بیمه شخص ثالث: شخص ثالث ( اجباری )، مازاد ثالث و دیه ( اختیاری )۷درمان مسافران عازم خارج از کشور (آکسا) ، درمان حجاج و زوار ، درمان تکمیلی سازمان‌ها و بازنشستگان ، سایر بیمه های درمانیدرمان۸بدنه کشتی ، کانتینرکشتی۹بدنه هواپیما ، مسئولیت هواپیماهواپیما۱۰تمام خطر نصب ، مقاطعه کاری ، شکست ماشین آلات ، کامپیوتر و تجهیزات الکترونیکی ، بیمه عدم نفعمهندسی۱۱پول در صندوق ، پول در گردش (راه)پول۱۲مسئولیت متصدیان حمل و نقل ، مسئولیت های حرفه ای (پزشکان ، وکلا ، مهندسان و ….) ، مسئولیت کارفرما ( در قبال کارکنان ) ، مسئولیت (تولیدکنندگان ) محصول ، مسئولیت سازندگان ابنیه ، مسئولیت اماکن عمومی و تفریحی ( هتل ، سینما ، استخر ، پارک و….) ، انواع مسئولیت‌های مدنیمسئولیت۱۳اعتبار صادرات کالا ، اعتبار داخلی (تسهیلات بانکی )اعتبار۱۴آتش سوزی ، مهندسی و مسئولیت تأسیسات نفت و انرزینفت و انرژی۱۵دام های صنعتی و گاوداری ها ، اسب ، شترمرغ ، صداقت و امانت و ….سایر۱۶

منبع: سالنامه آماری صنعت بیمه کشور در سال ۸۵

همچنین جمعیت کشور ایران جوان می‌باشد و جوانان نیازهایشان با افراد سالمند متفاوت است انواع بیمه های مورد نیاز جوانان که بیشتر از جنس بیمه های عمر پس اندازی و یا سرمایه گذاری است در دهک­های مختلف درآمدی به آن ها عرضه نشده است.

۲-۲-۵- بیمه عمر

بیمه عمر یکی از رشته‌های بسیار مهم بیمه های اشخاص است. از نظر حقوقی، بیمه عمر قراردادی است که به موجب آن بیمه گر در مقابل دریافت حق بیمه متعهد می شود که در صورت فوت بیمه شده یا زنده ماندن او در زمان معینی مبلغی (سرمایه یا مستمری) به بیمه گذار یا شخص ثالث تعیین شده از طرف او بپردازد. از نظر فنی، بیمه عمر نوعی عملیات بیمه ای است که تعهدات مربوط به آن تابع طول عمر انسان است.(کریمی، ۱۳۸۳: ۴۱۷)

بیمه عمر در ایران به وسیله نمایندگی یک شرکت بیمه خارجی به نام ویکتوریا (Victoria) در سال ۱۳۱۴ آغاز گردید. این نمایندگی بعد از یک سال فعالیت منحل شد و پورتفوی خود را که شامل ۱۵۰ بیمه نامه و جمعا به سرمایه هشت میلیون ریال با حق بیمه سالانه حدود چهارصد هزار ریال بود به شرکت سهامی بیمه ایران که آن زمان تازه تأسيس یافته بود واگذار کرد. در کشورهای در حال توسعه، هم بیمه­های عمر و هم غیر عمر شاهد رشد فزاینده ای بوده اند(جوهریان، ۱۳۷۳: ۱۶). بیمه عمر طی سالیان گذشته دارای رشد قابل توجهی در کشورهای مختلف جهان بوده است. در سال ۲۰۰۶، سهم بازار بیمه­ای کشورهای در حال توسعه حدود ۳۳۳ میلیارد دلار بوده یعنی ۸% از کل حق بیمه­های جهان. حدود ۵۳% از این رقم، مربوط به بیمه­های عمر بوده است. بیمه­های عمر در کشورهای در حال توسعه در سال ۲۰۰۶، از رشد ۲۱% برخوردار بوده ­اند. متاسفانه با وجود رشد سریع این صنعت در جهان و ارائه گسترده انواع خدمات بیمه­ای، صنعت مذکور در ایران بدلایل گوناگون از توسعه کمتری چه از لحاظ کیفی و چه از لحاظ کمی برخوردار بوده است. نسبت کل حق بیمه دریافتی به تولید ناخالص داخلی (GDP) در ایران کمتر از ۵/۱ درصد است. بیش از ۵۰ درصد از پرتفوی بیمه در سطح بین‌المللی متعلق به بیمه های عمر و پس انداز است، در حالی که متاسفانه سهم بیمه های عمر از بازار بیمه ایران بسیار کمتر است. حال آنکه این رقم در کشورهای جنوب شرق آسیا به بیش از ۷۰% می‌رسد (اسماعیل زاده، ۱۳۸۶: ۲۱۱). طبق آمار منتشر شده در سالنامه آماری صنعت بیمه کشور، حق بیمه تولیدی از ۲۲۷٫۶ میلیارد ریال در سال ۱۳۷۷ به ۱۸۹۲٫۲ میلیارد ریال در سال ۱۳۸۶ رسیده است همچنین تعداد بیمه نامه ها از ۱۸۵٫۹۹۷ مورد در سال ۱۳۷۷ به ۳۸۵٫۳۰۰ مورد در سال ۱۳۸۶ رسیده است(بیمه مرکزی ایران،۱۳۸۶: ۸۰). این ارقام اگرچه رشد بیمه عمر را در کشور طی سال‌های مذکور نشان می‌دهد ولی ذکر این نکته ضروری است که این میزان در مقایسه با رشد جهانی بسیار اندک بوده و نشان دهنده ضعف عمده در صنعت بیمه عمر کشور می‌باشد.

