، ۲۱،۱۷،۳۷،). ولی در تحقیق کانگ (۲۰۱۱) برنامه تمرینی هوازی ۱۲ هفته ای که با شدت ۵۰ تا ۷۰ درصد HR_max و یک برنامه تمرینی قدرتی که با بهره گرفتن از وزن بدن روی زنان چاق انجام گرفته هیچ تاثیری بر افزایش استقامت عضلات شکم نداشته است (۱۰۷). دلیل عدم هم خوانی نتایج این تحقیق با تحقیق حاضر شاید تفاوت در نوع تمرینات قدرتی اعمال شده بر عضلات هدف بوده است چرا که در تحقیق حاضر بیشتر متمرکز بر عضلات شکم بوده است. تفاوت در شدت تمرینات در دو تحقیق هم می تواند یکی دیگر از دلایل تفاوت نتایج باشد.
در رابطه با دلایل فیزیولوژیکی تاثیر تمرینات استقامتی بر بهبود استقامت عضلانی می توان گفت که، استقامت عضلانی از طریق تمرینات هوازی به طور فزاینده ای می تواند افزایش یابد. تمرینات استقامتی فعالیت موضعی آنزیم های هوازی را افزایش داده و با افزایش سوخت و ساز چربی ها در عضلات فعال باعث ذخیره گلیکوژن در عضلات گردیده و به این صورت با بهتر کردن سوخت و ساز در عضلات فعال باعث می شود که یک تلاش تمرینی بدون نیاز به تولید انرژی از طریق سیستم بی هوازی صورت بگیرد. این عامل هم باعث عدم تولید و تجمع اسید لاکتیک در عضلات فعال شده لذا عضله بدون خسته شدن فعالیت خود را به مدت طولانی ادامه می دهد؛ هم چنین تمرینات هوازی باعث افزایش سطح مویرگی در عضلات فعال شده و باعث بوجود آمدن ارتباط نزدیک بین توده بدون چربی و حداکثر اکسیژن دریافتی توسط عضلات فعال می گردد.(۲). در زمینه اثر تمرینات قدرتی بر بهبود استقامت عضلانی می توان گفت که افزایش قدرت سهم به سزایی در افزایش استقامت دارد و این دو فاکتور لازم و ملزوم یکدیگراند. افزایش استقامت عضلانی با درصد پایینی از ۱RM و در تکرارهای بالا افزایش می یابد. بنابراین، هر اندازه حداکثر قدرت در عضلات هدف بالا رود نسبت وزنه استفاده شده با درصدی از ۱RM هم بالا رفته و متعاقب آن استقامت عضلانی هم بالا میرود.
۵-۳-۲-۳- اثر برنامه تمرینی ترکیبی بر انعطاف پذیری در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر انعطاف پذیری در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن تاثیر معناداری داشته است. بنابراین، برنامه تمرینی منتخب باعث بالا رفتن معنی دار میزان انعطاف در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل شده است. در پژوهش یان هی لی(۲۰۱۰) که در زمینه اثر برنامه تمرینی بر میزان سوخت و ساز و عوامل آمادگی جسمانی در دختران چاق بود، آزمودنی ها در سه گروه تمرین هوازی و تمرین ترکیبی و گروه کنترل قرار گرفتند. طبق نتایج، میزان انعطاف پذیری در گروه تمرین ترکیبی افزایش معنی دار نشان داد؛ اما در گروه تمرین هوازی تغییرات انعطاف پذیری معنی دار نبود (۱۶۰). با توجه به اینکه تغییرات وزن چربی در این گروه کاهش معنی دار پیدا نکرده بود لذا می توانیم چنین استنباط کنیم که با توجه به بالا بودن چربی در این گروه، تمرینات استفاده شده نتوانسته تاثیری بر انعطاف پذیری داشته باشد، زیرا که حجیم شدگی بیش از حد عضلات و نیز تجمع بیش از حد چربی زیر پوستی موجب کاهش انعطاف پذیری به دلیل تماس زود تر اندام های مجاور می گردد(۳۶). در تحقیق خالدان (۱۳۸۳) برنامه تمرینی فوتبال تاثیر معنی دار بر افزایش انعطاف پذیری داشته است (۲۱). در تحقیق ایزدپناه (۱۳۸۷) نیز تمرینات منظم یوگا در زنان غیر ورزشکار تاثیر معنی دار بر افزایش انعطاف پذیری داشت (۱۱،۲۲) نتایح تحقیقات اراضی (۱۳۸۹)، قراخانلو (۱۳۸۹)، نورشاهی (۱۳۸۹) هم همگی هم سو با نتایج این تحقیق بودند و در همگی آنها، برنامه تمرینی باعث افزایش معنی دار انعطاف پذیری شده است (۵۶،۴۲،۴)؛ اما در تحقیق کیمپ (۲۰۰۹) که یک برنامه تمرینی رقص هوازی را با آهنگ ۱۱۵ تا ۱۴۵ ضربه در دقیقه و با شدت ۵۵ تا ۷۰ درصد HR_max بر روی عوامل آمادگی جسمانی دختران ۱۰ تا ۱۵ ساله اتجام گردید نتایج، عدم تاثیر این تمرینات را بر بهبود انعطاف پذیری در این پژوهش را نشان داد (۱۱۰) که علت آن را احتمالا بتوانیم به متفاوت بودن نوع برنامه تمرینی و کم بودن تعداد جلسات تمرین در هفته و نیز ویژگی های بدنی آزمودنی ها در این تحقیق با پژوهش حاضر نسبت دهیم. در تحقیق حاضر نمونه ها دختران چاقی بودند که به علت چربی بالا دارای انعطاف پذیری اولیه پایینی بودند؛ اما در تحقیق کیمپ نمونه ها احتمالا دارای انعطاف بالایی در شروع تحقیق نسبت به تحقیق حاضر برخوردار بودند. انعطاف پذیری عامل مهمی در عملکرد جسمانی، جلوگیری از آسیب دیدگی در تمرین و رقابت و یا حتی فعالیت های روزانه است. تمرینات هوازی با کم کردن چربی اطراف عضلات باعث افزایش دامنه حرکتی در مفصل و در نتیجه بالا بردن انعطاف پذیری می گردد. با اینکه تمرینات با مقاومت طبیعی و معمولی سبب افزایش انعطاف پذیری می گردد، تمرینات با مقاومت بالا با محدود کردن دامنه حرکتی (بی توجهی به تمرینات کششی جهت توسعه دامنه حرکتی مفصل) سبب کاهش دامنه حرکتی می گردد. برنامه تمرینی با مقاومت بالا همانند ورزش بدنسازی می تواند توسعه دامنه حرکتی را مختل کند. لذا برای جلوگیری از کاهش میزان دامنه حرکتی، انجام تمریناتی که سبب توسعه هر دو گروه عضلات موافق و مخالف می شود و همچنین استفاده از تمام دامنه حرکتی آن مفصل نیز پیشنهاد می شود (۴۰).
۵-۳-۲-۴- اثر برنامه تمرینی ترکیبی بر توان بی هوازی در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر توان بی هوازی پاها در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن تاثیر معناداری نداشته است. هر چند، برنامه تمرینی منتخب باعث افزایش معنی دار توان بی هوازی در طول دوره تمرین از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه تمرین شده بود، اما این میزان افزایش وقتی با گروه کنترل مقایسه شد از لحاظ آماری معنی دار نبود. که علت آن را می توان به نوع تمرینات قدرتی استفاده شده در این برنامه تمرینی ربط داد. تمرینات در تحقیق حاضر کمتر روی عضلات پاها تمرکز داشته و بیشتر روی عضلات شکم متمرکز بود. ضمنا عدم تاثیر معنادار در توان بی هوازی در این تحقیق شاید بیانگر اصل ویژگی تمرین باشد، به این معنی که هیچ یک از تمرینات داده شده در گروه تمرینی دربرگیرنده حرکات انفجاری و توانی نبوده است. بنابراین، توان بی هوازی آزمودنی ها دست خوش تغییر معنا دار در مقایسه با گروه کنترل نشده است. میزان تغییرات درون گروهی معنی دار در توان بی هوازی گروه تمرین از پیش آزمون تا پس آزمون را می توان به تاثیرات افزایش توان هوازی روی توان بی هوازی نسبت داد؛ چرا که احتمالا تمرینات استقامتی اجرا شده در پژوهش حاضر توانسته با کاهش چربی در اندام تحتانی و تقویت عضلات این ناحیه در جریان تمرینات منجر به افزایش توان بی هوازی پاها در طول دوره تمرین گشته است. نتایج تحقیقات کانگ (۲۰۱۱)، یان هی لی (۲۰۱۰)، قهرمانلو (۱۳۸۷) همگی عدم تاثیر برنامه تمرینی را بر توان بی هوازی نشان دادند (۱۶۰،۴۳). نتایج تحقیقات اراضی (۱۳۸۹)، قراخانلو (۱۳۸۹)، نورشاهی (۱۳۸۹)، جوادیان (۱۳۸۷)، عنبری (۱۳۹۰) همگی تاثیرات معنی دار تمرینات را بر بهبود توان هوازی نشان دادند (۴،۴۲،۵۶،۱۷،۳۷)). در تحقیقات قراخانلو، نورشاهی و عنبری برنامه تمرینی به کاربرده شده همراه با تمرینات سرعتی بود لذا می توانیم نتیجه بگیریم که با توجه به بی هوازی بودن این تمرینات تاثیر برنامه تمرینی بر بهبود توان هوازی معنی دار شده است.
۵-۴- جمع بندی و نتیجه گیری
تجارب و مطالعات نشان می دهد که فعالیت منظم بدنی در سنین مختلف مزایای روانی، اجتماعی و فیزیکی مختلف به همراه داشته است. آن چه مهم است تعیین نوع ورزش و شدت آن با توجه به جنس و سن و ویژگی بدنی و سطح آمادگی افراد و حفظ آن به میزان حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته با شدت ملایم است و در صورتی که توان فرد ظرفیت اجرای شدت تجویز شده را دارد باید مدت زمان هر جلسه را به ۶۰ دقیقه در روز رساند. اکسیداسیون چربی تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد که از این بین، شدت فعالیت تمرینی یکی از تنظیم کننده های اصلی اکسیداسیون چربی ها می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی منتخب باعث کاهش معنی داری بر درصد چربی بدن آزمودنی ها شد. در این پژوهش تمرینات ورزشی باعث کاهش معنی دار در وزن و شاخص توده بدنی گردید که از دلایل این کاهش می توان به افزایش سوخت و ساز چربی ها در جریان تمرینات استقامتی اشاره کرد. این برنامه تمرینی تاثیر معنی داری بر توده بدون چربی نداشت که علت آن مربوط به نوع تمرینات قدرتی استفاده شده است. هم چنین با توجه به تاثیر هورمون تستسترون در افزایش توده بدون چربی می توان گفت که کم بودن میزان این هورمون در دختران باعث عدم تاثیر تمرینات بر توده بدون چربی شده است. در این پژوهش برنامه تمرینی باعث افزایش معنی دار استقامت قلبی- تنفسی شده است. از دلایل این افزایش می توان به افزایش آنزیم های اکسایشی و کارایی بهتر عملکرد قلب در افزایش VO₂max دانست؛ هم چنین، برنامه تمرینی باعث افزایش انعطاف پذیری و افزایش استقامت عضلات شکم گردید که از دلایل این افزایش می توان به افزایش دامنه حرکتی در مفاصل در اثر کاهش توده چربی و نوع تمرینات قدرتی استفاده شده در این برنامه که بیشتر روی عضلات شکم متمرکز بود، اشاره کرد. از دلایل دیگر، می توان به ذخیره بیشتر گلیکوژن در عضلات در نتیجه استفاده بدن از انرژی حاصل از سوختن چربی در جریان تمرینات هوازی اشاره کرد، طوری که عضلات می توانستند تمرینات قدرتی را بدون خستگی حاصل از تولید اسید لاکتیک در جریان تولید انرژی از سیستم بی هوازی به مدت طولانی حفظ کنند. هم چنین، در این پژوهش برنامه تمرینی بر توان بی هوازی تاثیر معنادار نداشت که در مورد علت آن می توان به عدم استفاده از تمرینات توانی و انفجاری و نیز عدم تاثیر بهبود توان هوازی بر توان بی هوازی اشاره کرد
۵-۴- پیشنهادات
۵-۴-۱- پیشنهادات حاصل از این پژوهش

