نتیجهگیری ………………………………………………………………………………………………………………………….
۱۵۲
منابع و مآخذ ……………………………………………………………………………………………………………………….
۱۵۸
فصل اول
کلیات تحقیق
مقدمه
با توجه به این که انسان تنها موجودی است که زبان ملفوظ دارد و میتواند با آن عواطف خود را به دقت به دیگران انتقال دهد. بنابراین، زبان مهمترین وسیلۀ ارتباط بین مردم و بزرگترین عامل تشکیل اجتماعات و فرهنگ و تمدن و علم و هنر محسوب میشود (فرشیدورد، ۱۳۸۸: ۲۳). در گذشته انسانها برای برقراری ارتباط و انتقال افکار و عواطف خود از نشانه ها و حرکتها و علایم استفاده میکردند؛ اما امروزه زبان از مؤثرترین ابزارها برای ادای فکر و برقراری ارتباط است.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
نفیسی معتقد است، زبان بهترین و آشکارترین وسیلۀ نشان دادن فکر مشترک است و بسیاری از افکار را میآورد (نفیسی، ۱۳۹۰: ۲۹۳). افزون بر این، مهمترین ابزار ارتباط اجتماعات بشر محسوب میشود که سبب تولید فهم علایم و کلمه ها و جمله های تازه بیشماری به وسیلۀ انسان میشود (فرشیدورد، ۱۳۸۸: ۲۴). از این رو، زبان و ساختمان آن همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است و قواعد آن به وسیلۀ دستورنویسان و دیگر پژوهشگران مورد بررسی قرار گرفته است. این قواعد که به مثابه دستور زبان شناخته شده است، جزء علوم اصلی ادبی به شمار میرود و ساختار هر زبانی را شکل میدهد. از این رو، برای بررسی هر علمی ابتدا به سراغ دستور زبان آن میروند تا بتوانند با شناخت بهتر آن، از آن برای مقاصد مورد نظر بهتر استفاده کنند. به گفتۀ باطنی، الگوها و روابطی که مجموعاً ساختمان این زبان را شکل میدهد، انواع متفاوتی دارند که میتوان آنها را از سه جنبۀ دستور، واژگان و اصوات مطالعه کرد (باطنی، ۱۳۸۷ :۷). قصد ما در این پژوهش بررسی جایگاه دستور زبان فارسی در ویرایش زبانی است. این ویرایش یکی از انواع ویرایش متون است که به صورت صحیح عبارات و جملات، دقت در ساختار و معنی و کاربرد واژه های به کار رفته در متن، بررسی ساختار جمله، رفع خطاهای زبانی و نابهسامانی عبارات، پرهیز از درازنویسی و ابهامات و … میپردازد.
به طور کلی، آنچه در ویرایش زبانی بحث میشود، از چند منظر قابل بررسی است:
«۱) رفع خطاهای دستوری، ساختاری و جملهبندی؛
۲) اصلاح انحراف از زبان معیار و یکدست کردن زبان نوشته؛
۳) ابهامزدایی از عبارتهای نارسا، مبهم، متناقض، نامفهوم و عامیانه؛
۴) انتخاب برابرهای مناسب برای واژگان غیرفارسی، حذف واژگان، تعابیر و اصطلاحات و عبارتهای تکراری و زائد، عامیانه، ناقص، نارسا، متضاد و متناقض؛
۵) کوتاه کردن جمله های طولانی؛
۶) سادهسازی و روانسازی متن از نظر جملهبندی؛
۷) گزینش واژگان فارسی و برابرهای مناسب» (ذوالفقاری، ۱۳۹۰: ۱۷).
بنابر موارد مذکور، یکی از مقوله های مهم در ویرایش زبانی، توجه به دستور زبان است؛ چرا که ساختار و جملهبندی متن را سامان میدهد، ابهام را از عبارتهای نارسا و متناقض میزداید، با شناخت روابط اجزای جمله؛ از میزان نارساییها در نگارش متن میکاهد و … . مهمتر از همه به صورت اثر و اجزای سازندۀ ساختمان زبان متن توجه میکند. با توجه به این که صورت وسیلۀ پی بردن به معنی است و اگر ظاهر عبارت ناقص باشد، معنایی از آن مفهوم نمیشود؛ لذا توجه به صورت که ساختار جمله و کلمات را شکل میدهد، اهمیت بسیاری دارد و در دستور زبان به آن توجه میشود که در ویرایش زبانی جزء مقوله های مهم به شمار میآید.
