تنوع و تفاوت پاسخ گیاهان به اتیلن را شاید بتوان به تفاوت در تولید اتیلن بین گونه ها و یا رقم های مختلف و یا تفاوت در حساسیت و وابستگی مراحل رشد و نمو، تفاوت در شرایط محیطی که در آن رشد می یابند و یا تفاوت در غلظت های مهار کننده ها یا آغاز کنندگان بیوسنتز اتیلن که مورد بررسی و مطالعه هستند نسبت داد(Arigitia et al., 2003.
اتیلن و پیری^[۸]
پیر شدن گیاهان فرایندی بسیار منظم است که توسط هورمون اتیلن تنظیم می گردد و میزان تولید اتیلن در زمان پیر شدن گل ها و برگ ها افزایش می یابد، در حالیکه RNA، کلروفیل و پروتئین در طول پیری کاهش می یابد(Abeles et al., 1988). افزایش تولید اتیلن توسط دیگر محققان نیز گزارش شده(Jones and Woodson, 1997). به دلیل تولید مداوم اتیلن از اندام های مختلف گل نظیر گلبرگ ها، تخمدان و تنظیم بالای رونویسی ژن های مسیر بیوسنتز اتیلن در طول پیری، پیشنهاد می گردد که این هورمون احتمالاً یک سیگنال متحرک پیری در گل می باشد(Jones, 2003).
تاثیر اتیلن بر کلروفیل و فتوسنتز
محتویات کلروفیلی گیاه یکی از پارامتر های شاخص عملکرد هورمون اتیلن است(Jona et al., 1997). بیوسنتز کلروفیل یک فرایند پیچیده ی متابولیسمی است که بسیاری از انزیم ها و پروتئین ها ی مسئول را درگیر می سازد. اتیلن بر رنگدانه کلروفیلی گیاه تاثیری منفی دارد به گونه ای که تیمار گیاهان پرتقال توسط اسپری کردن با اتیلن در غلظت یک میکرولیتر در لیتر، تخریب کلروفیل ها را نشان داده است(Knee et al., 1988). اتیلن تخریب کلروفیل را سرعت می دهد و زرد شدن را در بافت های سبز گیاهان القاء می کتد همچنین مشخص گردیده که فرایند پیری در گیاهان با تولید اتیلن و اثرات آن ارتباط دارد و تخریب کلروفیل یکی از علائم پیری است(Kader, 1985). مطالعات اخیر مشخص نموده که اتیلن با تاثیر ژن های مسیر نخریب کلروفیل این فرایند را با سرعت می دهد، القاء قوی ژن کد کننده ی آنزیم کلروفیلاز(Chlase 1) توسط اتیلن در میوه های پرتقال شکست کلروفیل را نتیجه می دهد(Jakob-Will et al., 1999).
اتیلن و بیان ژن ها
یکی از اثرات اتیلن تغییر در بیان یرخی ژن هاست. این هورمون سطح رونویسی زن های کد کننده سلولاز، ژن های مربوط به مرحله ی رسیدگی میوه و ژن های کد کننده آنزیم های مسیر بیوسنتز خود را تغییر می دهد. مشخص شده ژن هایی که توسط اتیلن تنظیم می گردند دارای توالی تنظیمی EREs می باشند.(Taiz and Zeiger, 2002)اثر اتیلن بر فعال شدن بیان ژن های کد کننده آنزیم های پروتئولیکی چون Cys پروتئاز که در کاتابولیسم پروتئین ها در طول جوانه زنی در نخود مطالعه شده و مشخص شده که این ژن ها در سطح رونویسی توسط اتیلن تنظیم می گردند(Cerventes et al., 1994). افزایش و کاهش پروتئین ها با وزن مولکولی کم در طول پیری القاء شده توسط کاربرد اتیلن به صورت خارجی نیز گزارش شده است(Abeles et al., 1988).