• • نظر به اهمیت تاثیر نوع برنامه تمرینات مختلف بر عوامل آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی مجهز کردن مدارس به سالن های ورزشی سرپوشیده جهت اجرای هر چه راحت تر انواع مختلف تمرینات برای دختران ضروری به نظر می رسد.

• • برنامه ریزی و استفاده از تمرینات ترکیبی (قدرتی-هوازی) در برنامه درسی تربیت بدنی توسط مربیان.

• • برنامه ریزی شود که کلیه نتایج حاصل از این پژوهش به تمامی مدارس برای دانش آموزان , و اولیای ]نها اطلاع رسانی شده تا عاملی برای تشویق سایر دانش آموزان چاق یا دارای اضافه وزن برای شرکت هر چه بیشتر در اینگونه برنامه های تمرینی باشد.

۵-۴-۲- پیشنهادات برای پژوهش های بعد

• • با توجه به اهمیت مساله تغذیه در بروز چاقی و اضافه وزن و تاثیر مثبت تمرینات بر ترکیب بدن و آمادگی جسمانی پیشنهاد می گردد طی تحقیقی تاثیر این برنامه تمرینی را همراه با کنترل وضعیت تغذیه در طول دوره تمرینی بر ترکیب بدنی و آمادگی جسمانی در نوجوانان چاق بررسی کنند.

• • با توجه به تفاوت ترکیب بدنی و سطح آمادگی جسمانی در دختران و پسران پیشنهاد می گردد تاثیرهمین برنامه تمرینی با این شدت و مدت را در پسران نوجوان چاق و دارای اضافه وزن بررسی گردد.

• • پیشنهاد می شود اثراین برنامه تمرینی هوازی و قدرتی بر روی سایر عوامل آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی در روی نوجوانان چاق و یا دارای اضافه وزن بررسی شود.

منابع
۱- آدامز ژ. (۱۳۹۰)، راهنمای آزمایشگاه فیزیولوژی ورزشی. مترجم، رحمانی نیا ف، رجبی ح، گائینی ع، مجتهدی ح. تهران، عصر انتظار، ص ۴۹۳-۴۹۵
۲- ادوارد ال. فاکس، دونالد ک. ماتیوس. (۱۳۸۷)، فیزیولوژی ورزش. مترجم،خالدان ا. جلد اول. انتشارات دانشگاه تهران
۳- ادینگتون وادگرتون. (۱۳۸۶)، بیولوژی فعالیتهای بدنی. ترجمه نیکبخت ح، چاپ ششم، تهران، انتشارات سمت.
۴- اراضی ح، دمیرچی ا، بابایی پ. (۱۳۸۶)، پاسخ مرحله حاد به یک و دو جلسه تمرینات استقامتی و مقاومتی همزمان. المپیک، ۱۵ (۱):۶۷-۸۰
۵- اساتید و دانشجویان مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی تهران. (۱۳۶۹)، فشار خون، طرح بررسی فشار خون مردم تهران. (مباحث نظری پر فشار خونی)۷۰-۶۹
۶- اسد م. (۱۳۹۱)، اثر هشت هفته تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان کلسترول HDL,LDL و آمادگی قلبی- تنفسی در مردان چاق. پژوهش های کاربردی مدیریت و علوم زیستی در ورزش، شماره ۳، ص ص۶۴-۵۷
۷- اسمعیلی م. (۱۳۸۲)، اصول عمومی فعالیت های جسمانی. دانش افروز، تهران، صص۳۳-۳۵-۳۷-۳۹-۴۰-۴۵
۸- آقاملک ن، شب خیز ف، قوجه لی ا. (۱۳۸۰)، مقایسه تاثیر دو روش فعالیت بدنی مختلط و هوازی بر میزان افزایش سطح آمادگی جسمانی دختران دانشجوی دانشگاه تهران. حرکت، شماره ۸،. ص ص۱۰۲-۹۳
۹- امید علی ز، طاهری ح، اسفرجانی ف، مرندی م. (۱۳۹۰)، تاثیر تمرینات پیلاتس بر برخی عوامل فیزیولوژیکی و آمادگی جسمانی زنان غیر ورزشکار دارای اضافه وزن. پژوهش در علوم توانبخشی. سال (۸)، شماره ۱
۱۰- امیری د. (۱۳۸۲)، ارزیابی شاخص فعالیت بدنی و ارتباط آن با آمادگی هوازی، چربی بدن و عوامل خطرزای بیماری کرنری قلب در پسران ۱۸-۱۵۸ سال. پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان.
۱۱- انشل. م و گروه مولفان. (۱۳۷۶)، واژه نامه علوم ورزشی.مترجمان، سند گل حسین و گروه مترجمان. انتشارات کمیته ملی المپیک، چاپ اول.
۱۲- ایزدپناه ش، مرندی م، نظریان ب. (۱۳۸۸)، تاثیر تمرینات منظم یوگا بر قدرت دست، انعطاف پذیری و توان بی هوازی عضلات پا در زنان شاغل سالم غیر ورزشکار. پژوهش در علوم ورزشی، ۶(۱):۳۷-۴۸
۱۳- باب بردیل. (۱۳۹۲)، مهارت های تمرینات قدرتی. ترجمه پیشا بادی علی، حسینی م.انتشارات تهران، نشر ورزش.
۱۴- پوروقار م، گائینی ع، وکیلی ز، رواسی د. (۱۳۸۶)، تاثیر زمان تمرین (صبح و عصر) بر تغییرات برخی ایمونوگلوبولین های سرم و پاسخ هورمون کورتیزول و تستسترون دانشجویان مرد ورزشکار. حرکت،(۳۲):۳۷-۴۸
۱۵- تئودور ب. (۱۳۸۲)، زمانبندی و طراحی تمرینات قدرتی. عصر انتظار.
۱۶- جکسون ت. (۱۳۹۰)، سنجش و اندازه گیری در تربیت بدنی. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها، سمت.
۱۷- جوادیان صراف ن، امامی کشفی ت. (۱۳۸۴)، تاثیر تمرین ایروبیک، یوگا و ایروبیک یوگا بر آمادگی جسمانی دانشجویان دختر شرکت کننده در کلاس های تربیت بدنی عمومی (۱). پژوهش نامه علوم ورزشی.
۱۸- حبیب زاده ن، رحمانی نیا ف، دانشمندی ح. (۱۳۸۸)، اثر برنامه منتخب پیاده روی بر چگالی استخوانی، ترکیب بدن و استروژن سرم دختران چاق. فصلنامه دانش و تندرستی، دوره ۴، شماره۳
۱۹- حجتی ز، رحمانی نیا ف. (۱۳۷۹)، اثر یک برنامه ورزشی منتخب روی ترکیب بدن و توان هوازی دختران دانشجو. حرکت، ۲(۲):۱۰۹- ۲۰
۲۰- حمد اسماعیل پ. (۱۳۸۷)، بررسی و مقایسه اکسیژن مصرفی بیشینه و توان بی هوازی بازیکنان فوتبال دسته اول باشگاه های تهران در پست های مختلف بازی. المپیک، شماره۱۲،ص ص۷۲-۶۶
۲۱- خالدان ا. (۱۳۸۳)، تاثیر برنامه تمرینی منتخب فوتبال بر عوامل آمادگی جسمانی پسران ۱۷-۱۱ ساله. حرکت، شماره ۲۲، ص ص۱۰۴-۸۷
۲۲- خالدان ا. (۱۳۸۱)، مقایسه تاثیر دو بربامه پیشس تمرینی قدرتی و استقامتی روی تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی مردان جوان ورزشکار. حرکت، ۴(۴)۵-۲۴
۲۳- دشتی م. (۱۳۸۹)، تاثیر برنامه ورزشی منتخب بر روی ترکیبات بدنی و ضربان قلب دانش آموزان پسر ۱۳-۱۱ سال. مجله تحقیقات علوم پزشکی زاهدان، ص ص۴۰- ۴۴

نقاط قوت

نقاط ضعف

در جدول ماتریس ارزیابی عوامل داخلی۱۰ مورد ضعف جدی مورد شناسایی قرار گرفته و بیان شدند.

در جدول ماتریس ارزیابی عوامل داخلی ۱۰ نقطه ضعف جدی مورد بررسی قرار گرفتند.

فرصت ها

SO

WO

درجدول ماتریس ارزیابی عوامل خارجی ۱۰مورد فرصت جدی شناسایی و معرفی شده است.

