یکی از بخشهای رو به رشد در صنعت ورزش، خدمات مربوط به طب ورزش و توسعه تندرستی است. این بخش از صنعت ورزش با ایجاد فرصتهایی برای ارائه مشاوره از سوی متخصصان طب ورزش، امکان انجام فعالیتهای بازتوانی برای ورزشکاران آسیب دیده را ایجاد می کند و لذا جایگاه ویژهای در صنعت ورزش پیدا کرده است.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
افزایش فعالیت های مربوط به تجاری سازی در ورزش
یکی از روشهای مؤثر در گسترش بازار ورزش، فعالیتهایی است که به منظور تجاری سازی در ورزش انجام میگیرد. این نوع فعالیتها می تواند شامل ارائه بستهای از خدمات متنوع حول محور فعالیتهای ورزشی و تفریحی به مشتریان و علاقمندان به ورزش باشد. به طور مثال مسابقات شهرآورد (دربی) اسب سواری کنتاکی آمریکا در حالی که به لحاظ زمانی تنها در دقایقی محدود انجام میگیرد، با این حال مسئولان برگزاری این مسابقات، با ارائه بیش از هفتاد برنامه تفریحی- پیرامونی، دوره زمانی این مسابقات را به چهار هفته افزایش دادهاند (پیتز و استوتلار، ۲۰۰۲). متأسفانه در ایران، به این موضوع پرداخته نمی شود.
رشد حمایت گری در ورزش
حمایتگری در ورزش یک مبادله تجاری است. از طریق این مبادله، منابع مالی و امکانات قابل توجهی به بازار ورزش تزریق می شود. به طوری که امروزه برگزاری مسابقات جهانی و المپیک تا حدود زیادی به این منابع وابسته میباشد. از سوی دیگر، حمایت از رویدادهای ورزشی، ورزشکاران و تیمهای ورزشی، به مؤسسات، شرکتها و سازمانهای حامی، این امکان را میدهد تا به اهداف تبلیغی و پیشبردی خود در معرفی مؤسسه و محصولات آن به جامعه و نیز افزایش سطح فروش در کالا و خدمات ارائه شده دست یابند. برای مثال، زمانی که به لباس یا اتومبیل یک ورزشکار در مسابقات اتومبیل رانی نگاه می شود، لباس او پوشیده از نشانها و علایم تجاری شرکتهایی است که حامی این رویداد بوده اند. اتومبیلها نیز پوشیده از علائم تجاری و لوگوهای مؤسسات حامی میباشد (همان).
حمایتهای مالی شرکتها دارای عواید زیر میباشد (حسینی و همکاران، ۱۳۹۱):
افزایش فروش کالاهای شرکت با حمایت مالی ورزشی
گسترش بازار فروش با حمایت مالی ورزشی
مستحکم کردن ارتباط با مشتریان فعلی با حمایت مالی
به دست آوردن مشتریان جدید با حمایت مالی ورزشی
ایجاد رقابت با شرکتهای رقیب با حمایت مالی ورزشی
تغییر طرز تفکر و برداشت مردم از شرکت با حمایت مالی
ایجاد تصویر مناسب از شرکت در اذهان عمومی
توسعه روابط اجتماعی با حمایت مالی ورزشی
افزایش آگاهیهای مردم از شرکت با حمایت مالی
کسب شهرت اسمی با حمایت مالی ورزشی
افزایش صحه گذاری
پدیده صحهگذاری[۱۳]، به مفهوم تأیید کالاها یا خدمات مورد اشاره از سوی بازیکنان و ورزشکاران معروف، تیمها یا سازمانهای دارای شهرت، بر افکار و عقاید مردم به ویژه هوادارانشان میباشد. این پدیده از دو دهه پیش به عنوان راهبردی مناسب و مؤثر در تبلیغات پیشبردی مؤسسات و شرکتهای مختلف مورد استفاده و توجه روز افزون بوده است. این موضوع از یک طرف توان تأثیرگذاری ورزش در مؤثرسازی راهبردهای تبلیغی را نشان میدهد و از سوی دیگر موجب رشد فرصتهایی برای کسب درآمد به خصوص در ورزشهای حرفهای شده است (یوسفی و حسنی، ص ۱۱).