۱-۴-۲ نقش اتیلن در شرایط کشت in vitro
بررسی های صورت گرفته حاکی از تولید و تجمع اتیلن در طول کشت بافت گیاهی در شرایط in vitro (Sarkar et al., 2002) و نیز اثرات منفی آن در پاسخ های ریخت زایی گیاهان در این شرایط می باشد (Kumal et al., 2007). قسمت اعظم تولید اتیلن در شرایط in vitro در نتیجه زخمی کردن گیاه به صورت قطعات جدا کشت برای انجام واکشت صورت می گیرد. میزان تولید و تجمع این هورمون بسته به گیاهی مثل کاربرد شعله و الکل در حین واکشت تفاوت دارد .(Beasley and Eak, 1979) بیوسنتز و تجمع بیش از حد اتیلن در ظروف در بسته کشت بافت گیاهی اغلب اثرات زیان بار و ناهنجاری های زیستی متفاوتی مانند ایجاد ریشه های مویین فرعی (نابجا) بر روی ساقه ها، ضعیف شدن ساقه، کاهش سطح برگ، افزایش طول میان گره ها، کاهش وزن خشک، (Ehsanpour and Jones, 2001) را در کشت های کوتاه مدت ۳ الی ۴ هفته ای گیاه سیب زمینی به دنبال خواهد داشت.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۱-۴-۳ انتقال سیگنال اتیلنی و عملکرد آن
درک مسیر عملکرد اتیلن در سلولها و بافتهای گیاهی نیز در سالهای اخیر با بهره گرفتن از جهش یافته ها با نقص در ژنهای درگیر در مسیر سیگنال اتیلن مانند ain/ein, etr میسر گردید.
(Vandenbussche et al., 2006) بررسی بر روی این جهش یافته ها و ژنهای موثر در آنها در شناسایی گیرنده های اتیلنی در بافت های گیاهی، مدل کاملی از مسیر سیگنانیگ آن به دست آورد. اولین ژن گیرنده اتیلنی، ETR1 از جهش یافته های آرابیدوبسیس (etr7) که نسبت به اتیلن غیر حساس بودند شناسایی و کلون گردید(Schaller and Bleeker, 1995) و متعاقب آن در گیاهان گوجه (Tiemani et al., 2000)، میخک (Ya et al., 2002) و دیگر گیاهان شناسایی گردیدند. خانواده ژنهای گیرنده اتیلن در آرابیدوبسیس(پیوست شماره ۱) دارای ۵ عضو (ETR1 , ETR2 , ERS1 , ERS2 , EIN4) (Cicardi et al., 2007) و در گوجه دارای ۶ عضو می باشد.(Yau et al., 2004) اتصال اتیلن به ETR1 و ERS1 تائید گشته است (Zaho et al., 2002) این گیرنده ها دارای ۳ بخش درون غشایی (Domain) در ناحیه N ترمینال هستند که دارای جایگاه اتصال اتیلن اند. همچنین در ناحیه C – ترمینال خود دارای ناحیه شبیه هیستیدین کیناز هستند که در برخی موارد ناحیه دریافت کننده تنظیم کننده های پاسخ به اتیلن است(Cicer et al., 2001).