۲-۲-۵-۱- انواع بیمه های عمر:

بیمه عمر در ابتدا به سه دسته عمده و متمایز تقسیم می شود:

• • بیمه های حیات: پرداخت بیمه گر موکول به حیات بیمه شده است.

• • بیمه های فوت: پرداخت منحصراً در صورت فوت بیمه شده در طول مدت بیمه انجام می شود.

• بیمه های مختلط: از ترکیب بیمه های حیات و فوت می‌باشد (جوهریان،۱۳۷۳،ص۶۸-۷۲).

در تقسیم بندی دیگری انواع بیمه عمر و ویژگی های آن ها به شرح زیر بیان می‌گردد:

1. 1. بیمه عمر زمانی؛ به شرط فوت یا خطر فوت ساده زمانی ^[۱۱]

1. 1. بیمه تمام عمر^[۱۲]

1. 1. بیمه های پس انداز ^[۱۳]

1. مستمریها^[۱۴]

هدف اصلی و اساسی بیمه­های عمر، ایجاد و جمع ­آوری ذخایر مالی است که این هدف با فروش بیمه­های عمر ساده زمانی امکان­ پذیر نیست. هر یک از ‌گروه‌های فوق خطرهایی را تحت پوشش قرار داده و خدمات خاصی را به افراد ارائه می­ دهند. به طور کلی می توان خطرهای تحت پوشش در بیمه های عمر را بدین شرح بیان کرد:

الف) مرگ : مرگ ناشی از عوامل گوناگون مانند مرگ ناشی از حوادث، ناخوشی یا مرضی، عادات مضر مانند اعتیاد یا خودکشی

ب) ازکارافتادگی: از کارافتادگی ناشی از بیماری، مرضی یا حادثه که معمولاَ از سوی بیمه شده پرداخت حق بیمه را با مشکلات متعدد مواجه می‌سازد.

ج) شرط حیات و زنده ماندن: اگرچه ظاهراًَ این امر جزء خطرهای مورد بیمه نیست، اما در قید حیات بودن تا یک تاریخ معین که همان سررسید بیمه نامه است، باعث می‌گردد تا سرمایه بیمه قابل پرداخت باشد (دستباز،۱۳۷۷: ۳۰).

یکی از اهداف عمده بیمه­گری، بیمه­نمودن تعداد زیادی از انسان­های معمول (استاندارد) با حق بیمه معمولی و مطابق جداول مربوط است تا گروه بزرگی را تشکیل دهند.

جهت روشن شدن مطلب توضیح مختصری ‌در مورد انواع بیمه­ها در ادامه بیان می شود:

۱- بیمه عمر خطر فوت ساده (عمر ساده زمانی): نوعی از بیمه عمر است که پوشش بیمه ای را برای مدت معینی ارائه می‌دهد و سرمایه بیمه صرفاَ در صورت فوت بیمه شده در اثنای مدت اعتبار قرارداد قابل پرداخت است و در صورتی که بیمه شده تا پایان مدت قرارداد در قید حیات باشد، وجهی بابت تعهدات بیمه گر به بیمه گذار پرداخت نخواهد شد. صور مختلف بیمه خطر فوت ساده زمانی:

• • • بیمه نامه های قابل تمدید: در بسیاری از بیمه نامه های خطر فوت ساده با زمان ۱۰ ،۱۵ ساله، شرط تمدید و تجدید بیمه نامه برای مدت معین دیگری بدون انجام شدن معاینات پزشکی پیش‌بینی شده است.
  • • شرط قابل تبدیل: در بسیاری از بیمه نامه های عمر زمانی ساده ، شرط قابل تبدیل بیمه نامه به یک بیمه نامه دائمی پس از تعیین و پرداخت حق بیمه واقعی آن بدون ارائه مستندات پزشکی قابل بیمه شدن از سوی بیمه شده منظور می‌گردد.
  • • بیمه عمر مانده بدهکار: در آن سرمایه بیمه نامه متغییر است و همه ماهه با پرداخت اقساط کم می شود.معمولا این کاهش سرمایه در سال های آخر به صفر می‌رسد.