بدین ترتیب، در این پژوهش انواع کلمه که شامل ۷ نوع فعل، اسم، صفت، ضمیر، قید، حرف و صوت میشود؛ مورد بررسی قرار میگیرد. برای انجام این مهم، مباحث مورد نظر را که در ویرایش زبانی اهمیت بیشتری دارد، از کتابهای دستور مفصل فرشیدورد، دستور انوری و گیوی، دستور باطنی، دستور خیامپور و … بیان کردهایم. این مباحث هر کدام در ویرایش زبانی قابل بحث است؛ چراکه هر یک بر اساس الگوی مشخصی در جمله نقشآفرینی میکنند و هر گونه غلط و مغایرتی در شیوۀ به کار بردن آنها موجب نامفهومی و پیچیدگی متن میشود. به عبارت بهتر، بدون توجه به این مباحث و رعایت صحیح قواعد آن راه به جایی نمیبریم.
دستور زبان فارسی به منزلۀ قاعدۀ ساماندهی هر زبانی به کار میرود و کلیۀ قواعد و نظامهای ساختاری گونۀ مشخصی از یک زبان را در دورهای خاص بررسی میکند. این قواعد و نظام ساختاری در علم دیگری به نام ویرایش به گونۀ دیگری مطرح میشود که یکی از معیارهایش، سنجش کلمات و جملات از نظر دستور زبان است. به این ترتیب، در این پژوهش برآنیم تا معیارهای دستور زبان را در ویرایش زبانی که یکی از انواع ویرایش است، بررسی کنیم و نقش هر یک از مؤلفه های مطرح دستور را در ویرایش مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم.
در زمینۀ ویرایش و دستور زبان فارسی کارهای جداگانۀ بسیاری شده است که در نوع خود بسیار اهمیت دارد؛ زیرا هر دو موضوع؛ یعنی ویرایش و دستور زبان از موضوعاتی است که مورد توجه بسیاری از صاحبنظران و مؤلفان بوده است؛ اما در زمینۀ تأثیر دستور زبان فارسی در ویرایش تاکنون کار آکادمیکی نشده است.
برخی منابع موجود در زمینۀ دستور و ویرایش
- فرشیدورد، خسرو، دستور مفصل امروز، انتشارات سخن، ۱۳۸۸.
- انوری، حسن و احمدی گیوی، حسن، دستور زبان فارسی۲، انتشارات فاطمی، ۱۳۸۷.
- باطنی، محمدرضا، توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۷.
- ناتل خانلری، پرویز، دستور زبان فارسی، انتشارات توس، ۱۳۸۲.
- لازار، ژیلبر، دستور زبان فارسی معاصر، ترجمۀ مهستی بحرینی، انتشارات هرمس، ۱۳۸۴.
- وحیدیان کامیار، تقی، دستور زبان فارسی، انتشارات سمت، ۱۳۸۵.
- وفایی، عباسعلی، دستور کاربردی متن، انتشارات سخن، ۱۳۹۰.
- سمیعی (گیلانی)، نگارش و ویرایش، انتشارات سمت، ۱۳۸۵.
- شریعت، محمدجواد، آیین نگارش، انتشارات اساطیر، ۱۳۷۰.
- احمدی گیوی، حسن، از فنّ نگارش تا هنر نویسندگی، ۱۳۸۷.
- کاخی، مرتضی، شیوۀ نگارش، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۸.
- صلحجو، علی، نکتههای ویرایش، نشر مرکز، ۱۳۸۶.
- ارژنگ، غلامرضا، ویرایش زبانی برای زبان نوشتاری امروز، نشر قطره، ۱۳۹۰.
- شاهری لنگرودی، سید جلیل، مجموعۀ کامل اصول و قواعد ویرایش، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی، ۱۳۸۲.
موضوعات: بدون موضوع
لینک ثابت