گیرنده های اتیلنی در جایگاه اتصال خود دارای یون مس (کوفاکتور مس) هستند که برای تمایل بالای جایگاه اتصال به اتیلن و اتصال اتیلن به آن ضروری است. یونهای مس در ETR1 با دو باقیمانده آمینواسیدی Cys65 و His69 به صورت کئوردینانسی متصل می گردند.(Rodrigvez et al., 1999) گیرنده های اتیلنی به صورت همو یا هترودایمرهایی که به وسیله باندهای دی سولفیدی به هم متصل اند عمل می کنند (Schaller et al., 1905). در حضور اتیلن CTR1 یک پروتئین است که به خانواده RAF از پروتئین کیناز Ser/Thr تعلق دارد و یک تنظیم کننده ی پاسخ اتیلنی است، غیر فعال است و غیر فعال بودن آن منجر به فعالیت EIN2 که یک تنظیم کننده مثبت پاسخ اتیلنی است می گردد و در نتیجه، ارسال سیگنال درک اتیلن به هسته انجام و با روشن شدن ژنهای دخیل در پاسخ اتیلن، این پاسخ ها آغاز می گردند.(Nanden buche et al., 2006)
۱-۴-۴ بازدارنده های اتیلنی و کاربرد آنها
کاربرد بازدارنده های سنتز و یا عمل هورمونها روش مناسبی برای مطالعه و درک مسیرهای بیوسنتز و نقشهای فیزیولوژیکی آنها است به ویژه زمانی که تمایز بین هورمونهای مختلف که اثرات فیزیولوژیکی مشابهی را منجر می گردند، مشکل باشد(Taiz and Zeiger, 2002). اثرات اتیلن را می توان از طریق کاربرد بازدارنده ها آن مورد مطالعه قرار دارد (Arigitia et al., 2003) این بازدارنده ها که منجر به کاهش اثرات منفی اتیلن می گردند شامل ۲ گروه عمده هستند:
۱-۴-۴-۱ مهار کننده های بیوسنتز و تولید اتیلن
این گروه از مواد شیمیایی با بلوکه کردن قسمتی از مسیر سنتز اتیلن، مانع از تولید این هورمون می گردند و برخی از آنها عبارتند از: آمینواتوکسی وینیل گلایسن (AVG)، متوکسی وینیل گلایسن (MVG)، آمینو استیک اسید(AOA) که تبدیل SAM را به ACC مهار می کنند و از فعالیت آنزیم ACC سنتازو در همان مراحل اولیه سنتز اتیلن جلوگیری می کنند(Taiz and Zeiger., 2002). گروه دیگری از مواد مانند سالسیلیک اسید (SA) و کلرید کبالت (CoCl₂)، آمینو ایزوبوتریک اسید (AIB) و ۲ و ۵ نور بورادیان (NBD) مهار کننده ی آنزیم ACC اکسیداز در آخرین مرحله بیوسنتز اتیلن هستند. شواهدی مبنی بر دخالت NBD بر روی بیان ژنهای القاء شده توسط اتیلن در گوجه^[۹] و مهار بیان mRNAs وابسته به اتیلن در پریکارپ های گوجه های نارس زخم شده وجود دارد(Henstrand and Handa, 1989).
۱-۴-۴-۲ مهار کننده های فعالیت اتیلن
این گروه از مواد شیمیایی در روند بیوسنتز اتیلن اختلال ایجاد نکرده، بلکه از فعالیت و درک سیگنال اتیلنی توسط سلول گیاهی ممانعت به عمل می آورند و برخی از آنها عبارتند از: Co₂-carbon dioxid در غلظتهای زیاد و O2 در غلظتهای پایین . (Beyer, 1979) سیلکوپورین ها، آنتاگونیست های اتیلنی هستند که در حالت گازی گیرنده اتیلن را اشباع و فعالیت آن را مهار می کنند. ۱-MCP (1- متیل سیکلوپورین)، ۳-MCP (3- متیل سیکلوپورین) از جمله این ترکیبات می باشند. ۱-MCP یک ترکیب آلی فرار غیر سمی است که در غلظتهای پائین به گیرنده اتیلن متصل و آن را مهار می کند. ترکیبات ممانعت کننده از فعالیت اتیلن که امروزه به صورت تجاری در دسترس هستند قادر به آزاد سازی ۱-MCP در اتمسفر بوده و در سطح وسیع برای صنعت میوه به منظور تأخیر در رسیدگی آن، تأخیر در ریزش برگها و گل ها و افزایش طول عمر گلهای بریده شده مانند گل های شمعدانی استفاده می گردند(Kandner and Druege, 2004).یون های نقره( نیترات نقره و تیوسولفات نقره) یکی دیگر از مهار کننده های انیلن می باشد. استفاده از یونهای نقره به عنوان مهار کننده فعالیت اتیلن از دهه ۸۰ میلادی شروع گردیده (Beyer., 1976). او متوجه شد که ⁺Ag به صورت ترکیب AgNo₃ به طور موثر قدرت مهار فعالیت اتیلن را دارد و این خاصیت نقره منجر به پیشی گرفتن آن نسبت به Co₂ (آنتاگونیست اتیلن که تا آن زمان شناخته شده بود) و تبدیل شدن آن به ابزاری جدید برای مطالعه بهتر و بیشتر اتیلن و عملکردهای آن در گیاهان گردید.
کمپلکس آنیونی تیوسولفات نقره (STS) یکی دیگر از مهار کننده های فعالیت اتیلن است که یون نقره را در ساختار خود دارد و استفاده از آن در غلظتهای مناسب در محیط کشت سبب بهبود رشد و نمو گیاه و عدم ظهور اثرات زیانبار و ناهنجاری های ناشی از تجمع اتیلن می گردد. استفاده از STS (تیوسولفات نقره) به دلیل سمیت کمتر نسبت به دیگر فرم های کاربردی یون نقره مانند AgNo₃ در مهار فعالیت اتیلن و تحرک آسان تر و بیشتر آن به دلیل تغییر فرم کاتیونی نقره (Ag⁺) به فرم آنیونی آن در STS [Ag(So₂O3)₂^3-] توسعه یافته (Sarkar et al., 2002) است. غلظتهای ۵۰ تا ۱۰۰ میکرومولار STS سبب افزایش سطح برگ، کاهش طول میان گره ها، افزایش وزن خشک، کلروفیل، افزایش تعداد پروتوپلاستهای جدا شده از مزوفیل برگی و نیز درصد قدرت زیست^[۱۰] پروتوپلاست های سیب زمینی رقم Delaware گردید (Ehsanpour and Jones, 2001).
۱-۵ فلز سنگین نقره
۱-۵-۱ نقره (Ag) و ویژگیهای آن
نقره (Ag) جزء عناصر کم یاب، در دسته ی فلزات سنگین^[۱۱] و جزء فلزات بسیار سمی همچون کادمیوم، کروم، مس و جیوه طبقه بندی می گردد(Toppi and Gabbrielli, 1999). این عنصر به صورت طبیعی در پوسته ی زمین وجود دارد و از طریق منابع مختلف صنعتی و آزمایشگاهی نیز در محیط آزاد می گردد. فلزات سنگین، فلزاتی با چگالی بیشتر از g/cm³ ۵ می باشند(Schuzendubel and Polle, 2002)، این عنصر رنگی و نرم می تواند چندین حالت اکسایشی داشته باشد(Ag²⁺,Ag⁺)، اما فرم رایج آن به صورت یونهای (کاتیونهای) تک ظرفیتی Ag⁺ می باشد. نقره دارای وزن مولکولی معادل ۸۶۸/۱۰۷، چگالی gcm^3- ۵/۱۰ در ۲۰ درجه سانتی گراد و نقطه ذوب ۹۳/۹۶۱ درجه سانتی گراد است. این فلز در آب و محلولهای قلیا غیر قابل حل و در نیتریک اسید، سولفوریک اسید گرم و پتاسیم سیانید حل می گردد. مهم ترین کاربرد های نقره در صنعت عکاسی، ساخت رسانه های الکتریکی، جواهر سازی، ضرب سکه، تولید آلیاژهای دندانی، آینه و … است. نقره همچنین به عنوان یک ماده ضد باکتری در تصفیه و خالص سازی آبها استفاده می گردد .(Ratta, 1999) اثرات ضد قارچ، ضد باکتری و ضد جلبکی نقره برای انسان از زمان های دور مشخص شده بود. یونانیهای قدیم از ظروف نقره برای نگهداری آب خالص استفاده می کردند. خانواده های آمریکایی در اوایل ۱۹۰۰ سکه های نقره را درون ظروف شیر برای نگهداری شیر تازه استفاده می کردند. امروزه نقره در محصولات مصرفی و صنعتی بیشتر به شکل نانو نقره استفاده می شود و نانو نقره بیشتر از سایر نانو مواد مورد استفاده قرار می گیرد(Hund – Rinke et al., 2008).
۱-۵-۲ ورود و تجمع نقره در بافتهای زنده
مطالعات بر روی مدل های ساده زیستی مانند جلبکهای سبز نشان می دهد که جذب نقره به صورت کمپلکس با لیگاندها چندین برابر بیشتر از بدون لیگاند است. همچنین مشخص شده که جذب نقره به صورت کمپلکس نقره – تیوسولفات (STS) بسیار بیشتر از سایر لیگاندها می باشد(Fortin and Compbell, 2001).
ورود نقره می تواند از طریق انتقال تصادفی کاتیونها و یا از طریق سیستمهایی که دیگر کاتیونهای ضروری مثل Na⁺ و Cu⁺ و K⁺ را منتقل می کند رخ دهد. اگر به صورت کمپلکس های خنثی مثل AgCl باشد ممکن است به واسطه ی انتشار و مستقیماً از عرض غشاء دو لایه لیپدی سلول بگذرد. اگر به شکل کمپلکس آنیونی باشد مثل STS ممکن است از طریق انتقال دهندگان آنیونی وارد سلول شوند. (Lee et al., 2004).
اما در بسیاری از موجودات زنده مثل باکتری، مخمر، انسان مشاهده شده است که انتقال نقره از مسیر انتقال کاتیونی Cu⁺ اتفاق می افتد.(Lee et al., 2004)
۱-۵-۳ سمیت ناشی از تجمع نقره
مکانیسم عمل ذرات نانونقره در میکروارگانیسم ها هنوز به روشنی مشخص نشده است. به هر حال نشان داده شده است که ذرات نانونقره به آهستگی یونهای نقره (Ag⁺) را رها می کنند و Ag+ می تواند ساختار سلولی میکروارگانیسم ها را از بین ببرد(Lubick, 2008). اثرات Ag²⁺ روی میکروارگانیسم ها شاید به دلیل فعالیت کمواسمتیک آنها باشد. محققان نشان دادند که Ag⁺ روی فسفولیپیدها اثر می گذارد و غشاء سلولی میکروارگانیسم ها را تخریب می کند. از این گذشته Ag⁺ ممکن است با سولفور در گروه های –SH غشاء سلولی میکروارگانیسم ها جانشین گردد و آنها را تخریب کند(Dibrov et al., 2002). همچنین اثرات تخریبی Ag⁺ به تولید نقره فعال شامل ترکیبات آلی مرتبط است، این ترکیبات می توانند میکروارگانیسم ها را جذب کنند و ساختار آنها را تخریب کنند(Tang et al., 2007).
۱-۶ مقدمه ای بر نانوتکنولوژی
ریچارد فاینمن یکی از مشهورترین فیزیکدانان دهه ۶۰ میلادی ملقب به پدر نانوتکنولوژی است(http: //www.irannano. org). در سال ۱۹۶۰ در همایش جامعه فیزیک آمریکا طی یک سخنرانی، پیش بینی انقلابی جذاب را بیان نمود. وی بیان نمود که «فضای زیادی در پایین وجود دارد^[۱۲]»، همین جمله پایه ی علم نانوتکنولوژی شد. وی پیشنهاد کرد که اتم های زیادی را می توان دستکاری کرد و مواد و ساختارهای کوچکی را تولید نمود.
۱-۶-۱ نانو چیست؟
پیشوند نانو در اصل یک کلمه یونانی است، معادل لاتین این کلمه، Dwarf است که به معنی کوتوله و قد کوتاه است. در علم مقیاس ها این پیشوند به معنی ^۹-۱۰ است. بنابراین یک نانومتر برابر با یک میلیاردم متر (^۹-۱۰) است. این مقیاس را با ذکر نمونه ای روشن بهتر می توان حس کرد، یک تار موی انسان به طور میانگین قطری حدود ۵۰۰۰۰ نانومتر است (Kohler and Fritzsche, 2004). به گروهی از مواد که یکی از ابعادشان (طول، عرض و یا ارتفاع) در حدود ۱۰۰ نانومتر یا کمتر باشد (به نحوی که خواص وابسته به اندازه، شروع به تغییر نمایند) نانو مواد گفته می شود.(Alivisatos, 1996)
نانوتکنولوژی شکل جدیدی از ساخت مواد به وسیله کنترل و دستکاری کردن واحدهای ساختمانی آنها در مقیاس نانو می باشد. باتوجه به تعریف بالا ممکن است این ذهنیت به وجود آید که موادی با چنین ابعادی در هوا معلق خواهند بود اما در واقع چنین نیست و نیروهای الکتروستاتیکی بین این ذرات، آنها را در کنار هم نگه می دارد.
فن آوری نانو شامل سه بخش است: مواد، ابزار و سامانه ها. موادی که در رده ی نانو در این فن آوری به کار می رود، را نانو مواد می گویند. ماده ی نانو ساختار، به هر ماده ای که دست کم یکی از ابعاد آن در مقیاس نانومتری (زیر ۱۰۰ نانومتر) باشد گفته می شود. این تعریف انواع بسیار زیادی از ساختارها، اعم از ساخته دست بشر یا طبیعت را شامل می شود. منظور از یک ماده نانو ساختار، جامدی است که در سراسر بدنه آن نظم اتمی، اتم های تشکیل دهنده و ترکیب های شیمیایی در مقیاس چند نانومتری گسترده شده باشند. در حقیقت این مواد از اتم ها یا دانه های نانومتری تشکیل شده اند که هر کدام از آنها ممکن است از دیدگاه ساختار اتمی، جهت های بلور شناسی، یا ترکیب شیمیایی با یکدیگر متفاوت باشند. همه مواد از جمله فلزات، نیمه هادی ها، شیشه ها، سرامیک ها، پلیمرها و کامپوزیت ها در ابعاد نانو می توانند وجود داشته باشند. همچنین نانو مواد می توانند به صورت ذرات بی شکل، بلورین،آلی، غیر آلی و یا به صورت منفرد، مجتمع، پودر و .. باشند (Kohler and Fritzsche, 2004).
۱-۶-۳ خواص نانو ذرات
با توجه به تعریف نانو ذرات، یکی از سوالهای مهم در تولید مواد نانو این است که آرایش هندسی و پایداری اتم ها با تغییر اندازه ذرات چه تغییری می کند؟
در تکنولوژی نانو اولین اثر کاهش اندازه ذرات، افزایش سطح است. افزایش نسبت سطح به حجم نانو ذرات باعث می شود که اتمهای واقع در سطح، اثر بسیار بیشتری نسبت به اتمهای درون حجم ذرات، بر خواص فیزیکی ذرات داشته باشند. این ویژگی واکنش پذیری نانو ذرات را به شدت افزایش می دهد علاوه بر این افزایش سطح ذرات فشار سطحی را تغییر داده و منجر به تغییر فاصله بین ذرات یا فاصله بین اتمهای ذرات می شود.(Senjen, 2007)
۱-۶-۳-۱خواص الکترونیکی و شیمیایی
در نانو تکنولوژی تغییر در فاصله بین اتمهای ذرات وهندسه ذرات بر خواص الکترونیکی ماده هم تاثیر گذار است وقتی اندازه ذرات کاهش می یابد پیوندهای الکترونیکی در فلزات ظریف تر می شوند جالب است که بپرسیم در چه اندازه دانه ای یک ذره فلزی شبیه یک توده فلز رفتار می کند؟ آیا این تغییردر خواص به تدریج رخ می دهد یا به طور ناگهانی؟ پاسخ این سوالات هم از نظر آزمایشگاهی و هم تئوری مشکل است (Kohler and Fritzsche, 2004).
۱-۶-۳-۲ خواص سطحی
در فن آوری نانو خواص دیگری مثل نسبت سطح به حجم و انرژی پتانسیل در مقیاس نانو به طور چشمگیری افزایش می یابد که در قابلیت های محصولات تاثیر به سزایی دارد .
تغییر در فاصله بین اتمهای ذرات و نسبت سطح به حجم زیاد در نانو ذرات تأثیر متقابلی در خواص ماده دارد. تغییر در انرژی آزاد سطح، پتانسیل شیمیایی را تغییر می دهد. این امر در خواص ترمودینامیکی ماده (مثل نقطه ذوب) تأثیر گذار است.
افزایش رفتار سطحی مواد، واکنش پذیری نانو مواد را به شدت افزایش می دهد، زیرا تعداد مولکولها یا اتمهای موجود در سطح در مقایسه با تعداد اتمها یا مولکولهای موجود در نمونه حجمی بسیار زیاد است به گونه ای که این ذرات به شدت به تجمع پذیری تمایل دارند. برای مثال نانو ذرات فلزی، به محض قرارگیری در هوا به سرعت اکسید می شوند. گاهی برای حفظ ویژگیهای مفید نانو مواد برای پیشگیری از واکنش بیشتر، یک پایدار کننده به‌ آنها افزوده می شود تا در برابر سایش، فرسودگی و خوردگی مقاومت شوند (http: //www.irannano. org).
۱-۷ نانو ذرات نقره
نقره برای زمانی طولانی به عنوان عامل ضد باکتری و سمی برای قارچ و جلبک شناخته شده است. بایوسایدهای^[۱۳] نقره در دامنه ی گسترده ای از محصولات مانند بافتها، ماشینهای لباسشویی، رنگها و روغن های جلاء، پلیمرها، کاربردهای پزشکی، سینک ها و سرامیک های بهداشتی و کاربردهای مصرفی متنوعی مانند گندزداها، لوازم آرایشی و بهداشتی، بطری های شیر بچه ها و … استفاده می شود(Chopra, .2007)
مدارک واضحی در مورد نقره و به خصوص نانونقره وجود دارد که برای ارگانیسم های آبی و خاکی، سلولهای پستانداران در in vitro و سلامتی انسان سمی است. مقاومت باکتریها به آنتی بیوتیکها یک مشکل اساسی است و استفاده بی جا از بایوسایدهای نقره در محصولات مصرفی متعدد نه تنها غیر ضروری است بلکه باعث افزایش بیشتر مقاومت باکتریها در سطح خطرناکی می شود(Aitken et al., 2009).
نانو ذرات سطح بسیار بزرگی دارند که باعث فعالیت شیمیایی، بیولوژیکی و کاتالیتیکی بیشتری نسبت به ذرات بزرگتر دارند (Garnett and Kallinteri, 2006; Limbacl et al., 2007; Nel et al., 2006).
نانو مواد دسترسی زیستی بیشتری نسبت به ذرات بزرگتر دارند که باعث انتقال آنها به سلولهای منفرد، بافتها و ارگانها می شود. نانو موادی که به بدن ما اضافه می شوند از طریق غشاهای زیستی نفوذ می کند و به سلولها بافتها و ارگانها اضافه می شوند. موادی که اندازه ای کمتر از nm 300 دارند می توانند به وسیله ی سلولها منتقل شوند.(Garnett and Kallinteri, 2006) در حالی که نانو مواد با اندازه ای کمتر از nm70 می توانند حتی به وسیله ی هسته ی سلولها منتقل شوند که این عمل می تواند خسارت بزرگی را باعث شود(Li et al., 2003).
۱-۸ عنصری، یونی، کلوئیدی یا نانونقره؟
بایوسایدهای نقره به شکل یون، نانو و کلوئید استفاده می شوند. مهمترین ویژگی که بر روی خاصیت ضد باکتریایی آنها اثر می گذارد، غلظت رهاسازی یونهای نقره است. نانونقره یک منبع برای رها سازی یونهای نقره است. نانو نقره سمیت ناشی از یونهای نقره و یا سمیت خود نانو نقره را از طریق چندین مکانیسم افزایش می دهد.
که ۲ مورد آن عبارتند از: