۴

^ns ۷/۵۵۳۲۳۰۴

اثر متقابل (CR *T* PL)

۴

^ns ۳/۴۴۱۳۱۰۹

اشتیاه فاکتور فرعی فرعی

۲۴

۰/۵۶۳۰۴۵۲

CV %

۹۴/۱۰

^**و ^ns به ترتیب تفاوت معنی‏دار در سطح ۱ درصد و عدم تفاوت معنی‏داری را نشان می‏دهد
فاکتور وجود بقایا با میانگین ۵۳۹/۲۳ تن در هکتار بیشترین عملکرد بیولوژیک بود که نسبت به فاکتور عدم وجود بقایای گیاهی افزایش ۷۳/۱۵ درصدی داشت.
بیشترین عملکرد بیولوژیک مربوط به تیمار کم‏خاک‏ورزی با ۲/۲۴۶۸۴ کیلوگرم در هکتار بود که نسبت به تیمار بی‏خاک‏ورزی و خاک‏ورزی مرسوم به ترتیب افزایش ۰۸/۲۲ و ۳۲/۱۴درصدی داشت. احمدی و هاشمی نیا (۱۳۸۷) در پژوهشی بر روی ذرت علوفه‏ای بیان نمودند که تیمار زیرشکن همراه با گاوآهن برگردان‏دار با میانگین ۳/۱۶ تن در هکتار بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک را داشته که نسبت به تیمارهای زیرشکن همراه با گاوآهن چیزل و زیرشکن همراه با گاوآهن بدون برگردان‏دار به ترتیب با میانگین ۲/۱۲ و ۹/۱۰ تن در هکتار تفاوت بسیار معنی‏داری نشان داد.
در بررسی اثر متقابل بقایا و خاک‏ورزی مشاهده گردید که کم‏خاک‏ورزی در شرایط وجود بقایا با میانگین ۲۷۷۵۹ کیلوگرم در هکتار و بی‏خاک‏ورزی در شرایط عدم وجود بقایا با میانگین ۱۸۱۴۰ کیلوگرم در هکتار به ترتیب بیشترین و کمترین میزان عملکرد بیولوژیک در هکتار را به خود اختصاص دادند. تیمار بی‏خاک‏ورزی در هر دو شرایط وجود و عدم وجود بقایای گیاهی دارای کمترین میزان عملکرد بیولوژیک در هکتار و کم‏خاک‏ورزی در هر دو شرایط وجود و عدم وجود بقایای گیاهی در عملکرد بیولوژیک از نظر آماری اختلاف معنی‏داری داشتند (نمودار۴-۱۳). باوجود اینکه تیمار عدم وجود بقایای گیاهی میانگین آب مصرفی بیشتری نسبت به تیمار وجود بقایای گیاهی داشت ولی عملکرد بیولوژیک کمتری داشت. دلایل کمتر شدن عملکرد در تیمار عدم وجود بقایا عدم وجود موادآلی در سطح خاک و تبخیر زودهنگام آب از سطح زمین بعلت خالی بودن سطح مزرعه از بقایای گیاهی می‏باشد. این نتایج با یافته‏های چن (۲۰۱۳) اجرای خاک‏ورزی مرسوم موجب ۹ تا ۱۸ درصد افزایش عملکرد ذرت نسبت به بی‏خاک‏ورزی شد، مطابقت دارد. ایکنز^[۹۰] و همکاران (۲۰۱۲) در بررسی روش‎های خاک‏ورزی در ذرت به این نتیجه رسیدند که خاک‏ورزی مرسوم با ۶۱/۱۰ تن در هکتار عملکرد دانه و بی‏خاک‏ورزی با ۸۶/۶ تن در هکتار کم‏ترین عملکرد را داشتند و کم‏خاک‏ورزی با ۹۹/۸ تن در هکتار بین این دو قرار گرفت.
فصل پنجم
نتیجه‏گیری و پیشنهادات
فصل پنجم
نتیجه‏گیری و پیشنهادات
۵-۱ نتیجه‏گیری
با توجه به بحران آب در کشور استفاده از سیستم‏های خاک‏ورزی حفاظتی همراه با حفظ بقایا در سطح خاک، افزایش ذخیره رطوبت، کاهش مصرف آب آبیاری، افزایش ماده آلی و حاصلخیزی خاک و صرفه جویی در نیروی کارگری و زمان صرف شده جهت عملیات خاک‏ورزی می‏تواند الگوی مناسبی برای کاشت ذرت علوفه‏ای باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

نتایج نشان داد که حداکثر میانگین عمق کاشت ۷۹/۴ سانتی‏متر مربوط به تیمار خاک‏ورزی مرسوم و حداقل میانگین عمق کاشت ۶۵/۳ سانتی‏متر مربوط به بی‏خاک‏ورزی بود. بیشترین درصد یکنواختی عمق کاشت (۹۲ %) مربوط به تیمار کم‏خاک‏ورزی و کمترین درصد یکنواختی عمق کاشت (۷۱ %) مربوط به تیمار بی‏خاک‏ورزی بود. الگوی کاشت کف‏جوی با ۸/۸۴ % نسبت به الگوهای کاشت روی پشته و مخلوط یکنواختی بیشتری در عمق کاشت داشت.
اثر متقابل بقایا در خاک‏ورزی و اثر متقابل خاک‏ورزی در الگوی‏کاشت بر مصرف آب آبیاری در سطح ۱ درصد معنی‎دار شد. وجود بقایا باعث افزایش ۷۳/۱۹ % در مصرف آب نسبت به عدم وجود بقایا شد، بی‎خاک‏ورزی باعث کاهش ۳۱/۱۹ % نسبت به خاک‏ورزی مرسوم در میزان مصرف آب آبیاری شد. عدم بقایا با میانگین ۸۸/۲ کیلوگرم بر مترمکعب نسبت به تیمار عدم وجود بقایا باعث ۷۹/۲۳ % در افزایش کارائی مصرف آب گردید. بی‏خاک‏ورزی با میانگین ۷۴/۲ و خاک‏ورزی مرسوم با میانگین ۱۹/۲ کیلوگرم بر مترمکعب بیشترین و کمترین کارائی مصرف آب داشتد.
از نظر میانگین عملکرد علوفه تر بین روش‌های خاک‌ورزی اختلاف معنی‌دار وجود داشت به طوری که کم‌خاک‌ورزی با مقدار ۷۴۷/۱۰۴ تن در هکتار نسبت به بی‎خاک‌ورزی و خاک‏ورزی مرسوم به ترتیب افزایش ۸/۲۱ و ۴۷/۱۴ درصدی داشت.
از نظر میانگین عملکرد بیولوژیک بین روش‏های خاک‏ورزی اختلاف معنی‎داری وجود داشت و تیمار کم‏خاک‏ورزی نسبت به بی‏خاک‏ورزی و خاک‏ورزی مرسوم به ترتیب افزایش ۰۸/۲۲ و ۳۲/۱۴ درصدی در عملکرد بیولوژیک داشت. وجود بقایا نسبت به عدم وجود بقایای گیاهی افزایش ۷۳/۱۵ درصدی داشت. کم‏خاک‏ورزی در شرایط وجود بقایا نسبت به بی‏خاک‏ورزی در شرایط عدم وجود بقایا افزایش ۶۵/۳۴ درصدی بر عملکرد بیولوژیک در هکتار را به خود اختصاص دادند.
۵-۲ پیشنهادات
در بسیاری از مناطق کشور با مشکل کمبود آب مواجه هستیم لذا ارائه روش‏های مناسب جهت خاک‏ورزی و کاشت در جهت کاهش مصرف آب آبیاری می‏تواند یکی از راه‏کارهایی باشد که مبه کاهش هدر رفتن این سرمایه ملی کمک کند. سیستم‏های خاک‏ورزی حفاظتی با حفظ
بقایای گیاهی در سطح خاک باعث افزایش نفوذ آب به داخل خاک و حجم روان‏آب را در سطح خاک کاهش می‏دهد. درصد زیادی از سطح زیر کشت در مناطق مهم کشور از جمله استان خوزستان کشت تابستانی انجام نمی‏شود و بقایای گیاهی سوزانده می‏شود. با رها کردن خاک بدون پوشش گیاهی موجب از بین رفتن حاصلخیزی بر اثر خشک شدن خاک و عدم فعالیت میکروبی خاک می‎گردد لذا با انجام کشت گیاهان خانواده لگومینوز مانند لوبیا که دوره رشد کوتاهی دارند، علاوه بر تولید محصول باعث ذخیره ازت در خاک و همچنین با برجای گذاشتن بقایای گیاهی که اغلب ترد و شکننده هستند باعث افزایش ماده آلی در جهت افزایش حاصل‏خیزی خاک اقدام نمود.
پیشنهاد می‏شود که:

• تأثیر حفظ بقایا بر افزایش ماده آلی خاک طی سال‏های متمادی مورد مطالعه قرار گیرد

• تأثیر حفظ بقایا بر کاهش فرسایش آبی و بادی خاک مورد بررسی قرار گیرد

• تأثیر تراکم‏های مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت علوفه‏ای در محل مورد آزمایش مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد

• کاربرد بی‏خاکورزی در کشت محصول ذرت علوفه‏ای به منظور افزایش عملکرد باید طی چند سال متوالی صورت گیرد

• تأثیر روش‏های مختلف آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت علوفه‏ای مورد مطالعه قرار گیرد

منابع
منابع