صنعت رسانه ای و رشد بازار در ورزش
توسعه صنعت رسانهای تأثیر انکارناپذیری بر رشد صنعت ورزش داشته است. اگر در دهه ۱۹۶۰، ساعات بسیار محدودی صرف پوشش تلویزیونی برنامه های ورزشی میشده است، امروزه به واسطه تحولات در صنعت رسانهای، استفاده از شبکه های ماهوارهای و شبکه های اینترنتی پهنه مخاطبان ورزش ابعادی جهانی یافته و میلیونها بیننده شبکه های مختلف رسانهای و شنونده برنامه های رادیویی در جستجوی برنامه و رویدادهای ورزشی مورد علاقه خود هستند. روند رو به افزایش ایجاد کانالهای تلویزیونی ورزشی حکایت از تقاضای گستردهای است که در زمینه ورزش وجود دارد.
در آمریکا ۴۳ کانال تلویزیونی مختص ورزش وجود دارد که از این تعداد، ۳۱ کانال ملی و ۱۲ کانال منطقهای میباشد. در کانادا هم تعداد کانالهای ورزشی ۲۰ کانال میباشد (www.en.wikipedia.org/wiki/List_of_sports_television_channels). تلاش برای دریافت حق پخش مسابقات و رویدادهای جهانی مانند جام باشگاههای فوتبال اروپا، جام جهانی فوتبال یا مسابقات المپیک همواره روندی رو به افزایش داشته باشد و خود به تجارت بزرگی تبدیل شده است. توسعه فناوری ارتباطات و اطلاعات، ایجاد وب سایتها و شبکه های اینترنتی بازار رسانهای ورزش را پیچیده، نافذ و گستردهتر ساختهاند. وب سایتهایی در بازار مجازی ورزش پدید آمدهاند که برای مخاطبین خود امکان مبادله اطلاعات، کسب آگاهی و خرید کالاهای ورزشی را فراهم آوردهاند. پیوند صنعت رسانهای و صنعت ورزش، ضمن ایجاد فرصتهای سرشار، برای کسب درآمد در ورزش، شبکه های رسانهای را نیز از منابع سرشار مالی متنعم ساختهاند. همچنین آثار مثبت پیوند صنعت رسانهای و ورزش را میتوان گسترش فرصتهای کسب و کار در قلمرو فعالیتهای رسانهای ورزش همانند خبرنگاری ورزش، تحلیلگری ورزش، عکاسی ورزش و… ملاحظه نمود (پیتز و استوتلار، ۲۰۰۲).
ورزش، یکی از اهداف توسعه ای در جهان
در سال ۲۰۰۲، سازمان ملل متحد تکالیفی را برای گسترش فعالیتهای ورزشی در سیستم سازمان ملل پیشنهاد کرد. هدف این تکلیف، رشد سیستماتیک و همسان استفاده از
ورزش برای توسعه و صلح، در سطح جامعه و همچنین ایجاد حمایت ویژه از چنین فعالیتهایی توسط دولتها و سازمانهای مرتبط با ورزش میباشد. در واقع از نظر سازمان ملل، ورزش یکی از ابزارهای رسیدن به اهداف توسعه هزاره (MDG[14]) میباشد (ورزش ابزاری برای توسعه و صلح، ص۱).
