۲-۱-۱۴-۵- کار از راه دور:
کار از راه دور به فعالیتی اطلاق می‌شود که در آن کار خارج از محدوده و مرزهای فیزیکی سازمان انجام می پذیرد. در این شیوه کارکنان بر خلاف روش های سنتی که در آن کار مستلزم استقرار در محدوده جغرافیایی سازمان در یک ساعت معین و زیر نظر سلسله مراتب و عمدتاً به صورت حضور فیزیکی در سازمان بود. فرد خارج از سازمان بیشتر در منزل به انجام امور کاری سازمان می پردازد و لذا تعریف سنتی از خانه به عنوان محلی خصوصی و به دور از روابط سازمانی و محدوده‌های آن نیز دچار گوناگونی شده و بخشی از آن اختصاص به فعالیت های کاری سازمان می‌یابد. سازمان با بکارگیری کار از دور هزینه‌های مالی خود را کاهش می‌دهد و این امر متأثر از استقرار تجهیزات و سیستم‌ها در منازل، کاهش فضای کاری (اداری) رسمی و هزینه‌های سربار مانند پارکینگ، خدمات و … است.
مزایای شیوه کار از دور:
الف- مزایای فردی:

• • استرس کمتر.

• • توانایی ادامه تحصیل.

• • بهبود زندگی خانوادگی.

• • توانایی کنترل برنامه های روزانه و مدیریت بهتر زمان.

• • • • فرصت‌های شغلی برای افراد خانه نشین؟

    ( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

ب- مزایای سازمانی:

• • رشد بهره وری داده می‌شود : ۱۵ تا ۵۰ درصد.

• • کاهش هزینه مکان و محل استقرار.

• • توانایی جذب کارکنان ماهر و متخصص.

• • توانایی استفاده بیشتر از بازار کار، انعطاف پذیری بیشتر در امور کارکنان.

• • هزینه‌های پایین تر در منابع انسانی و ترک کار.

ج- مزایای اجتماعی :

• • کاهش استفاده از سوخت های فسیلی.

• • مشکلات کمتر در ترافیک و کاهش آلودگی ها.

• • انجام فعالیت ها در نقاط دور افتاده و روستایی (صرافی زاده ۱۳۸۸: ۲۰۸).

۲-۱-۱۴-۶- سازمان مجازی:
سازمان مجازی سازمانی است که در مکان مشخصی و توسط کارکنان رسمی، اداره نمی‌شود. بلکه در واقع یک نظام مدیریتی و طراح و ایده پرداز مرکزی است که عملیات مورد نیاز را توسط سازمان‌ها و اشخاص ثالثی طراحی و هدایت می‌کند. در واقع سازمان شبیه به یک جعبه قرارداد است. فناوری اطلاعات این امکان را فراهم می‌کند تا افراد بدون آن که در مکان خاصی به نام سازمان گرد هم آیند، وظایف سازمانی خود را در هر مکان، منزل، خودرو، پارک و … انجام دهند.
شرایط لازم برای یک سازمان مجازی:

• • فناوری اطلاعات پیشرفته که واحدهای مستقل را به هم مرتبط می‌سازد.

• • اعتماد متقابل کامل بین اعضاء.

• • وجود قابلیت های محوری در هر یک از اعضاء.

• • توانایی ترکیب و ادغام قابلیت‌های محوری هم فزاینده بدون رقابت ظاهری.

• • توانایی خود ساماندهی در افراد (صرافی زاده ۱۳۸۸: ۲۱۲).

۲-۱-۱۴-۷- ادارات مجازی:
ادارات مجازی به این مفهوم است که کار را می توان به صورت مجازی در هر محل جغرافیایی که ارتباط الکترونیکی با مؤسسه داشته باشد، انجام داد. ادارات مجازی با برقراری ارتباطات الکترونیکی بین افراد راهی نو برای انجام امور اداری ارائه داده اند. ادارات مجازی حضور افراد در دفاتر را برای انجام کار، غیر ضروری کرده است. به طوری که کارها را می توان در محل استقرار فرد یا کارمند انجام داد. در این مفهوم محل از اهمیت کمتری برای سازمان برخوردار است زیرا آنچه که بایستی انجام پذیرد کار است نه محل مراجعه فرد. ادارات مجازی با توسعه فناوری رایانه، تولید رایانه‌های کوچک و ارزان قیمت و شبکه‌های ارتباطی به واقعیت پیوست به طوری که افراد قادرند از محل خارج از اداره، کارهای خود را انجام دهند همان گونه که میزان مجازی بودن متفاوت است، محیط های کاری نیز می‌توانند شیوه‌های متفاوتی داشته باشند (صرافی زاده ۱۳۸۸: ۲۱۳).
۲-۱-۱۵- چالش‌های اصلی توسعه فناوری اطلاعات:
۲-۱-۱۵-۱- چالش‌های فرهنگی توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات:
۱- عدم آشنایی عمیق مدیران کشور با فناوری های جدید و بی توجهی به پیامدهای آن. مثلاً اگر در چند سال آینده نتوانیم فناوری اطلاعات را بومی ‌کنیم جزء کشورهای عقب مانده خواهیم بود. اگر ذهنیت مدیریت ارشد کشور نسبت به آن روشن خیلی از امور بر رویکردی گذرا مبتنی خواهد بود.
۲- فرهنگ سازی فراگیر در جامعه و آموزش آحاد مردم:
اگر مردم از تحولات جهانی بی خبر باشند و آموزشهای لازم را نبینند تکنولوژی اطلاعات هیچ گاه در کشور پا نخواهد گرفت. مثلاً کشور هند در روستاهای خود هم فرهنگ سازی می‌کند و آموزش می‌دهد که در این راستا بخش های دیگری همچون ساز و کارهای حزبی همیار دولت هستند (مدیری، جعفری. و حسین نژاد ۱۳۹۰ :۶۹).
۲-۱-۱۵-۲- چالش نیروی انسانی آموزش، پژوهش و اشتغال:

• • کمبود نیروی انسانی متخصص در زمینه فناوری اطلاعات.

• • همکاری های بین دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی ضعیف است.

• • از نیروی انسانی محدودی که داریم بهینه استفاده نمی‌شود.

• • نبود فرصت‌های شغلی مناسب و مهاجرت نخبگان و فارغ التحصیلان.

• • عدم توجه به مباحث مدیریت تکنولوژیک در آموزش. در تربیت متخصص صرفاً بعد علمی را در نظر می گیریم و به مدیریت تکنولوژی اقتصاد تکنولوژی اهمیت نمی دهیم، متخصصی که مدیریت ندارند، از خود اراده ای نخواهد داشت و به جای آنکه در کشور کارآفرینی کند، تبدیل به کارمند دیگران می‌شود و به خارج کشور پناه می برد (مدیری، جعفری. و حسین نژاد، ۱۳۹۰: ۶۵).