با مقایسه این دو عامل به این نتایج دست می یابیم:
جامع بودن دانشگاه در استان به عنوان دانشگاه مادر و همجواری و استفاده از ظرفیت های علمی دانشگاه های دیگر می تواند محقق شود .
استفاده از تکنولوژی های نوین و پرداختن و سرمایه گذاری در بخش آموزش های مجازی
رشد کمی وکیفی مقالات و پژوهش ها و غنی بودن دانشگاه در بخش حقوقی و قضایی.
توجه مسئولین دانشگاه به توسعه فن آوری اطلاعات که منجر به آشنایی و پیشرفت دانشجویان، اساتید و کارمندان می شود.
توجه تخصص گرایی دانشگاه با وجود فارع التحصیلان خوب در رشته های متعدد در استان.
پرداخت به موقع حقوق و دستمزد اساتید دانشگاه با جذب منابع مالی متنوع محقق می شود.

با مقایسه این دو عامل به این نتایج دست می یابیم:
کم توجهی به کیفیت آموزش و عدم انعطاف در برنامه های آموزشی با همجواری و استفاده از ظرفیت های علمی دانشگاهی معتبر همخوانی ندارند.
سرمایه گذاری در آموزش های آزاد و مجازی بدون برنامه ریزی برای استفاده از تکنولوژی های برتر امکان پذیر نیست.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

غنی بودن در بخش پژوهش دانشگاه بدون داشتن استراتژی خاص امکان پذیر نمی باشد.
رشد بودجه IT با توسعه خدمات میتواند با توسعه خدمات الکترونیکی و ارتقای فرم های الکترونیکی محقق شود.
در صورت داشتن منابع مالی پایدار و استقلال مالی کمبود اعتبارات و بودجه تخصیص داده شده را جبران کند.

تهدیدها

ST

WT

در جدول ماتریس ارزیابی عوامل خارجی ۱۰ مورد از تهدیدات جدی مورد بررسی قرار گرفتند.

با مقایسه این دو عامل به این نتایج دست می یابیم:
به دلیل تنوع در رشته های تحصیلی در دانشگاه با مدیریت صحیح می توان پایین بودن انگیزه پژوهشی و آموزشی دانشجویان را کاهش داد.
اگر از تکنولوژی های نوین در سیستم بین دانشگاهی استفاده کنیم می توان به بانک اطلاعاتی پژوهشی در استان دست یافت.
عدم ارائه مشاوره شغلی و تحصیلی می تواند یکی از دغدغه دانشجویان نسبت به اشتغال پس از پایان دوره تحصیلی باشد.
توجه و اهتمام مدیران دانشگاه به توسعه فناوری و اطلاعات می تواند پایین بودن توجه حوزه امنیت فناوری اطلاعات را از بین برد.
توجه به تخصص گرایی در دانشگاه می تواند ضعف سیستم آموزش کشور در تربیت نیروی انسانی کارآمد را مهار نماید.

با مقایسه این دو عامل به این نتایج دست می یابیم:
کم توجهی به کیفیت آموزشی می تواند یک عامل اساسی در پایین بودن انگیزه پژوهشی و آموزشی دانشجو باشد.
نبود ساختار مناسب جهت خمایت و پشتیبانی طرح های پژوهشی می تواند بین نیازهای جامعه با تخصص فارغ التحصیلان فاصله ایجاد کند.
با وجود نداشتن یک استراتژی خاص در پژوهش نمی توان بک یک بانک اطلاعاتی جامع در این ضمینه دست یافت.
ضعف سیستم آموزشی کشور در تربیت نیروی انسانی کارآمد در مدیریت مشارکتی و علمی هم اثر گذار بوده است.
وجود تورم در جامعه می تواند منجر به کمبود اعتبارات اختصاص یافته به دانشگاه گردد.