ورزش صرفاً یک کالای لوکس یا فقط برای سرگرمی نمی باشد. دستیابی به ورزش و مشارکت در آن، از حقوق انسانی است و برای تمام افراد در سنین مختلف یک نیاز اساسی است که زندگی سالمی داشته باشند. ورزش چه یک بازی و فعالیت بدنی ساده و چه یک مسابقه سازمان یافته، نقش مهمی در جوامع دارد. ورزش برای توسعه یافتگی کودکان بسیار مهم است. ورزش ارزشهای مهمی مثل تعاون و احترام را یاد میدهد، سلامتی را بهبود داده و احتمال مبتلا شدن به مریضی را کاهش میدهد. ورزش، یک نیروی اقتصادی قابل توجهی است که اشتغال ایجاد کرده و منجر به توسعه اقتصادی و منطقهای در یک کشور می شود. همچنین ورزش باعث همبستگی افراد و جامعه شده و باعث پل زدن فرهنگ و اختلافات قومی در کشور می شود. ورزش یک ابزار مقرون به صرفه برای مواجه با چالشهای توسعه و صلح ارائه می کند و جهت دستیابی به اهداف توسعه هزاره کمک شایانی به کشورها می کند. در حالی که ورزش به عنوان یک حق انسانی شناخته می شود، اما اغلب در اولویت قرار ندارد و یک حق فراموش شده تلقی میگردد. هدف سازمان ملل این است که دولتها، سازمانهای مرتبط با ورزش و بخش خصوصی راهکارهایی را برای تهییج مشارکت کنندگان در ورزش و سرمایه گذاری در این بخش ایجاد نمایند. شعار “ورزش برای همه” سازمان ملل، دستیابی و مشارکت در تربیت بدنی را به حداکثر میرساند و تأکید آن بر مشارکت همه گروه ها در جامعه، صرف نظر از جنس، سن، توانایی و یا نژاد میباشد.
سیاستهای سازمان ملل متحد در مورد ورزش وسیلهای برای توسعه، فراتر از مشارکت عادی در ورزش میباشد تا بر این نکته تأکید کند که ورزش یک ابزار بسیار مهمی برای توسعه و ایجاد جامعه مدنی میباشد. ورزش نقش بسیار مهمی در انسجام اجتماعی و توسعه سرمایه اجتماعی و سرمایه انسانی دارد. در نوامبر ۲۰۰۳، سازمان ملل متحد بخشنامهای را مبنی بر تعهد خود بر ورزش به عنوان وسیلهای برای ترویج آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، توسعه و صلح تصویب کرد. بعد از آن، این سازمان سال ۲۰۰۵ را به عنوان سال ورزش و تربیت بدنی انتخاب کرد تا از این طریق، بتواند به صلح جهانی و اهداف توسعه هزاره برسد. این اهداف عبارتند از آموزش ابتدایی همگانی، ترویج برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان، مبارزه با HIV و پرداختن به مسایل زیست محیطی پایدار (همان). لذا برای رسیدن به این اهداف سهم عمدهای را برای ورزش در نظر گرفته است.
مشارکت در ورزش برای سازمان ملل امر مهمی است. ورزش باعث می شود که افراد جامعه باهم متحد باشند. ورزش انجمنی را برای یادگیری مهارت ها مانند نظم و انضباط، اعتماد به نفس و رهبری ایجاد می کند و همچنین ورزش اصول اساسی مانند تحمل و مدارا، همکاری و احترام متقابل را آموزش میدهد. ورزش ارزش تلاش کردن و همچنین نحوه مدیریت کردن پیروزی و شکست را یاد میدهد. با توجه به جنبه های مثبتی که از ورزش برشمرده شد، سازمان ملل متحد را تشویق می کند تا از ورزش برای دستیابی به اهداف خود استفاده کند (کالتر، ۲۰۱۰).
کید[۱۵] (۲۰۰۸) اذعان می کند که مسئله ورزش برای توسعه هنوز اول راه بوده و بودجه کافی برای این کار توسط کشورها دیده نشده است. هنوز منظم و دارای مقررات خاص نبوده، دارای برنامه ریزی ضعیف و همچنین تا حدی از جریان اصلی توسعه به دور میباشد. وی اذعان میدارد که سه رویکرد همپوشان وجود دارد:
توسعه ورزشهای سنتی که در آن مربیگری ورزشهای پایه، تجهیزات و زیرساختها مورد توجه هستند.
کمکهای بشر دوستانه که در آن پول جمع آوری شده برای پناهندگان استفاده می شود (برای مثال کارهایی که در المپیکهای اولیه انجام میشد یا برخی از کمکهایی که بریتانیا از پول حق بازیها جهت کمک به پناهندگان استفاده میکرد).
جنبش ورزش برای توسعه و صلح که شامل بسیاری از سازمانها می شود. برای مثال کید نشان داد که ۱۶۶ سازمان در دنیا در حوزه ورزش و توسعه فعالیت می کنند.
لورمور[۱۶] (۲۰۰۸) یک طبقه بندی جدیدی با رویکرد جدید را برای ورزش و توسعه ارائه داد: حل تعارض و ایجاد تفاهم بین فرهنگها، ایجاد زیرساختهای فیزیکی و اجتماعی، بالا بردن آگاهی از طریق آموزش، توانمندسازی با تأثیر مستقیم بر سلامت جسمی و روانی و رفاه عمومی، توسعه اقتصادی و کاهش فقر.
حداکثر کردن جنبه های مثبت ورزش
بسیاری از ارزشهای ذاتی ورزش با اصول لازم برای توسعه و صلح سازگاری دارد. مانند: بازی جوانمردانه، تعاون و احترام. مهارت های زندگی آموزش یافته از طریق ورزش باعث افزایش قدرت افراد شده و سلامتی روانی مانند انعطاف پذیری، اعتماد به نفس و ارتباط با دیگران را برای فرد به ارمغان می آورد. ورزش، انعکاس اجتماع است و باید اذعان شود که ورزش مانند عناصر زیادی از جامعه، خصلتهای بد انسانی نیز آن را احاطه کرده است مانند: خشونت، فساد، تبعیض، اوباشگری، ملیگرایی بیش از حد، تقلب و استفاده از داروهای نیرو افزا. هرچند که این جنبه های منفی ورزش، بیشتر از جنبه های بالقوه مثبت آن نیست. سازمان ملل توانایی ک
مک به دولتها و جوامع در حوزه های مثبت ورزش برای رسیدن به اهداف هزاره توسعه را دارد.
ورزش و توسعه انسانی پایدار
مهمترین بخش توسعه از نظر سازمان ملل، توسعه انسانی پایدار میباشد که تصدیق می کند که توسعه بهتر از رشد اقتصادی میباشد. توسعه فرایند گسترش انتخابهای مردم و افزایش فرصتهای در دسترس برای تمام اعضاء جامعه میباشد. بر پایه اصول برابری و پایداری، تأکید بر آن است که اهمیت افزایش فرصتها برای نسل فعلی مانند نسلهای آینده باشد. استعدادهای پایه انسانی برای طول عمر و زندگی سالم، آگاهی یافتن، دستیابی به منابع مورد نیاز برای یک استاندارد زندگی مطلوب و برای مشارکت در زندگی اجتماعی یک نیاز اساسی است. ورزش می تواند بطور مستقیم به ساخت چنین استعدادهایی کمک نماید. مشارکت در ورزش، دارای منافع فیزیکی قابل توجه میباشد همچنین کمک به توانایی مردم برای زندگی سالم و طولانی، بهبود خوشبختی و تندرستی، افزایش امید به زندگی و کاهش احتمال ابتلا به بیماری غیر مسری، مریضیهای قلبی، دیابت و سرطان از ویژگیهای مشارکت در ورزش میباشد. ورزش همچنین فواید روانشناسی مانند پرورش انسجام اجتماعی، آموزش مکانیسمهای مقابله با استرس، کاهش استرس و افزایش تمرکز را دارد.