۱۱-۴. تدوین شاخص ها از منظر مالی، پژوهشی، آموزشی

۲- درجه ی ریسک: تصمیمات مربوط به ساختار سرمایه در شرایطی گرفته می‌شود که مدیران باید آثار روش‌های تامین مالی را بر میزان ریسک و بازده شرکت بسنجند تا اثر ساختارهای مالی را بر ثروت‌ سهامداران ارزیابی کنند. هنگامی که اشخاص خارج از شرکت در مالکیت سهام مشارکت می کنند، موسسان اولیه، نگران خواهند شد که سهم آن ها از مالکیت شرکت نسبت به پیش‌تر کاهش یابد و نتوانند مانند گذشته بر امور شرکت کنترل داشته باشند.از سویی دیگر، ایجاد بدهی به جای سهام، بر موقعیت کنترل مدیریت، ممکن است ساختار سرمایه را تحت تاثیر قرار دهد. اگر مدیریت شرکت‌ هم اکنون کنترل آرای سهام(درمجامع عمومی) را در دست داشته باشد ولی موقعیت خرید سهام‌ بیشتری را نداشته باشد، احتمال دارد که برای تامین مالی جدید، از بدهی استفاده کنند. اگر وضعیت‌ مالی شرکت چنان ضعیف باشد که استفاده از بدهی، آن را در معرض ریسک عدم پرداخت قرار دهد، در این صورت، شرکت ممکن است از حقوق سهامداران به جای بدهی استفاده کند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۳- انعطاف‌پذیری: انعطاف‌پذیری بر قابلیت شرکت برای به دست آوردن سرمایه از هر منبعی که‌ بخواهد بهره برداری کند، اشاره دارد. انعطاف پذیری سبب فراهم آوردن قابلیت تدبیر برای مدیر مالی‌ می شود تا اگر نرخ بازده به دست آمده نسبت به حقوق صاحبان سهام رضایت‌بخش باشد، شرکت بتواند سرمایه ی بیشتری از محل سهام به دست آورد تا جایی که نسبت بدهی به سرمایه به حداقل ممکن(تا حد صفر) برسد. اما چون به‌طور نرمال، افزایش نسبت بدهی به سرمایه از سطح معینی، که قابل اندازه‌ گیری است، مجاز نیست، شرکت نمی‌تواند با این فرض که می‌تواند سرمایه ی بیشتر را از راه صدور اوراق بدهی به‌دست‌آورد. ازاین‌رو انعطاف پذیری برای مقاصد عملی می تواند سرمایه ی بیشتر را از راه‌ صدور اوراق بدهی به دست آورد. ازاین‌رو انعطاف پذیری برای مقاصد عملی می‌تواند به معنای آن‌ باشد که شرکت نمی تواند به‌طور کامل ظرفیت بدهی خود را خالی کند. به بیان دیگر، انعطاف پذیری‌ بر آن دلالت دارد که شرکت قدرت استقراض خود را ذخیره می کند تا توانا باشد در موارد غیرقابل‌ پیش بینی که ممکن است به دلیل عوامل بیرون از کنترل شرکت به وجود آیند، وجوه مورد نیاز خود را از راه بدهی به دست آورد.
۴- دیگرعوامل: افزون بر عوامل یاد شده، تصمیمات ساختار سرمایه، مانند هرگونه تصمیم دیگر در شرکت، متاثر از عوامل بسیار زیادی است. عواملی چون میزان رشد شرکت، سطح کلی فعالیت ‌های‌ تجاری، سطوح نرخ‌ های بهره، قیمت های سهام، قابلیت دسترسی به وجوه در بازارهای سرمایه، سیاست های مالیاتی، رابطه میان سهامداران و مدیران، تلقی وام دهندگان از شرکت و دیگر عوامل، بر روی تصمیمات تامین مالی و ترکیب ساختار سرمایه موثر هستند. قابلیت دسترسی به وجوه در بازارهای سرمایه نیز بر توانایی شرکت برای عرضه‌ی سهام یا اوراق‌ قرضه اثر می گذارد. از آن جایی که به دلیل سیاست های مالیاتی، بهره ی اوراق قرضه(بدهی) پیش از برآورد مالیات بر درآمد پرداخت می شود و سود سهام نیز پس از برآورد مالیات قابل پرداخت است. از این رو، این سیاست مالیاتی، پرداخت سود سهام را گران تر از بهره ی بدهی نموده است. رابطه میان‌ منافع سهامداران و مدیران بر ساختار سرمایه ی شرکت نیز تاثیر می گذارد؛ زیرا این دو گروه در برتری‌ دادن منابع مالی بلندمدت، با یکدیگر اختلاف نظر دارند(احمد پور و سلیمی،۱۳۸۶).
۲-۲-۶- نظریه های ساختار سرمایه
نظریه های ساختار سرمایه را می‌توان در یک قالب کلی به دو دسته تقسیم کرد. دسته اول‌ به نظریه‌های مرتبط با گزینش از بین بدهی و سهام و دسته‌ دوم به نظریه های مرتبط با گزینش از بین بدهی‌های‌ خصوصی و عمومی اختصاص دارد. کانون توجه همه این‌ نظریه ها به تاثیر نوع منبع مالی بر ارزش شرکت بر می‌گردد. نظریه های مرتبط با گزینش بین بدهی و سهام به‌ چهار دسته نظریه سنتی، نظریه میلر و مودیلیانی، نظریه‌ سلسله مراتبی و نظریه موازنه ایستا تقسیم شده است. که‌ براساس نظریه سنتی و موازنه ایستا، می توان با بهره گرفتن از ابزار بدهی ارزش شرکت را بیشینه کرد. با این وجود، در نظریه سلسله مراتبی فرض بر عدم وجود ساختار سرمایه‌ بهینه است. اگرچه بدهی به خاطر دو ویژگی صرفه جویی‌ مالیاتی و مزیت نمایندگی(کاهش وجوه نقد آزاد در دسترس‌ مدیران به خاطر اجباری بودن پرداخت اصل و فرع بدهی) بر سهام ترجیح داده می شود؛ ولی براساس نظریه های مرتبط با گزینش از بین بدهی های خصوصی و عمومی و از آن جا که‌ بدهی خصوصی از دو مزیت کاهش هزینه های نمایندگی و مذاکره مجدد کارا برای تمدید وام برخوردار است، از دید شرکت وام‌گیرنده دارای ریسک کمتری است. هم چنین، از منظر سرمایه گذاران از آن جا که در زمان استفاده از بدهی‌ خصوصی عدم تقارن اطلاعاتی و در نتیجه ریسک تعیین‌ بیش از واقعیت قیمت اوراق بهادار و سوء استفاده‌های مدیریت‌ از وجوه نقد آزاد به خاطر کنترل و نظارت دقیق‌تر اعتباردهنده خصوصی بر تصمیمات مدیریت کمتر است، این اوراق بدهی بر بدهی عمومی ترجیح داده می شود.
۲-۲-۶-۱- نظریه های مرتبط با گزینش بین بدهی و سهام‌ نظریه سنتی
بر اساس نظریه سنتی، ساختار سرمایه بهینه وجود دارد و هزینه سرمایه بر ساختار سرمایه متکی است. هم چنین، به‌ دلیل این که ریسک اوراق بدهی کمتر از سهام است، بازده‌ مورد توقع اعتباردهندگان نیز کمتر از بازده مورد توقع‌ سهامداران می‌باشد. در نتیجه، تا سقف معینی هر چه میزان‌ استفاده از بدهی برای تامین مالی بیشتر باشد هزینه سرمایه‌ کل شرکت کمتر می شود. با این وجود، با افزایش بدهی‌ ریسک مالی شرکت افزایش می‌یابد و با افزایش ریسک، اعتباردهندگان نرخ بهره بالاتری را مطالبه می‌کنند. در این‌ وضعیت هزینه سرمایه کل شرکت افزایش می یابد. در نتیجه، نسبت بدهی به سهام بهینه با کمترین هزینه باید بین دو حد تامین مالی(سهام و بدهی) وجود داشته باشد. بنابراین، بر اساس این نظریه ساختار سرمایه بهینه نقطه ای است که در آن هزینه کل شرکت به حداقل ممکن می رسد. در شکل ۱، هر یک از علائم اختصاری Ke، kf و kd به ترتیب بیانگر هزینه سرمایه سهام، کل هزینه سرمایه شرکت و هزینه سرمایه بدهی هستند.
(شکل ۲-۱) تأثیر روش های مختلف مالی بر هزینه کل شرکت براساس نظریه سنتی
۲-۲-۶-۲- نظریه موازنه ایستا
در نظریه موازنه ایستا، فرض بر وجود ساختار سرمایه‌ بهینه است. این ساختار از طریق ترکیبی از منابع مختلف‌ تامین مالی که هزینه ها و منافع حاصل از تامین مالی از طریق‌ بدهی را با هم برابر می سازد قابل دسترسی است. هم چنین، در این نظریه فرض می شود که نسبت اهرم مالی‌ بهینه یا هدف وجود دارد و بازار هرگونه انحراف(چه به‌ صورت افزایشی و چه به صورت کاهشی) از این نسبت را خبری نامطلوب تلقی می کند. این اهرم مالی بهینه را می توان‌ از طریق برقراری توازن بین هزینه ها و منافع حاصل از مبالغ‌ اضافی بدهی شناسایی کرد(چن و استرنج،۲۰۰۵). در الگوی موازنه ایستا، چهار پیش‌بینی کلی هزینه های‌ ورشکستگی، نظریه نمایندگی، مالیات و هزینه های تامین‌ مالی وجود دارند. با توجه به پیش بینی هزینه های‌ ورشکستگی، با کاهش میزان سودآوری یک شرکت‌ هزینه های ورشکستگی مورد انتظار افزایش می یابد و این‌ افزایش شرکت ها را به سمت اهرم مالی کمتر سوق می‌دهد. هم چنین، هر چه میزان نوسان پذیری سود یک شرکت بیشتر باشد هزینه‌های ورشکستگی مورد انتظار آن بیشتر است. بنابراین، این گونه شرکت ها کمتر از بدهی برای تامین مالی‌ استفاده می کنند(فاما و فرنچ،۲۰۰۲).
جنسن‌ و مک لینگ‌(۱۹۷۶) درباره نظریه نمایندگی‌ بر این باورند که منافع مدیران با منافع سرمایه گذاران برون‌ سازمانی هم سویی ندارد. به عبارت دیگر، مدیران سعی‌ می کنند که جریان های نقدی آزاد شرکت را صرف منافع‌ شخصی و سرمایه‌گذاری در پروژه های نامطلوب کنند. از آن جا که سودهای تقسیمی و بدهی، بخش زیادی از وجوه‌ مازاد شرکت را به خود اختصاص می دهند؛ ابزارهای مهمی‌ برای کاهش مشکل نمایندگی به شمار می روند. بنابراین، می توان انتظار داشت:
الف- پس از کنترل فرصت های سرمایه گذاری، سود تقسیمی‌ و اهرم مالی با میزان سودآوری یک شرکت رابطه مثبت‌ معنی‌داری داشته باشند.
ب- پس از کنترل میزان سودآوری، شرکت هایی که دارای‌ فرصت های سرمایه گذاری بیشتری هستند، نسبت پرداخت‌ سود کوچک تر و اهرم مالی کمتری داشته باشند.
پ- بین اهرم مالی بهینه و نسبت پرداخت سود، رابطه منفی‌ وجود داشته باشد؛ زیرا سودهای تقسیمی و بدهی، ابزارهای مکمل کنترل مشکلات جریان نقدی آزاد هستند.
مالیات دارای دو تاثیر عمده و معکوس بر ساختار سرمایه‌ مطلوب است. به عبارت دیگر، از یک سو صرفه جویی‌ مالیاتی حاصل از هزینه های بهره بدهی ها، شرکت ها را به‌ سمت استقراض بیشتر و داشتن اهرم مالی بزرگتر سوق‌ می‌دهد و از سوی دیگر، از آن جا که در برخی از کشورها نرخ‌ مالیات بر بدهی بیشتر از نرخ مالیات بر سهام است، شرکت های موجود در این کشورها کمتر به بدهی روی‌ می آورند(فاماوفرنچ،۲۰۰۲).
مایزر(۱۹۸۴) مدل سلسله مراتبی را بر مبنای این فرض بنا نهاده است که مشکلات عدم تقارن اطلاعاتی و سایر هزینه های تامین مالی بر عوامل تعیین‌کننده اهرم مالی‌ مطلوب در مدل موازنه ایستا برتری دارند. به این دلیل‌ نمی توان به این سطح از اهرم مالی دست یافت. با این وجود، اگر هزینه های تامین مالی مهم تر از سایر عوامل نباشند، این‌ الگو منطقی تلقی نمی شود و شرکت ها در زمان تعیین اهرم‌ مالی بهینه، همه منافع و هزینه‌ها را در نظر می‌گیرند و هزینه های تامین مالی سلسله مراتبی نسبت بهینه را تحت‌ تاثیر قرار می دهند. در این جا فرض بر این است که آن دسته از شرکت هایی که دارای سودهای مورد انتظار کمتر، سرمایه گذاری‌های مورد انتظار بزرگتر و خالص جریان های‌ نقدی با ثبات تر هستند کمتر به بدهی و تقسیم سود روی‌ می آورند.
نظریه موازنه ایستا دارای چهار شکل فرعی زیر است:
منافع حاصل از سپر مالیاتی بدهی و مخارج نابسامانی‌ مالی آن
نظریه نمایندگی
کنترل شرکت
زمان بندی بازار سرمایه و ساختار سرمایه
مزایای ناشی از صرفه‌جویی مالیاتی بدهی و مخارج‌ نابسامانی مالی آن
یکی از مزایای اصلی بدهی، قابل کسر بودن هزینه بهره‌ از درآمد مشمول مالیات شرکت(صرفه‌جویی مالیاتی‌ بدهی) است. بنابراین، با فرض ثابت بودن سایر عوامل، هر چه مبلغ بدهی یک شرکت بیشتر باشد، میزان صرفه جویی‌ مالیاتی بیشتر و در نتیجه هزینه سرمایه آن شرکت کمتر است. با این وجود، در عمل با افزایش مبلغ بدهی، مخارج‌ نابسامانی مالی(ریسک مالی و احتمال ورشکستگی) شرکت افزایش می یابد و به نقطه ای میرسد که بعد از آن‌ نقطه، ریسک مالی شرکت بیشتر از صرفه جویی مالیاتی‌ بدهی خواهد شد. در این حالت، استفاده از بدهی باعث‌ کاهش ارزش شرکت می شود. از این رو، طبق این شکل از نظریه موازنه ایستا باید بین مزیت صرفه‌جویی مالیاتی بدهی‌ و مخارج نابسامانی آن توازن برقرار شود. در این جا، ساختار سرمایه بهینه نقطه‌ای است که مابه‌التفاوت منافع و هزینه های حاصل از بدهی به حداکثر برسد(چن‌واسترنج،۲۰۰۵).
۲-۲-۶-۳- نظریه نمایندگی و ساختار سرمایه
بر اساس نظریه میلر و مودیلیانی، ساختار سرمایه‌ بر ارزش شرکت هیچ گونه تاثیری ندارد؛ اما بر اساس نظریه‌ نمایندگی، حتی اگر مفروضات مدل میلر و مودیلیانی صحیح‌ باشند، ترکیب مناسبی از بدهی و سهام از دیدگاه حاکمیت‌ شرکتی موضوع حایز اهمیتی است. جنسن و مک لینگ‌(۱۹۷۶) دو نوع تضاد شناسایی کردند: تضاد بین سهامداران‌ و اعتباردهندگان و تضاد بین مدیریت و سهامداران. بنابراین، هزینه های نمایندگی را می‌توان به دو دسته هزینه های‌ نمایندگی مرتبط با بدهی و هزینه های نمایندگی مرتبط با سهام تقسیم کرد. دلیل اصلی شکل‌گیری تضاد بین‌ سهامداران و اعتباردهندگان آن است که قرارداد بدهی این‌ فرصت را برای سهامداران فراهم می آورد که در صورت به‌ موفقیت رسیدن پروژه های سرمایه‌گذاری، بخش اعظم‌ سودهای تحصیل شده را تصاحب کنند. با این وجود، اگر طرح های سرمایه گذاری با شکست مواجه شوند، به خاطر مسئولیت محدود سهامداران، امکان دارد اعتباردهندگان‌ حتی اصل طلب خود را وصول نکنند. از سوی دیگر، تضاد بین مدیریت و سهامداران به این علت رخ می دهد که‌ مدیریت شرکت منابع در دسترس را به خوبی مدیریت‌ نکرده و حتی این منابع را صرف منافع شخصی و افزایش‌ رفاه خود می کنند. آن ها برای حل تضاد منافع، سه راه‌حل زیر را پیشنهاد کردند:

1. 1. فروش یا حتی اهدای تعدادی از سهام شرکت به‌ مدیریت: این اقدام مدیریت را تحریک می کند تا آن جایی که‌ امکان دارد با اتخاذ تصمیمات درست و منطقی از منابع‌ شرکت به نحو بهینه استفاده کرده و در نتیجه باعث افزایش‌ ارزش شرکت شود زیرا ارزش سهام تحت تملک وی به‌ ارزش بازار شرکت وابسته است.

1. 1. استفاده از ابزار بدهی و ممانعت از انتشار سهام جدید تا حد امکان: از آن جا که پرداخت اصل و فرع بدهی در زمان های تعیین شده غیرقابل فسخ است، استفاده از ابزار بدهی مبلغ وجوه نقد آزاد در دسترس مدیریت را کاهش‌ داده و از این طریق مانع سوء استفاده های شخصی و سرمایه گذاری در پروژه های دارای خالص ارزش فعلی منفی‌ می شود.

1. 1. توزیع بیشتر سودهای تحصیل شده: توزیع سود دارای‌ دو مزیت اصلی است. اول این که با توزیع سود، وجوه نقد آزاد در دسترس مدیریت کاهش یافته و سوء استفاده های‌ احتمالی مدیریت یا سرمایه گذاری در پروژه های دارای‌ خالص ارزش فعلی منفی تا حدودی تقلیل می یابد. دوم این که‌ هر چه سود بیشتری توزیع گردد، نیاز شرکت ها به بازار سرمایه بیشتر می شود و مدیریت شرکت مجبور به قبول‌ قوانین و مقررات بازار سرمایه و سرمایه گذاران برون‌ سازمانی است. به دیگر سخن، مدیریت بیشتر کنترل‌ می شود(جنسن و مک‌لینگ،۱۹۷۶).

1. 1. براساس نظریه نمایندگی، ساختار سرمایه بهینه نقطه ای‌ است که کل هزینه های نمایندگی شرکت، که برابر حاصل‌ جمع هزینه های نمایندگی مرتبط با بدهی و هزینه های‌ نمایندگی مرتبط با سهام است، به حداقل ممکن برسد. شکل ۲ عبارت فوق را به تصویر کشیده است.

(شکل ۲-۲) ساختار سرمایه بهینه با توجه به نظریه نمایندگی
در این نمودار AT E برابر کل هزینه های نمایندگی، AS E برابر هزینه های نمایندگی مرتبط با سهام و ABE برابر هزینه های نمایندگی مرتبط با بدهی است. هنگامی که نسبت‌ بدهی به کل دارایی برابر صفر می باشد کل هزینه های‌ نمایندگی صرفا شامل هزینه های نمایندگی مرتبط با سهام‌ است. با این وجود، در زمانی که نسبت بدهی به کل دارایی‌ برابر یک می شود(تمامی پروژه های سرمایه گذاری از طریق‌ بدهی تامین شوند) کل هزینه های نمایندگی صرفا شامل‌ هزینه های نمایندگی مرتبط با بدهی می‌گردد. هم چنین، کل‌ هزینه های نمایندگی مرتبط با بدهی می گردد. هم چنین، کل‌ هزینه های نمایندگی زمانی به حداقل می رسد که نسبت‌ بدهی به کل دارایی بین دو عدد صفر و یک قرار گیرد. به‌ عبارت دیگر، در زمانی که پروژه های سرمایه گذاری از طریق‌ ترکیبی از بدهی و سهام تامین شوند(چن و استرنج، ۲۰۰۵).
کنترل شرکت
این شکل از نظریه موازنه ایستا بیان می دارد زمانی که‌ شرکت دارای وضعیت مالی و نتایج عملیاتی مطلوبی است، حق کنترل شرکت مختص سهامداران می باشد. با این وجود، در شرکت هایی که دارای وضعیت مالی و نتایج عملیات‌ مطلوبی نیستند؛ حق کنترل باید از سهامداران به‌ اعتباردهندگان انتقال یابد. در دفاع از دیدگاه کنترل شرکت، دو الگو ارائه شده است که در مورد نحوه پیدایش تضاد بین‌ سهامداران و اعتباردهندگان و نقش بدهی در حل این تضاد منافع، با یکدیگر هم اختلاف دارند. الگوی اول توسط استولز^[۱](۱۹۹۰) ارائه شده است. بر اساس این الگو منشاء پیدایش تضاد منافع بین مدیریت و سهامداران، توزیع یا عدم‌ توزیع سود تحصیل شده است. به عبارت دیگر، مدیریت‌ شرکت همواره تمایل دارد تا وجوه و منابع داخلی در دسترس را صرف توسعه و پیشرفت شرکت کند؛ در حالی‌که‌ ممکن است سهامداران توزیع سود را بر انباشت و سرمایه گذاری آن در شرکت ترجیح دهند. در این جا می توان‌ از طریق برقراری توازن بین منافع بدهی(جلوگیری از سرمایه گذاری در پروژه های نامطلوب) و هزینه های بدهی‌(جلوگیری از سرمایه‌گذاری در پروژه های مطلوب) به‌ ساختار سرمایه بهینه دست یافت(چن و استرنج،۲۰۰۵). دومین الگو، توسط هریس‌ و راویو(۱۹۹۱) ارائه شده‌ است. به نظر این دو محقق، مدیران همواره خواستار تداوم‌ عملیات شرکت هستند و در زمانی که از دیدگاه‌ سرمایه گذاران، تصفیه و انحلال شرکت به عنوان بهترین‌ گزینه تلقی می شود؛ تضاد شکل می‌گیرد. در این هنگام، نقش بدهی وادار ساختن مدیریت شرکت به انحلال آن‌ است. بر این اساس، می توان از طریق برقراری توازن بین‌ تصمیمات انحلال شرکت به عنوان مزیت بدهی و هزینه های‌ ناشی از مداقه بیشتر در زمینه انحلال یا تداوم عملیات‌ شرکت به عنوان هزینه بدهی، به ساختار سرمایه بهینه دست‌ یافت(هریس و راویو،۱۹۹۱).
۲-۲-۶-۴- زمان بندی بازار سرمایه و ساختار سرمایه
مدیران شرکت ها با بهره گرفتن از عدم تقارن اطلاعاتی، بین‌ خود و سرمایه گذاران برون سازمانی به زمان بندی بازار سرمایه اقدام می کنند. بر اساس مفهوم عدم تقارن اطلاعاتی، شرکت هایی که به افزایش وجوه و منابع مورد نیاز از طریق‌ منابع خارجی دست می زنند با مشکل انتخاب ناسازگار مواجه هستند. لوکاس‌ و مک دونالد^[۲](۱۹۹۰) الگوی‌ زمان بندی انتشار سهام را بر مبنای عدم تقارن اطلاعاتی بین‌ مدیریت و سرمایه گذاران، ارائه کرده اند. در این الگو فرض‌ بر این است که شرکت ها پس از تجربه افزایش غیرعادی و با اهمیت قیمت سهام، به انتشار سهام روی می آورند. هم چنین، مدیران سعی می کنند که بازارهای سهام را بر مبنای اطلاعات خصوصی مرتبط با ارزش آتی شرکت‌ زمان بندی و بازارهای بدهی را بر مبنای اطلاعات عمومی‌ مثل شکاف زمانی یا بازده های اضافی قابل پیش بینی اوراق‌ قرضه، زمان بندی کنند. اگر مدیران به هنگام زمان بندی بازار بدهی از اطلاعات عمومی بیشتری نسبت به سرمایه گذاران‌ برخوردار نباشند، استراتژی زمان بندی نمی تواند خلق‌ ارزش کند. به علاوه، مدیریت شرکت ها ممکن است بازارهای‌ بدهی را بر مبنای اطلاعات خصوصی مرتبط با رتبه اعتباری‌ آتی شرکت، زمان بندی کند. مدیران شرکت ها ممکن است‌ در مقایسه با سرمایه گذاران دارای اطلاعات بهتری راجع به‌ تغییرات آتی رتبه اعتباری شرکت باشند. در این حالت، زمانی که مدیران انتظار داشته باشند رتبه اعتباری شرکت در طی دوره های آتی بهبود می یابد، به انتشار بدهی های‌ کوتاه مدت و در غیر این صورت به انتشار اوراق بدهی‌ بلندمدت روی می آورند(لوکاس و مک دونالد،۱۹۹۰). به دو دلیل زیر، اهمیت زمان بندی بازار سرمایه در زمان‌ عرضه اولیه سهام، بیشتر از زمان انتشار سهام در دوره های‌ بعد است. اول این که عمومی شدن شرکت یک رویداد تامین‌ مالی بسیار مهم در طی چرخه عمر آن به شمار می آید. بنابراین، پاداش حاصل از زمان بندی صحیح عرضه اولیه‌ سهام، خواه به صورت واقعی و خواه از طریق شرکت‌ عرضه کننده سهام، به نسبت با اهمیت است. دوم این که در زمان عرضه اولیه سهام، سرمایه گذاران با عدم اطمینان‌ بیشتری روبرو می باشند و درجه تقارن اطلاعاتی در زمان ارزشیابی شرکت هایی که برای اولین بار به انتشار سهام‌ دست می زنند، بیشتر است. بنابراین، احتمال ارزشیابی‌ نادرست این‌گونه شرکت ها بیشتر
می باشد(آیدوگان^[۳]‌، ۲۰۰۶).
۲-۲-۷- نظریه های مرتبط با گزینش بین بدهی های عمومی و خصوصی
در بخش قبل، تاثیر بدهی بر ارزش شرکت به طور کلی‌ مورد بررسی قرار گرفت. در این بخش، بدهی به دو دسته‌ بدهی عمومی و بدهی خصوصی تقسیم شده و تاثیر هریک‌ از این نوع بدهی ها بر ارزش شرکت بررسی می شود. بدهی‌ خصوصی شامل وام بانکی و استقراض از اعتباردهندگان‌ خصوصی است. بدهی عمومی به انتشار اوراق بدهی برای‌ عموم مردم اشاره دارد. دو نمونه از بدهی های عمومی‌ عبارت از انتشار اوراق قرضه و اوراق مشارکت می باشد. نظریه ‌های مربوط به گزینش بین بدهی عمومی و خصوصی به چهار نظریه عدم تقارن اطلاعاتی، هزینه‌های‌ نمایندگی بدهی، مذاکره مجدد کارا و صلاح دید مدیریتی‌ تقسیم می شوند (دنیس‌واسیل^[۴]‌،۲۰۰۳). در این‌ نظریه ها به جای توجه به تاثیر نوع بدهی بر ارزش شرکت، بیشتر به نحوه گزینش بدهی ها توجه شده است.
۲-۲-۷-۱- عدم تقارن اطلاعاتی
للاند و پیل‌^[۵](۱۹۷۷) و دیاموند(۱۹۸۴) بیان‌ می کنند که بانک ها و سایر اعتباردهندگان خصوصی، در مقایسه با سرمایه گذاران در اوراق بدهی عمومی توان کنترل‌ و نظارت موثرتر و کاراتری بر شرکت های وام گیرنده دارند. بنابراین، آن دسته از شرکت هایی که دارای عدم تقارن‌ اطلاعاتی بیشتری هستند به استقراض از بانک ها و سایر اعتباردهندگان خصوصی روی می آورند. از سوی دیگر، شرکت های با عدم تقارن اطلاعاتی کمتر، بدهی عمومی را بر بدهی خصوصی ترجیح می دهند. مایرز(۱۹۸۴) بیان می کند آن دسته از شرکت هایی که با عدم تقارن اطلاعاتی مواجه‌ هستند، تنها زمانی از وجوه و منابع خارجی استفاده می کنند که وجوه و منابع داخلی در دسترس نباشند و در صورت نیاز به وجوه خارجی، شرکت ها نخست به سراغ مطمئن ترین‌ اوراق بهادار آن دسته از اوراق بهاداری که ارزش آن ها در زمان افشای اطلاعات درون سازمانی به کم ترین حد ممکن‌ تغییر کند و سپس به سراغ سایر اوراق بهادار می روند. بدهی های خصوصی، در مقایسه با بدهی های عمومی توان‌ کنترل و نظارت بیشتری بر شرکت وام گیرنده دارد. بنابراین، از وضعیت مالی و نتایج عملیات این‌گونه شرکت ها آگاهی‌ بیشتری به دست می دهد. از این رو، بدهی های خصوصی در مقایسه با بدهی های عمومی مطمئن تر هستند. هنگامی که‌ میزان عدم تقارن اطلاعاتی کاهش می یابد، مقیاس ایمن‌ بودن بدهی ها برای شرکت های با عدم تقارن اطلاعاتی‌ کمتر، با توجه به عواملی مثل هزینه های مبادلاتی، انعطاف پذیری شرایط مندرج در قرارداد وام و کیفیت‌ اعتباری شرکت تعیین می شود(دنیس و واسیل،۲۰۰۳).
۲-۲-۷-۲- نظریه هزینه های نمایندگی
تئوری نمایندگی به مطالعه روابط بین نمایندگان و مالکان‌ می پردازد. به عبارت دیگر، این تئوری سعی در توضیح و تبیین تضاد منافع بین مدیریت یک شرکت و سرمایه گذاران‌ برون سازمانی دارد. بنابراین، در یک شرکت دارای بدهی‌ تضاد منافع به دو دسته تضاد بین مدیریت یک شرکت و سهامداران و تضاد بین سهامداران و اعتباردهندگان تقسیم‌ می شود. تضاد منافع بین سهامداران و مدیران، ناشی از کوتاهی مدیریت در مدیریت صحیح منابع در دسترس‌ شرکت است. از سوی دیگر، تضاد بین سهامداران و اعتباردهندگان در زمانی رخ می دهد که مدیران با اتخاذ تصمیمات نادرست، باعث انتقال ثروت از اعتباردهندگان به‌ سهامداران شوند. اسمیت‌ و وارنر^[۶](۱۹۷۹) بر این باورند که تصمیمات مدیریتی به چهار شکل موجب انتقال ثروت از اعتباردهندگان به سهامداران می شوند.
- پرداخت بیش از حد سود سهام به سهامداران: پرداخت‌ بیش از حد سود به دو شکل امکان‌پذیر است. اول‌ این که جریان های وجوه نقد به جای آن که صرف‌ سرمایه گذاری در دارایی ها یا تسویه بدهی گردد، به سمت‌ تقسیم سود سوق داده شود. هم چنین، ممکن است یا دارایی های عملیاتی به فروش روند و عواید حاصل از فروش‌ این دارایی ها به شکل سود نقدی بین سهامداران توزیع‌ شود. این امر باعث کاهش ارزش دارایی های در دسترس‌ اعتباردهندگان در زمان انحلال شرکت می شود. دوم این که‌ ممکن است مدیران به منظور حفظ سطح سود تقسیمی، از مخارج تعهدی غیرثابت اختیاری مانند مخارج تحقیق و توسعه که بهره‌ور هستند؛ خودداری کنند و به این طریق به‌ اعتباردهندگان ضرر برسانند.
- استقراض بیش از حد: استقراض بیش از حد به دو صورت ممکن است به اعتباردهندگان ضرر وارد کند. اول‌ این که تحمل بدهی جدید ممکن است ادعای بدهی‌های‌ قبلی را تحت تاثیر قرار دهد. دوم این که ممکن است‌ شرکت های فرعی و وابسته از طریق تغییر در اهرم مالی و در نتیجه ریسک های مرتبط با ساختار سرمایه، ریسک‌ ورشکستگی شرکت را افزایش دهند. این امر، به ضرر اعتباردهندگان ختم می شود.
- جایگزینی دارایی: جایگزینی دارایی در زمانی رخ‌ می دهد که مدیران دارایی های ثابت مشهود را به فروش‌ رسانیده و به جای آن به تحصیل دارایی های نامشهود روی‌ آورند. جایگزینی داریی باعث افزایش ریسک‌ سرمایه گذاری شرکت می شود. چنین امری نتیجه، زیان‌ اعتباردهندگان به شرکت است.
- سرمایه گذاری کمتر از واقع: سرمایه گذاری کمتر از واقع‌ زمانی رخ می دهد که مدیران آن دسته از پروژه های‌ سرمایه گذاری را که انتظار می رود منافعی برای‌ اعتباردهندگان به همراه داشته باشند، نادیده گرفته و به‌ مرحله اجرا در نیاورند(اسمیت و وارنر،۱۹۷۹).

* ابر پایه: اولین پایه فلک، فلک اول، آسمان اول.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
توضیحات: منظور از ابرپایه، یعنی جایگاه ابر، جو یا اتمسفر می‌باشد. در سانسکریت نیز به آسمان اول یا جوّ، megha-maṇḍala- به معنای «فلک ابر» می‌گویند (مونیرویلیامز، ۱۹۶۰: ۸۳۱). معادل این ترکیب در عربی، «سماء» است. (برای توضیحات بیشتر رک. pāyag)

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

ریشه شناسی: واژه abr-pāyag ، «ابرپایه» (بهار، ۱۳۴۵: ۲۰)، مرکب از abr + pāyag است. (برای بررسی ریشه شناختی قسمت دوم این ترکیب رک. pāyag). واژه abr در زیر مورد بررسی قرار گرفته است: هند و ایرانی آغازین: *abʰra- «ابر» (لوبوتسکی، ۲۰۰۹: ۳)؛ سانسکریت: abhrá- «ابر: آب-بر»؛ گاهی با املای abbhrá- نوشته می‌شود و مرکب از ab- «آب» + ماده اسمی bhrá- «برنده» (مونیرویلیامز، ۱۹۶۰: ۷۹؛ مایرهوفر، ۱۹۹۲: ۹۴)؛ اوستایی: aβra- «باران؛ ابر باران‌آور» (بارتولومه، ۱۹۰۴: ۹۹)؛ فارسی میانه: abr [ˀbl, ˀp̄l] (مکنزی، ۱۳۷۳: ۳۱؛ بهار، ۱۳۴۵: ۱۹)؛ avr (نیبرگ، ۱۹۷۴: ۳۹)؛ فارسی میانه اشکانی: [bybrˀn] «ابرها» (لوبوتسکی، ۲۰۰۹: ۳)؛ فارسی میانه ترفانی: [ˀβr] (دورکین-مایسترارنست، ۲۰۰۴: ۱۶)؛ پازند: awar (نیبرگ، ۱۹۷۴: ۳۹)؛ فارسی نو: ابر؛ انگلیسی: vapor «بخار»؛ معادل انگلیسی: cloud در cloud-station «ابرپایه» (انکلساریا، ۱۹۵۶: ۳۹).

• • §§

āb-sardag [ˀp̄ sltk’, MYA sltk’]
(تنجیم: طبایع ستارگان)
* آب-سرده: آب-سرشت، آب طبع، آبی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
توضیحات: (رک. čihrag)
ریشه شناسی: این واژه متشکل است از āb + sardag . (رک. āb-čihrag و sardag)

• • §§

abzāy-, abzūdan [ˀp̄zwtn’, ˀp̄zˀd- | M ˀbzˀy-, N afzūdan, afzāy-]
* (نجوم): پُرنورتر شدن (ماه)؛
* (گاه‌شماری): بلند شدن (طول روز یا شب).
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ریشه شناسی: هند و ایرانی آغازین: این فعل مرکب است از: پیشوند فعلی *Habʰi~+ ریشۀ *j́auH- (لوبوتسکی، ۲۰۰۹: ۳، ۵۴)؛ سانسکریت: از ریشه jav- :«ترقی دادن، پیش بردن» (مایرهوفر، ۱۹۸۶: ۵۸۰؛ پوکرنی، ۱۹۵۹: ۳۹۹)؛ اوستایی: ریشه ¹gav- : «افزودن» (بارتولومه، ۱۹۰۴: ۵۰۴)؛ فارسی باستان: abiyajāv- (کنت، ۱۹۵۳: ۱۸۵)؛ فارسی میانه: abzāy- (بهار، ۱۳۴۵: ۱۶؛ مکنزی، ۱۳۷۳: ۳۲)؛ فارسی میانه ترفانی: abzāy- ، abzāw- (بویس، ۱۹۷۷: ۷)؛ فارسی میانه اشکانی ترفانی: aβɣāw- (ماده مضارع)، aβɣūd- (ماده ماضی) (گیلن، ۱۹۶۶: ۷۶)؛ فارسی میانه کتیبه ای: abzaw- (ماده مضارع)، abzūd- (ماده ماضی) (ژینیو، ۱۹۷۲: ۱۷)؛ فارسی میانه مانوی: abzawišn (بویس، ۱۹۷۷: ۸)؛ پازند: aw(a)zāišn (نیبرگ، ۱۹۷۴: ۲۶)؛ فارسی نو: افزودن، افزای؛ افزایش؛ معادل انگلیسی: to wax .
ترکیبات:
šab (rōz) abzāyēd «شب (روز) افزاید: طول شب (روز) بلند شود»
abzāyišn ī māh «افزایش ماه: پر نور شدن ماه».