ورزش استعدادهای انسانی را بوسیله افزایش دانش و کمک به آموزش شکوفا میسازد. ترکیب تربیت بدنی در برنامه درسی مدرسه و ایجاد فرصت برای سرگرمی باعث شکوفایی استعدادهای کودکان برای یادگیری می شود. ورزش همچنین به مردم درباره بهتر کردن فیزیک بدن و افزایش آگاهی و محافظت از بدن، آموزش میدهد. به همین نحو، مشارکت در ورزشهای بیرونی، آگاهی و مراقبت از محیط زیست را افزایش داده و به مردم درباره اهمیت تمیز و سالم نگه داشتن محیط زیست آموزش میدهد. ورزش همچنین یک جزء کلیدی از زندگی اجتماعی است که به طور مستقیم جامعه درگیر آن است. ورزش به خاطر جالب بودن و همچنین سرگرمی، مردم را در کنار هم جمع می کند. به ایجاد روابط اجتماعی، ساخت ارتباط و توسعه گفتگو بین افراد و گروه ها کمک می کند. ورزش همچنین داوطلبان را برای گسترش جامعه فعال تحریک کرده و به ایجاد سرمایه اجتماعی و تقویت بافت اجتماعی کمک می کند (گزارش توسعه انسانی سازمان ملل، ۲۰۰۲).
ورزش و توسعه اقتصادی
با این حال که ورزش برای توسعه انسانی ضروری است، به توسعه اقتصادی نیز کمک می کند. بخش ورزش شامل کارخانههای مرتبط با کالاهای ورزشی، خدمات مربوط به ورزش، توسعه زیرساختها و رویدادهای ورزشی میباشد که توسط بخش دولتی، اسپانسرها، تماشاگران، فروشندهها و رسانه ها تأمین می شود. این عناصر اقتصادی ورزش به هم پیوسته میباشد و به توسعه ورزش هم کمک می کنند و هم نفع میبرند. ورزش می تواند محرک مؤثری برای توسعه اقتصادی، به خصوص در سطح یک منطقه باشد. به طور جداگانه، هر کدام از بخشهای مختلف اقتصاد ورزش می تواند فعالیت، شغل و ثروت ایجاد کند و پتانسیل اقتصادی ورزش منطقهای، زمانی که توسط دولتها و با توجه به استراتژی “ورزش برای همه” حمایت می شود، افزایش مییابد.
ورزش همچنین می تواند به عنوان موتور محرک توسعه اقتصادی و ایجاد کار ایفای نقش بکند. برنامه های ورزشی، فرصتهای اشتغال را مانند تقاضای مؤثر برای کالاها و خدمات ایجاد می کنند. ورزش همچنین یک منبع هزینه های عمومی و خصوصی، مانند هزینه بر روی زیر ساختها، در طول رویدادهای مهم و مصرف میباشد. به اضافه، این عوامل منتج از ورزش دارای پتانسیل قابل توجه برای آغاز توسعه اقتصادی میباشد (لالکاکا، ۱۹۹۹، ص۱۳).
ساخت و بازسازی زیر ساختهای ورزشی نیز می تواند به توسعه اقتصادی کمک نماید. چه اینکه این زیرساختها بزرگ باشد و چه یک پروژه کوچک مانند تسطیح یک مکان از لحاظ ایمنی و مناسب بودن برای بازی باشد. بنابراین، توسعه مکانهای باز و زیرساختهای ورزشی یک موضوع بسیار مهم در برنامه ریزی شهری میباشد. منافع اقتصادی توسعه زیر ساختها، عبارتند از اشتغال و سرمایه گذاری در طول ساخت و ساز، همچنین اشتغال مداوم در مورد فعالیتهای درون آن. وقتی یک مکان ورزشی ساخته می شود دارای اهداف چندگانهای می تواند باشد که عبارتند از استفاده مدرسهها و گروه های اجتماعی برای کارهای فرهنگی، اجتماعی و سایر فعالیتها.
ورزش و صلح
بین ورزش و صلح نیز رابطه قابل توجهی وجود دارد. ورزش یک زبان بین المللی است. توانایی آن این است که فرهنگها را به هم نزدیک کرده و باعث پل زدن بین اقوام مختلف و قشرهای متفاوت جامعه میگردد. در نتیجه، ورزش ابزار قدرتمندی برای گسترش صلح، هم بطور نمادین در سطح جهان و هم بطور واقعی در بین جوامع میباشد. برنامه های ورزشی در صورت قوی اجرا شدن، یکپارچگی اجتماعی و قدرت تحمل در جامعه را افزایش میدهد. این ارزش باعث ایجاد صلح پایدار می شود. ورزش تنش را کاهش داده و گفتگوی بین کشورها و جوامع را افزایش میدهد (همان).
ورزش در رویدادهای بین المللی، مردم کشورهای مختلف را دور خود جمع کرده بدون اینکه مرزی وجود داشته باشد و با ایجاد یک رویکرد غیر سیاسی برای آغاز ارتباط بین گروه های دارای اختلاف تلاش می کند. در نتیجه، ورزش به عنوان انجمن ایدهآل برای آغاز دوباره گفتگو و پل زدن جداییها، پر رنگ کردن برابری بین مردم و شکستن پیشداوری و تعصب میباشد. محبوبیت ورزش و قدرت انسجام دادن اجتماعی آن کمک می کند به اینکه ورزش به عنوان صدای قدرتمند پیام گفتگوی صلح، در سطح جهان
و یا یک منطقه باشد. مهارت ها و ارزشهای ایجاد شده توسط ورزش مانند مهارت ها و ارزشهای ایجاد شده توسط آموزش صلح برای حل کردن و جلوگیری کردن اختلافها و ایجاد شرایط سودمند چه بین افراد و چه بین المللی میباشد. فعالیتهای ورزشی، احترام گذاشتن، پهلوانی، ارتباط، همدلی و اینکه چگونه و چرا باید به قانون احترام گذاشت را به افراد یاد میدهد. ورزش یک روش قدرتمند برای ارتباط دادن این ارزشها، به خصوص در بین جوانان میباشد که این روش هم جذاب است و هم دارای مشارکت گسترده میباشد (ورزش ابزاری برای توسعه و صلح، ص۴).
ورزش به عنوان حق انسانی
ورزش فقط یک روش برای ایجاد توسعه و صلح نیست. فرصت مشارکت و لذت بردن از ورزش یک حق انسانی است که باید گسترش یافته و حمایت شود. در واقع ورزش، نه تنها وسیله بلکه در مواقعی هم هدف در نظر گرفته می شود. علیرغم ابزارها و حمایتهای بین المللی از ورزش به عنوان یک حق انسانی، این حق، اغلب مورد فراموشی واقع می شود. این غفلت در بسیاری از مواقع به خاطر تبعیض، به خصوص از لحاظ جنسیتی و توانایی میباشد. همچنین این غفلتها به دلیل غفلتهای سیاسی از اهمیت ورزش در جامعه به خصوص بوسیله کاهش در هزینه های آموزش تربیت بدنی و فقدان مکان مناسب و منابع ضروری برای ورزش میباشد. بنابراین، این واقعیت که دستیابی و مشارکت در ورزش یک حق انسانی است باعث می شود که مسئولیت سنگینی بر عهده دولت برای حمایت از این پدیده باشد. این واقعیت، حقوقی را بر دوش دولتها، سازمان ملل و دیگران می گذارد که از فرصتهای مشارکت در ورزش حمایت کنند و اجازه دهند مردم از این حق انسانی لذت ببرند (همان).
ورزش و سلامتی و فواید اقتصادی
ورزش و فعالیتهای تربیت بدنی، برای بهبود سلامتی و تندرستی یک نیاز ضروری است. شکلهای مناسب ورزش و تربیت بدنی، نقش مهمی در جلوگیری و همچنین کمک به درمان بسیاری از بیماریهای غیر مسری دارد. مشارکت منظم در فعالیتهای فیزیکی باعث ایجاد فواید زیادی برای مردم از لحاظ بدنی، اجتماعی و ذهنی می شود. چنین فعالیتهای فیزیکی، اثرات متقابلی با استراتژی های بهبود تغذیه، کاهش استفاده از دخانیات، الکل و داروهای نیرو افزا و بالا بردن ظرفیت عملکرد دارند. در نتیجه، فعالیتهای بدنی یک روش مؤثر برای جلوگیری از بیماریها و روش مقرون به صرفه برای بهبود سلامتی عموم جامعه میباشد.
[پنجشنبه 1400-09-25] [ 09:56:00 ق.ظ ]
|