• • §§

abzāyišn ī māh [ˀp̄zˀdšn’]
(نجوم)
* افزایش ماه: پرنور شدن ماه، قوّت ماه
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
توضیحات: افزایش ماه به پر شدن ماه در نیمه اول ماه یعنی از روز اول تا پانزدهم ماه قمری اشاره دارد. (برای توضیحات بیشتر رک. māh)
ریشه شناسی: اسم مصدر abzāyišnتشکیل شده است از: abzāy- (ماده مضارع از مصدر abzūdan) + -išn (پسوند اسم مصدر ساز). (برای بررسی ریشه شناسی این عبارت رک. abzūdan, abzāy- و māh): فارسی میانه: abzāyišn (مکنزی، ۱۳۷۳: ۳۲؛ دورکین-مایسترارنست، ۲۰۰۴: ۱۸)؛ afzāyišn (بهار، ۱۳۴۵: ۱۶)؛ ap-zāyišn (نیبرگ، ۱۹۷۴: ۲۶)؛ فارسی میانه ترفانی: abzawišn (بویس، ۱۹۷۷: ۸)؛ پازند: Aw(a)zāišn (نیبرگ، ۱۹۷۴: ۲۶)؛ فارسی نو: افزایش ؛ معادل انگلیسی: waxing of the moon ؛ معادل عربی: امتلاء قمر.

• • §§

āmār- [ˀmˀl- | Av. mǝrǝ-]
(نجوم)
* شمردن: محاسبه کردن؛ رصد کردن
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ریشه شناسی: هند و ایرانی آغازین: *smar- (لوبوتسکی، ۲۰۰۹: ۱۰۰)؛ سانسکریت: smar- «به خاطر آوردن» (مایرهوفر، ۱۹۹۶: ۷۸۱)؛ smāraṇa- ، smā́ra- «شمارش، احتساب» (مونیرویلیامز، ۱۹۶۰: ۱۲۷۱-۱۲۷۲)؛ اوستایی: mǝrǝ-, šmǝrǝ- (بارتولومه، ۱۹۰۴: ۱۱۴۲-۱۱۴۴)؛ mar- ، šmar- (چئونگ، ۲۰۰۷: ۱۳۷)؛ فارسی میانه: āmār- (نیبرگ، ۱۹۷۴: ۱۴؛ مکنزی، ۱۳۷۳: ۳۶؛ بهار، ۱۳۴۵: ۵۰، ۶۱، ۵۴، ۵۱؛ دوبلوا، ۲۰۰۶: ۱۱۱)؛ ašmār- (دورکین-مایسترارنست، ۲۰۰۴: ۵۷) ؛ ošmurdan (مایرهوفر، ۱۹۹۶: ۷۸۲؛ مکنزی، ۱۳۷۳: ۱۱۶؛ نیبرگ، ۱۹۷۴: ۱۴۶؛ بهار، ۱۳۴۵: ۷۲)؛ mar- [ml-] ، marag [mlk] ؛ (*abi~) < ōšmār- [ˀwšmˀl-] ، ōšmur- [ˀwšmwl-] ؛ (*ā~) < āmār- [ˀmˀl-] (چئونگ، ۲۰۰۷: ۱۳۷)؛ فارسی میانه ترفانی: āmār- (بویس، ۱۹۷۷: ۱۲۶)؛ فارسی میانه مانوی: (*abi~) < [ˁšmyr-] ، [ˀšmˀr-] «شمردن» (چئونگ، ۲۰۰۷: ۱۳۷)؛ فارسی میانه اشکانی: (*abi~) < [ˁšmˀr] «شمارش، شماره» (چئونگ، ۲۰۰۷: ۱۳۷)؛ پازند: āmār (نیبرگ، ۱۹۷۴: ۱۴)؛ xʷašmurdan, xʷašmārīdan (نیبرگ، ۱۹۷۴: ۱۴۶)؛ فارسی نو: شمارش، آمار؛ انگلیسی: مرتبط با merit (چئونگ، ۲۰۰۷: ۱۳۷)؛ معادل عربی: حسب، رصد.
ترکیبات:
āmār «شمار»
an-āmārānīg «غیرقابل شمارش؛ بی شمار»
āmārēnīdan «رصد کردن؛ برشمردن»
āmārišn «شمارش»
pad … āmārišnīh «تعداداً، به شمارش»
ōšmārag kardan «برشمردن»
axtar-āmārān «اخترشماران-منجمان»

پور‌ اسکندری (۱۳۸۰) با بهره گرفتن از روش شعاعی، چندضلعی تیسن و تحلیل شبکه ضمن بررسی نحوه توزیع سوانح آتش‌سوزی در شهر کرج، به مکان‌یابی ایستگاه‌های آتش‌نشانی اقدام کرد.
سعیدی‌خواه (۱۳۸۳) به بررسی تأسیسات و تجهیزات شهری (پست-مخابرات-آتش‌نشانی) و مکان‌یابی آن‌ها در بافت قدیم و جدید شهر مشهد پرداخت. نتیجه کار استخراج نقشه‌های میزان و مقدار و مکان‌یابی خدمات است که با وضع موجود نیز سنجیده شده و میزان کمبودها مشخص‌شده است. نتیجه به‌دست‌آمده حاکی از اختلاف زیاد بین مقدار و مکان گزینی خدمات در وضع موجود و وضع مطلوب می‌باشد.
عادلی (۱۳۸۶) پژوهشی در مورد مکان‌یابی ایستگاه‌های آتش‌نشانی شهر گرگان انجام داده و پس از ارزیابی ایستگاه‌های موجود، مکان‌های جدید را پیشنهاد می‌کند.
نظریان و کریمی (۱۳۸۸) با توجه به معیارهای شعاع پوششی، تراکم جمعیت، نزدیکی به شبکه معابر (دسترسی‌ها) و کاربری اراضی (همسایگی‌های سازگار و ناسازگار) به ارزیابی توزیع فضایی و مکان‌یابی ایستگاه‌های آتش‌نشانی شهر شیراز با بهره گرفتن از GIS پرداختند. چنین نتیجه شد که تعداد ایستگاه‌های موجود شهر شیراز، بیش از نیمی از محدوده فعلی شهر خارج از شعاع پوشش استاندارد (سه تا پنج دقیقه) هستند و نیازمند به مکان‌یابی ایستگاه‌های جدید می‌باشند؛ بنابراین با بهره گرفتن از فرایند تحلیل سلسله مراتبی و تلفیق آن باقابلیت‌های GIS، برای مناطقی که خارج از شعاع عملکردی ایستگاه‌های موجود بودند، ایستگاه‌های جدیدی مکان‌یابی گردید.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

مشکینی و همکاران (۱۳۸۹) به تحلیل فضایی-مکانی تجهیزات شهری و کاربست مدل تحلیل سلسله مراتبی در محیط GIS (مطالعه موردی: ایستگاه‌های آتش‌نشانی هسته مرکزی تهران) پرداختند. در این مطالعه به کمک تلفیق مدل تحلیل سلسله مراتبی و منطق ارزش‌گذاری لایه‌ها در GIS، مدلی برای مکان‌یابی ایستگاه‌های آتش‌نشانی ارائه شد. درنهایت سایت‌هایی به‌منظور احداث ایستگاه‌های آتش‌نشانی پیشنهادشده‌اند که با کمک ایستگاه‌های موجود قادر خواهند بود کل منطقه را تحت پوشش قرار دهند.
هادیانی و کاظمی‌زاد (۱۳۸۹) مکان‌یابی ایستگاه‌های آتش‌نشانی شهر قم با بهره گرفتن از تحلیل شبکه و مدل AHP در محیط GIS را انجام دادند. نتایج نشان می‌دهد که الگوی پراکنش ایستگاه‌های آتش‌نشانی شهر قم در وضع موجود از الگوی مناسبی برخوردار نیست و فاصله زمانی رسیدن خودروهای آتش‌نشانی به آخرین نقطه‌ی منطقه تحت پوشش خود بیش از پنج دقیقه می‌باشد و یک‌سوم شهر را پوشش نمی‌دهد؛ بنابراین برای مناطق خارج از شعاع عملکردی ایستگاه‌های موجود، پنج ایستگاه جدید مکان‌یابی و پیشنهاد گردید تا کل فضای شهر بر اساس استاندارد سه‌دقیقه‌ای رسیدن خودروهای آتش‌نشانی به محل حریق، تحت پوشش ایستگاه‌های آتش‌نشانی موجود و پیشنهادی قرار گیرد.
زیاری و یزدان‌پناه (۱۳۹۰) به بررسی مکان‌یابی ایستگاه‌های آتش‌نشانی شهر آمل با بهره گرفتن از مدل AHP در محیط GIS پرداختند. با به‌کارگیری روش همپوشانی، معیارهای وزن دهی باهم تلفیق و مکان بهینه برای استقرار ایستگاه‌های آتش‌نشانی مشخص شد. علاوه بر چهار ایستگاه موجود، دو ایستگاه پیشنهاد می‌شود.
دیوید ایوانس^[۵] (۲۰۰۴) نقش GIS را در مدیریت بحران حوادث مرتبط با فعالیت‌های سازمان آتش‌نشانی تعیین‌کننده دانست و اظهار داشت علاوه بر اینکه GIS می‌تواند در کاهش خسارات در زمان قبل از وقوع حادثه با مکان‌یابی بهینه‌ترین مکان‌ها برای احداث ایستگاه‌ها مؤثر باشد، بلکه می‌تواند کارایی بالایی نیز در حین امدادرسانی ایفا نماید.
در شهر بندرعباس تاکنون درزمینه مکان گزینی و مدل‌سازی ایستگاه‌های آتش‌نشانی با بهره گرفتن از روش‌های تصمیم‌گیری چند معیار و GIS، مطالعه‌ای انجام‌نشده است.
تصمیم‌گیری
تصمیم‌گیری^[۶] درواقع طریقه عمل در مسیری خاص به‌صورت آگاها‏‏‏‏نه جهت نیل به اهداف و مطلوب تعریف‌شده است تا بدین طریق گزینه‌ای مناسب در میان انواع گزینه‌ها انتخاب شوند. در مطالعات جغرافیایی فرایند تصمیم‌گیری به‌صورت نظام‌مند و سلسله‌مراتبی با تعریف مسئله آغاز و سپس با تعیین الزامات، تبیین اهداف، شناسایی گزینه‌ها، تعریف شاخص‌ها، انتخاب ابزار تصمیم‌گیری و ارزیابی جهت رتبه‌بندی گزینه‌ها به اتمام می‌رسد. در این فرایند روش‌ها و مدل‌های متفاوتی برای تصمیم‌گیری به کار گرفته می‏شود که یکی از بارزترین آن‌ها استفاده از مسائل مبتنی بر تصمیم‌گیری‌های‏ چند معیار شامل مدل‌های تصمیم‌گیری چند‌هدفه و چند شاخصه است (پورطاهری، ۱۳۹۱).
تصمیم‌گیری مکانی
بیش از ۸۰ درصد داده‌ها و اطلاعات مورداستفاده جهت اتخاذ تصمیم، دارای ماهیت و جنبه‌های مکانی و البته زمانی هستند (محمدی، ۱۳۸۶). داده‌های مکانی^[۷]، عبارت از اقلام اطلاعاتی خام، نامرتب و پردازش نشده هستند که مرتبط با موقعیت مکانی و جغرافیایی مشخصی می‌باشند. داده‌های مکانی به‌خودی‌خود از ارزش و کارایی اندکی برخوردار هستند و جهت سودمند ساختن آن‌ها بایستی تحت پردازش و تحلیل‌های مکانی قرار گیرند. نتایج حاصل از پردازش داده‌های مکانی منجر به مجموعه‌ای از آگاهی‌ها و یا اطلاعات مکانی می‏گردند. این اطلاعات خمیر‌مایه‌ی فرایند تصمیم‌سازی‌های مکانی را تشکیل می‏دهند. بخش اعظم تصمیم‌گیری‌ها دارای ماهیت مکانی است بنابراین می‏توان آن‌ها را تصمیم‌گیری مکانی نامید. این نوع تصمیم‌گیری‌ها که بایستی با لحاظ کردن ابعاد مکانی و زمانی به همراه عدم قطعیت آن‌ها صورت گیرد، بسیار دشوار پیچیده و وقت‌گیر می‌باشند و لذا، بهره‌گیری ازنظریات تصمیم به همراه فناوری تصمیم ضروری است (محمدی، ۱۳۸۶).
دیدگاه‌های متفاوت در تصمیم‌گیری
بنا به نظر کینی^[۸] دو دیدگاه در تصمیم‌گیری وجود دارد:
روش گزینه‌محورکه در آن ایجاد گزینه‌های تصمیم‌گیری مورد تاکید قرار می‌گیرد.
در این روش گزینه‌ها باارزش‌های از قبل تعیین‌شده ارزیابی می‌شوند.
روش ارزش محور که در آن ارزش‌ها (معیارهای ارزیابی) به‌صورت عناصر پایه‌ای در تحلیل تصمیم مورداستفاده قرار می‌گیرد. در این روش ارزش به‌عنوان عنصر اصلی در تصمیم بررسی می‌شود؛ بنابراین در اولین مرحله بر روی تعیین ارزش‌ها تمرکز می‌شود؛ و مطابق باارزش‌ها به ایجاد گزینه اقدام می‌شود.
تفاوت اساس بین این دو روش در این است که در روش گزینه محور ابتدا گزینه‌ها شناسایی می‌شوند و یا از قبل وجود دارند و سپس به تعیین ارزش‌ها اقدام می‌شود اما در روش ارزش محور ابتدا ارزش‌ها تعیین و سپس بر اساس این ارزش‌ها اقدام به ایجاد گزینه می‌کنند.
اصل کلی در ساخت فرایند تصمیم‌گیری بر این قرار است که ایجاد گزینه‌های تصمیم‌گیری باید به‌گونه‌ای باشد که رسیدن به ارزش‌های تعیین‌شده در یک وضعیت تصمیم‌گیری به بهترین صورت انجام پذیرد (پرهیزگار، ۱۳۸۶).
مراحل تصمیم‌گیری چندمعیاری مکان
تصمیم‌گیری یک فرایند است که دربرگیرنده مراحل مختلف زیر است (محمدی، ۱۳۸۶):
تعریف مسئله
هر فرایند تصمیم‌گیری با شناخت و تعریف مسئله تصمیم‌گیری شروع می‌شود. عمدتاً نظر بر این است که مسئله تصمیم‌گیری درک تفاوت بین وضعیت مطلوب و موجود سامانه است. تعریف مسئله با مرحله آگاهی و بینش در فرایند تصمیم‌گیری هم‌پوشی دارد. در این مرحله می‏توان از فناوری تصمیم و توانمندی‌های مختلف سامانه اطلاعات جغرافیایی کمال بهره‌برداری را نمود. در این مرحله می‌توان پس از شناخت و تعریف دقیق مسئله، می‌توان داده‌های مکانی خام را در یک سامانه اطلاعات جغرافیایی جمع‌ آوری و پردازش ‏نمود.
معیارهای ارزیابی
در تحلیل چندمعیار مکانی، بعد از شناسایی مسئله تصمیم‌گیری مجموعه‌ای از معیارهای ارزیابی در کانون توجه قرار می‌گیرند.
اصطلاح معیار یک واژه کلی است که مفاهیم مربوط به صفت و هدف را در برمی‌گیرد بنابراین معیار یک اساس برای ارزیابی و اندازه‌گیری تصمیم است. معیارهای ارزیابی باید دارای خصوصیات زیر باشند:
۱-به‌اندازه کافی معرف طبیعت چندمعیار یک مسئله تصمیم‌گیری باشد.
۲-جامع و قابل‌اندازه‌گیری باشد.
۳-یک مجموعه معیار باید کامل، عملیاتی و حتی‌الامکان در حالت کمینه باشند.
۴- بتوان آن را به‌صورت یک نقشه در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی نشان داد.
۵- قابلیت تبدیل به واحدهای قابل‌مقایسه و متناسب باهم را داشته باشند.
معیار دو نوع می‌تواند باشد:
الف- فاکتور، یک فاکتور معیاری است که شایستگی یک گزینه ویژه برای فعالیت تحت بررسی را کاهش یا افزایش می‌دهد. برای مثال در احداث ایستگاه آتش‌نشانی، شبکه ترافیک می‌تواند یک فاکتور باشد.
ب- محدودیت‌ها، محدودیت به محدود کردن گزینه‌های تحت بررسی گفته می‌شود (پرهیزکار، ۱۳۸۶).
تولید نقشه‌های معیار
با تعیین مجموعه‌ای از معیارها برای ارزیابی گزینه‌های تصمیم‌گیری هر معیار با بهره گرفتن از توابع موجود در سامانه اطلاعات جغرافیایی به‌صورت یک نقشه معیار درمی‌آید و سپس در پایگاه داده آن ذخیره می‌گردد.
یک نقشه معیار بیانگر توزیع مکانی از صفتی است که بر پایه آن صفت درجه دست‌یابی به اهداف ملازم با آن اندازه‌گیری می‌شود. بر همین اساس نقشه‌های معیار در دو نوع، با عنوان نقشه‌های عامل (معیار ارزیابی) و نقشه‌های مربوط به محدودیت مطرح می‌شوند.
در ارزیابی چندمعیار مکانی برای دست‌یابی به یک هدف معین باید سنجه‌ها یا شاخص‌هایی را تعریف و معین کرد که بر مبنای آن‌ها بتوان به هدف معین دست‌یافت. این سنجه‌ها یا شاخص را معیار ارزیابی می‌نامند.
استاندارد‌سازی نقشه‌های معیار
نقشه‌های معیار را می‌توان در انطباق با مقیاس‌های اندازه‌گیری تحت عنوان نقشه‌های معیار کیفی و کمّی طبقه‌بندی کرد. ازآنجایی‌که هر نقشه معیار یا هر صفت دارای محدوده و مقیاس‌های اندازه‌گیری متفاوتی است، برای تحلیل و ارزیابی چندمعیاری مکانی باید مقیاس اندازه‌گیری آن‌ها را همخوان و متناسب باهم کرد. برای همسان‌سازی مقیاس‌های اندازه‌گیری و تبدیل آن‌ها به واحدهای قابل‌مقایسه از فرایند استاندارد‌سازی معیارها استفاده می‌شود.
سه رویکرد اصلی برای استانداردسازی نقشه‌های معیار وجود دارد:
۱) روش‌های قطعی مانند روش خطی
۲) روش احتمالی
۳) روش فازی
گزینه‌ها
گزینه‌ها یا انتخاب‌ها در کانون تصمیم‌گیری قرار دارند زیرا در غیر این صورت بیش از یک‌راه برای اقدام وجود نداشته و هیچ گزینشی به عمل نمی‌آید. گزینه‌های تصمیم‌گیری شامل مسیرهای پیشنهادی از اقداماتی است که تصمیم گیر باید از میان آن‌ها یکی را انتخاب کند.
هر گزینه تصمیم‌گیری مکانی در حداقل حالت خود شامل دو مولفه پایه است:
۱) اقدام (چه) کاری باید انجام داد؟
۲) مکان (کجا باید انجام شود؟)
هر گزینه بر اساس متغیر (صفات) سنجیده می‌شود. یک متغیر یک کمّیت قابل‌اندازه‌گیری است که در هر مقطع دارای یک ارزش معین است. اگر یک متغیر توسط تصمیم گیر قابل‌کنترل باشد آن را متغیر تصمیم می‌گویند. متغیرهای تصمیم بر اساس وضعیت مسئله در قالب‌های تعیینی، تصادفی (احتمال) و زبانی مطرح می‌شوند.
متغیر تعیینی: متغیرهای که ارزش آن‌ها به شانس وابسته نیست و گزینه‌ای که با این متغیر سنجیده می‌شود نتیجه قطعی و مشخص دارد.
متغیر تصادفی: اگر متغیرهای توصیف‌کننده یک گزینه دارای توزیع احتمالاتی شناخته‌شده‌ای باشند، این متغیرها را تصادفی می‌گویند که دارای آمیزه‌ای از تغییرپذیری و عدم قطعیت هستند.
متغیرهای زبانی (فازی): متغیرهایی که ارزش آن‌ها در قالب کلمات و جملات مطرح در زبان عادی بیان می‌شود (مانند فاصله زیاد و خیلی زیاد، فاصله کوتاه و خیلی کوتاه)
محدودیت‌ها
محدودیت‌ها، قیودی‌اند که به‌طور طبیعی یا از سوی جوامع انسانی تحمیل‌شده و اجازه نمی‌دهند برخی از اقدامات خاص صورت پذیرد (محمدی، ۱۳۸۶). گزینه‌هایی را که در آن ملاحظات مربوط به تمام محدودیت‌ها در نظر گرفته‌شده است گزینه‌های ممکن می‌گویند. به همین ترتیب به گزینه‌هایی که در انطباق با محدودیت‌ها قرار ندارند، گزینه‌های ناممکن (غیرقابل‌قبول) گفته می‌شوند.
روش‌های‌ وزن دهی: